Έχω γράψει πολλές φορές (και εδώ) ότι όλα τα δεινά για την ΑΕΚ ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2018. Ο αντι-ποδοσφαιρικός τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε την κατάκτηση του πρωταθλήματος όχι μόνο δεν της έγινε μάθημα αλλά τον «παντρεύτηκε»! Ο Δημήτρης Μελισσανίδης μπορεί να παραδέχτηκε δημόσια τα μεγάλα λάθη εκείνου του καλοκαιριού, όμως ο ίδιος είναι που φέρει –ως ιδιοκτήτης, φυσικά αφού είναι εκείνος που πάντα έχει τον τελευταίο λόγο στις επιλογές- τη μεγαλύτερη ευθύνη για όσα απίστευτα αλλά αληθινά ακολούθησαν.
Αυτός έδωσε την μπαγκέτα σε ανθρώπους που αποδείχθηκαν «λίγοι» για το μέγεθος ΑΕΚ, αυτός ήταν που στάθηκε «απέναντι» στο μοντέλο που πάντοτε πρέσβευε στο ποδόσφαιρο: όχι «γαϊτανάκι» με τους προπονητές. Ενας και καλός για χρόνια, έλεγε. Είχε πάντα στο μυαλό του τον «νέο Μπάγεβιτς» αλλά τελικά στα Σπάτα δεν κράτησε ούτε τον παλιό Μπάγεβιτς! Και ιδού τα αποτελέσματα.
Η ΑΕΚ θα μπει στο στολίδι της Αγια Σοφιάς χωρίς να παίζει στην Ευρώπη. Τεράστιο χτύπημα. Πολυεπίπεδο. Αγωνιστικά (θα αποτυπωθεί στο ranking της Ευρώπης), ποδοσφαιρικά (μεγιστοποιεί τη δυσκολία να προσελκύσεις σπουδαίους παίκτες όταν είσαι μακριά από την ευρωπαϊκή γιορτή), οικονομικά (3η σεζόν στις 4 τελευταίες εκτός ομίλων), και φυσικά με τσακισμένο γόητρο.
Έχουμε βαρεθεί να ακούμε και να διαβάζουμε για την «επόμενη μέρα» στην ΑΕΚ, για το «καινούργιο ξεκίνημα», για τα «πρέπει», για «τα λάθη που δεν πάνε άλλο».
Όποιος πιστεύει ότι το βράδυ της 14ης Μαίου 2022 στη Θεσσαλονίκη ήταν ένα «μεμονωμένο κακό παιχνίδι που στράβωσε για την Ενωση» και οδήγησε τον Αρη σε μία ιστορική ανατροπή από το 0-2 στο 3-2 κάνει μέγα λάθος. Στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, υπάρχει μια νοητή γραμμή η οποία ενώνει τα πάντα. Στους θριάμβους και στις καταστροφές. Στην ΑΕΚ αυτή η γραμμή ξεκινάει από το 2018 και φτάνει μέχρι σήμερα. Δίχως κανείς να μπορεί με βεβαιότητα να εγγυηθεί πως δεν θα συνεχιστεί και «αύριο». Και αυτό είναι το πιο επίφοβο.
Είναι εντελώς ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ η συγκεκριμένη τετραετής ΑΠΟΤΥΧΙΑ από την ανέγερση του παλατιού της Αγια Σοφιάς και του υπερσύγχρονου προπονητικού κέντρου των Σπάτων. Γι αυτά τα δύο ο Δημήτρης Μελισσανίδης θα μνημονεύεται από τις επόμενες γενιές των Ενωσιτών. Είναι ευεργέτης για την ΑΕΚ αφού θα την ξαναβάλει στο σπίτι της, στη φυσική της έδρα, στη Νέα Φιλαδέλφεια, εξασφαλίζοντας το παρόν και το μέλλον της. Αυτά, όποιος ΑΕΚτζής δεν τα πιστώνει στον Μελισσανίδη είναι τουλάχιστον αχάριστος.
Όμως στα «εντός των 4 γραμμών του γηπέδου», ο Δημήτρης Μελισσανίδης την τελευταία 4ετία έχει κάνει τόσα μεγάλα λάθη όσα δεν έπραξε όλα τα προηγούμενα χρόνια της παραγοντικής παρουσίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Πως μπορεί να πάει μπροστά μια ομάδα το 2022 όταν μέσα σε 4 σεζόν έχει αλλάξει 8 προπονητές (ο ένας μάλιστα με δύο θητείες το συγκεκριμένο διάστημα και άλλες δύο νωρίτερα) καθώς και 3 τεχνικούς διευθυντές; Πόσες… φιλοσοφίες άλλαξε αυτή η ομάδα μέσα σε 4 χρόνια; Πόσες… καινούργιες αρχές; Πόσα «restart»;
Χάνεις το μέτρημα. Όπως έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της η ΑΕΚ στο «Κλ. Βικελίδης» όταν ο Πάλμα στο 78ο λεπτό μείωσε σε 1-2. Εξαφανίστηκε από το γήπεδο. Μηδέν προσωπικότητα, μηδέν αντίδραση. Ούτε την ισοπαλία! Κι ας έλεγαν τις προηγούμενες μέρες και εντός ΠΑΕ ότι «Είναι θετικό ότι πάμε μόνο για ένα αποτέλεσμα στη Θεσσαλονίκη. Η ΑΕΚ λειτουργεί καλύτερα όταν βρίσκεται υπό πίεση». Αποδείχθηκε ότι αυτή η ΑΕΚ… δεν λειτουργεί ούτε χαλαρά ούτε υπό πίεση! Εχει περάσει η «λουζεριά» στον οργανισμό και για να ξεριζωθεί πρέπει να ξεφορτωθεί εκείνους που κουβαλάνε αυτή τη νοοτροπία. Μαζί με την δεδομένη πλέον μη ικανότητα.
