Αν τα κατάφερε; Το βέβαιο είναι πως είναι ακόμη εδώ και υπόσχεται πως τα καλύτερα έρχονται...
Ανασκόπηση λοιπόν...
Ίσως είναι και αυτό το πλαίσιο που έχει επιβάλλει η πανδημία, εγκλωβίζοντας τις ζωές μας τα τελευταία δύο χρόνια που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια. Τί πάει να πει καλή χρονιά; Από τις πιο ζόρικες απ΄όλες τις απόψεις. Αλλά κοιτάζοντας το ποτήρι μισογεμάτο, ε δεν πάθαμε και τίποτα!
Κι ας συνηθίσαμε αυτή την άχαρη ακουστική των γηπέδων χωρίς κόσμο. Συνηθίσαμε; Ας πούμε συμβιβαστήκαμε με την ιδέα του ποδοσφαίρου για τον κόσμο, χωρίς τον κόσμο! Σαν σε προπόνηση. Αυτή που αποτέλεσε όλη την προηγούμενη σεζόν, τη σκληρή πραγματικότητα όλων των ομάδων και θα συνεχίσει, όπως όλα δείχνουν, να στοιχειώνει και το 2022.
Κοιτάζοντας όμως πίσω στο χρόνο, ο ΠΑΟΚ ίσως και να στάθηκε τυχερός καθώς πήρε τη δική του καλή «τζούρα» μετά τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Σε αεροδρόμιο Αθήνας και Θεσσαλονίκης, αλλά και Λευκό Πύργο. Κι ας έδειχνε το ρολόι πέντε και κάτι το πρωί... Ήταν μια στιγμή που την είχαν ανάγκη όλοι. Ένα γλυκό φινάλε συνοδευόμενο από ένα «ξέσπασμα». Σε πρώτη φάση ποδοσφαιρικό. Τίποτα δεν πήγε καλά μέσα στη σεζόν αλλά ως όφειλε στο ραντεβού Κυπέλλου, ο ΠΑΟΚ ήταν και πάλι τυπικός. Στο ίδιο μέρος.
Αυτή τη φορά όμως, με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Αλλά πρωτίστως αυτό το τρόπαιο το όφειλε στον εαυτό του. Σαν ένα «ξέσπασμα». Ίσως ο αντίπαλος να τόνωσε και τον εγωισμό του, ίσως ήταν απλά μια υπενθύμιση πως υπάρχει σφυγμός. Μετά από δύο χαμένες ευκαιρίες, όλη του η σεζόν σε αναπαράσταση, το γκολ της νίκης και ένα ακόμη τρόπαιο στη Θεσσαλονίκη.
Από τα γεγονότα που «θερμομετρούν» τον φθόνο των σκευωρών. Όπως εκείνη της δήθεν πολυϊδιοκτησίας που κατέπεσε με κρότο τον περασμένο Φλεβάρη αφού προηγουμένως σημάδεψε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα, έχοντας καταχωρηθεί στα βιβλία της ιστορίας ως το μεγαλύτερο φιάσκο. Ένα στήσιμο που όμοιό του δεν είχαμε ξαναδεί για πολλά χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο! Αλλά στην τελική, όλα περνάνε, μόνο η αλήθεια μένει!
Και στο φινάλε της περασμένης σεζόν, ο ΠΑΟΚ έπρεπε να κοιτάξει κατάματα και εσωτερικά και τη δική του αλήθεια. Πέτυχε; Τί πέτυχε; Πώς προχωρά; Τί θέλει; Λένε πως στην ιστορία κάθε επιτυχίας, θα βρεις κάποιον που πήρε μια θαρραλέα απόφαση. Η επιτυχία ελέγχεται, άλλωστε είναι πολύ νωρίς να κριθεί για την απόφαση να επιστρέψει στον άνθρωπο που συνέδεσε το όνομά του με την πιο «χρυσή» σελίδα του συλλόγου, τον Ραζβάν Λουτσέσκου.
Εκείνο που δεν αμφισβητείται είναι πως πρόκειται για μια θαραλλέα απόφαση. Αλλά τι τα σκαλίζεις τώρα; Περασμένα ξεχασμένα. Όχι ακριβώς γιατί ο ΠΑΟΚ κλήθηκε να πάρει μία απόφαση στο πιο δύσκολο μομέντουμ του. Σε μια φάση που το ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε δεν του άφηνε περιθώρια για άλλες σκέψεις. Χωρίς καμία... εκδικητική διάθεση απέναντι σε κανέναν. Με γνώμονα μόνο το καλό της ομάδας που βρίσκεται στην προνομιούχο, κι ας το ξεχνάμε εύκολα, θέση να ορίζεται από έναν άνθρωπο που συνέδεσε το όνομά του με την επιτυχία, με την πιο ένδοξη σελίδα της ομάδας. Τελεία.
Τα υπόλοιπα λίγη σημασία έχουν άλλωστε ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει λάθη, είναι ο άνθρωπος που δεν κάνει τίποτε. Και λίγο πριν αποχαιρετήσει το 2021, ο ΠΑΟΚ αντιλήφθηκε πως κινήθηκε σε λάθος μοντέλο, το δοκίμασε και απέτυχε. Και γι΄αυτό φρόντισε να καλέσει για ενισχύσεις γιατί έχει την άνεση να το κάνει... Όχι από μόνος του. Μεταξύ μας, του τη δίνει ο άνθρωπος που αντιλήφθηκε πρώτος απ΄όλους πως τα καλύτερα αν δεν τα φέρεις εσύ, δεν θα έρθουν ποτέ!
Για να φτάσει κανείς όμως στα καλύτερα, θα πρέπει να κατανοήσει πως η ζωή δεν έχει μόνο στιγμές ευτυχίας, έχει ζόρια, αναποδιές, απώλειες, πληγές, απογοητεύσεις. Σαν ένα καρδιογράφημα, που λένε οι ψυχολόγοι, και ανεβοκατεβαίνει με γοργό και απρόβλεπτο ρυθμό. Αλλά ο ρυθμός της, μας υπενθυμίζει πως είμαστε ακόμη ζωντανοί! Και ο ΠΑΟΚ είναι ακόμη εδώ!
