Έχω κλείσει έξι δεκαετίες ζωής. Δεκαπέντε Μουντιάλ, δηλαδή. Από τα οποία έχω παρακολουθήσει τα δεκατρία.
Όλα από την τηλεόραση. Την κρατική. Του '70 από τo γερμανικό ARD και τα υπόλοιπα από την ΕΡΤ. Χωρίς να ξοδέψω φράγκο. Παρά μόνο για σουβλάκια και πίτσες.
Έλα, όμως, που όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος. Και φέτος θα 'χουμε Μουντιάλ με χαράτσι. Να που ήρθε η στιγμή να το δούμε κι αυτό. Ή μάλλον να μην το δούμε.
Κι αυτές οι ρημαδοστιγμές είναι πολλές εσχάτως. Ρεύμα με ρήτρα αναπροσαρμογής. Βενζίνη με ειδικό φόρο (ο οποίος, βέβαια, αν αφαιρεθεί, έχουμε την πιο φθηνή βενζίνη στην Ευρώπη, όπως είπe κι Άδωνις -κι οι άλλοι κάθονταν και τον άκουγαν σαν χάχες αντί να του απαντήσουν εις άπταιστον γαλλικήν).
Όσα φέρνει η στιγμή. Και όσα θα φέρει ο ντελιβεράς φέτος στο Μουντιάλ.
Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά δεν έρχεται πίτσα, κάτι άλλο έρχεται. Μακρύτερο.
#o_tweeteras