Τα τελευταία 4 χρόνια η ΑΕΚ «ξέσκισε» το ποδόσφαιρο. Κονιορτοποίησε κάθε λογική του. Όχι μόνο φέτος. Οκτώ προπονητές σε 4 σεζόν. Θυμηθείτε:
- Μαρίνος Ουζουνίδης 8 Αυγούστου 2018 – 3 Φεβρουαρίου 2019
- Μανόλο Χιμένεθ 7 Φεβρουαρίου 2019 – 7 Μαΐου 2019
- Μιγκέλ Καρντόσο 8 Αυγούστου 2019 – 25 Αυγούστου 2019
- Νίκος Κωστένογλου 29 Αυγούστου 2019 – 7 Δεκεμβρίου 2019
- Μάσιμο Καρέρα 14 Δεκεμβρίου 2019 – 21 Δεκεμβρίου 2020
- Μανόλο Χιμένεθ (ξανά!) 27 Δεκεμβρίου 2020 – 30 Ιουνίου 2021
- Βλάνταν Μιλόγεβιτς 1 Ιουλίου 2021 – 8 Οκτωβρίου 2021
- Αργύρης Γιαννίκης 17 Οκτωβρίου 2021– 1 Μαρτίου 2022
- Σωκράτης Οφρυδόπουλος 1 Μαρτίου 2022 έως σήμερα.
Και ταυτόχρονα, σε αυτό το διάστημα, 3 τεχνικοί διευθυντές:
- Νίκος Λυμπερόπουλος – τελείωσε τον Άυγουστο του 2020 η 2η θητεία του μαζί με τον Καρντόσο.
- Ίλια Ιβιτς – Στις 23 Δεκεμβριου 2020 τελειωσε μαζί με τον Καρέρα
- Παναγιώτης Κονέ από τα τέλη του 2020 έως σήμερα.
Έλεος και ήμαρτον, μαζί! Πως «κολλάνε» ο Σέρβος Μιλόγεβιτς με τον «γερμανοτραφή» Γιαννίκη; Από και ως που ένας προπονητής με μοναδική εμπειρία στο πρωτάθλημα την παρουσία του στα Γιάννενα επιλέχθηκε «με κλειστά μάτια» για τον πάγκο της ΑΕΚ» και μάλιστα μετά το ξεκίνημα της σεζόν;
Πως είναι δυνατόν εδώ και 1,5 χρόνο να έχει τα «κλειδιά» ένας άπειρος τεχνικός διευθυντής ο οποίος τον περασμένο Δεκέμβριο έφερε έναν χαφ (Φράνσον) που έπαιξε… κάποια λεπτά με τη φανέλα της ΑΕΚ έως σήμερα;
Πως γίνεται να μην ξέρουν-βλέπουν οι άνθρωποι της ΑΕΚ και ο Μελισσανίδης το ΧΑΟΣ που τα ρεπορτάζ καταγράφουν στα Σπάτα ως τη μεγαλύτερη πληγή της Ένωσης; Από την ώρα που αποφασίστηκε το τέλος της συνεργασίας με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς η έλλειψη προσωπικότητας εκεί όπου υποτίθεται ότι χτίζεται η ομάδα κραυγάζει.
Πως μπορεί να επιλέγεται για «ηγέτης» της βασανισμένης εδώ και χρόνια άμυνας ο Βράνιες;;; Όπως διαπιστώσατε μπορεί να μην επανέλαβε παραβατικές συμπεριφορές του παρελθόντος αλλά ποδοσφαιρικά έχει «χαιρετήσει». Και η ΑΕΚ ήταν στα πλέι οφ πιο γυμνή αμυντικά απ΄ότι στην κανονική ροή του πρωταθλήματος.
Πως είναι δυνατόν ο Μελισσανίδης να συνεχίσει να εμπιστεύεται ανθρώπους για να του «χτίσουν» τη νέα ΑΕΚ, όταν είδε την ομάδα του να παίζει όλη τη χρονιά της στο «Κλ.Βικελίδης» με… 12 παίκτες και τον Οφρυδόπουλο να ψάχνει απεγνωσμένα στον πάγκο αλλά να μην μπορεί να βρει κάποιον να τον γλιτώσει από το φιάσκο στο φινάλε; Σε αντίθεση με τον Μπούργος που είχε την πολυτέλεια να ρίξει στο ματς παιδιά που του γύρισαν το παιχνίδι.
Ποιος μπορεί να πείσει τον δικαίως αγανακτισμένο οπαδό της ΑΕΚ ότι εκείνοι που ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ να δημιουργήσουν μια ομάδα έστω για να βγει στην Ευρώπη (!), μπορούν να οχυρώσουν τον Αλμέιδα και να φτιάξουν ποδοσφαιρική κανονικότητα την εποχή της Αγια Σοφιάς; Οι επιλογές του Δημήτρη Μελισσανίδη –Κονέ, Παπαδημητρίου, πρωτίστως- απέτυχαν παταγωδώς.
Ξέρετε, η μαγκιά ανθρώπων που υποτίθεται ότι δουλειά τους είναι να ψάχνουν την ενίσχυση, δεν φανερώνεται στην… εύρεση του Κριχόβιακ. Σιγά την ανακάλυψη! Ο Πολωνός σταρ δεν θα είχε έρθει ποτέ στην Ελλάδα αν δεν είχε γίνει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Γι αυτό και πληρώθηκε μισό εκατομμύριο για κάποια παιχνίδια.
Μαγκιά του τεχνικού διευθυντή Κονέ, του Γιάννη Παπαδημητρίου, του Στάθη Ταυλαρίδη και των άλλων θα ήταν να βρουν τον «Γιόχανσον», τον «Σιμόες», να ανακαλύψουν στην αγορά παίκτες χιλιάδων όχι εκατομμυρίων ευρώ, στα πρόσωπα των οποίων η ΑΕΚ να βρει τη δίψα για διάκριση, για ανάδειξη. Και μαζί με αυτούς το αφεντικό να δώσει χρήματα για την αγορά κάποιων προσωπικοτήτων. Ετσι χτίζονται οι σωστές ομάδες.
Στην ΑΕΚ αγόρασαν ένα… καράβι δεξιά μπακ για να παίξει τελικά –και δικαίως- ο Ρότα. Ενας Ντατσένκο δεν ακούμπησε, ο Μισελέν εξελίχθηκε σε αναπληρωματικό και πάει λέγοντας. Απλό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Σε αυτή την ΑΕΚ τα προπονητικά ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ξεπερνάνε τη λογική. Ο Μιλόγεβιτς «λύγισε» πολύ γρήγορα μη μπορώντας να αντιμετωπίσει την «παράνοια» των Σπάτων. Ο Μιλόγεβιτς που και επιτυχημένος στην πατρίδα του ήταν και γνώριζε άριστα από Ελλάδα. Μετά από αυτόν «προσγειώθηκε» ο Γιαννίκης στα Σπάτα. Και στηρίχθηκε. Και πέτυχε μία τρύπα στο νερό αφού τον «κατάπιε» η ευθύνη.
Τώρα έχει επιλεγεί ο Ματίας Αλμέιδα. Μεγάλη καριέρα ως παίκτης στην Ευρώπη, δίχως πείρα όμως ως προπονητής σε τούτη την ήπειρο. Πολύ θετικό ότι είναι ήδη προπονητής από Μάιο μήνα. Δεν αρκεί όμως αυτό. Γιατί δεν γίνεται να συμπορευτεί με εκείνους που ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ για την παταγώδη αποτυχία της ΑΕΚ ΚΑΙ τη σεζόν 2021-22.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης βρίσκεται μπροστά σε κομβικό σταυροδρόμι. Η ΑΕΚ της «νέας εποχής», η ΑΕΚ της «Αγια Σοφιάς» ξεκινάει πληγωμένη –τσακισμένη σωστότερα- σε γόητρο, ποδόσφαιρο και ταμείο μένοντας εκτός Ευρώπης. Με δική της –και μόνο δική της- ευθύνη. Τα ψέματα, όπως και οι δικαιολογίες, ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ.
ΥΓ: Αξίζουν ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ στον Αρη για την ψυχική δύναμη που είχε να γυρίσει από ένα «χαμένο» ματς και να φτάσει σε ιστορικό θρίαμβο. Κάτι που θα μνημονεύεται, δικαίως, για χρόνια από τον κόσμο του.
Πρέπει όμως μέχρι να έρθει η ώρα των προκριματικών, όλος ο Οργανισμός να αντιμετωπίσει αυτή τη συμμετοχή στο Conference League με τη δέουσα σοβαρότητα. Για να μην είναι ξανά η παρουσία του περαστική και αποτυχημένη αλλά να διεκδικήσει κάθε πιθανότητά του φτάνοντας στα πλέι οφ και στοχεύοντας στους ομίλους.
Το έχει ανάγκη ο Αρης, το χρειάζεται το ελληνικό ποδόσφαιρο.
