Πήγε στο «Άνφιλντ», έγραψε ιστορία και τώρα ήρθε η ώρα της αποχώρησης. Το κυριακάτικο παιχνίδι πρωταθλήματος κόντρα στη Γουλβς να είναι το τελευταίο για τον Γερμανό προπονητή στον πάγκο των «κοκκινων». Ο ίδιος έχει ανακοινώσει εδώ και καιρό την απόφασή του να αποχωρήσει καθώς έκρινε ότι ο κύκλος έκλεισε και δεν έχει πια την ενέργεια για να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του.
«Για μένα η Λίβερπουλ ήταν η Νο.1 επιλογή, για οποιονδήποτε λόγο, δεν μπορεί να εξηγηθεί. Απλά σκέφτηκα ότι είναι αυτό που θέλω. Αυτό που κάναμε, μαζί με τον κόσμο, αποκαταστήσαμε την πίστη και την ομαδικότητα. Ο κόσμος απολαμβάνει τη νίκη φυσικά, αλλά το να παλεύει γι' αυτήν, ειδικά. Είναι μέρος της ιστορίας μας εδώ, ότι πραγματικά δεχόμαστε σκληρά χτυπήματα, δεχόμαστε δυνατές γροθιές και σηκωνόμαστε ξανά. Ο κόσμος μάλλον το απολαμβάνει και αυτό λίγο, απλά είναι διαφορετικό. Δεχόμαστε τις γροθιές καλύτερα από άλλους και συνεχίζουμε πάλι. Δεν ήταν σχέδιο, αλλά έτσι είναι οι άνθρωποι εδώ. Δεν είμαι σοσιαλιστής, αλλά προέρχομαι από εκεί. Καταλαβαίνω τη ζωή έτσι. Ταιριάζω τόσο καλά. Δεν χρειάστηκε να αλλάξω καθόλου, αυτό ήταν η μεγαλύτερη ευλογία. Έχουμε την ίδια άποψη για τη ζωή και δεν χρειάζεται να προσποιούμαι ότι είμαι κάποιος άλλος. Μπορώ απλώς να λέω αυτό που σκέφτομαι, στον υπόλοιπο κόσμο δεν αρέσει, αλλά στο Λίβερπουλ μάλλον αρέσει, οπότε συμφωνούμε στα περισσότερα πράγματα. Έτσι είναι τα πράγματα», δηλώνει ο Γερμανός τεχνικός σε συνέντευξή του στον «Guardian».
Ρωτήθηκε από την βρετανική εφημερίδα για το πως αποτιμά τα τελευταία οκτώμισι χρόνια και απάντησε: «Είναι τόσο σπάνιο σε αυτόν τον κλάδο να μπορείς να δημιουργήσεις αυτού του είδους τη σχέση με ένα κλαμπ και με μια πόλη, γιατί, στην αρχή, τι ξέραμε; Δεν είναι ότι μπορούμε να πούμε ψέματα. Στα 15 χρόνια πριν από την άφιξή μου παρακολουθούσα πολύ ποδόσφαιρο, αλλά παρακολουθούσα πολύ Λίβερπουλ; Όχι. Οπότε το να έρθω εδώ και να ζήσω τη ζωή που έκανα, αφιερώνοντας τα πάντα σε αυτό, κάτι που έπρεπε να κάνω για τους ανθρώπους, είναι πραγματικά ξεχωριστό. Όπως το βλέπουν οι άνθρωποι στην Αγγλία, είτε αγαπάς τη Λίβερπουλ, είτε μισείς τη Λίβερπουλ. Προφανώς ήταν πολύ εύκολο για μένα να ερωτευτώ τον σύλλογο και τους ανθρώπους. Είναι μια πολύ ξεχωριστή ιστορία. Θα μπορούσε να είναι πιο επιτυχημένη; Ναι. Με μένα; Δεν ξέρω. Κάναμε τα πάντα. Είμαι πολύ αυτοκριτικός, αλλά δεν το σκέφτομαι με κριτικό τρόπο. Είχαμε πολύ καλές στιγμές με σούπερ ποδοσφαιρικές στιγμές, πραγματική ανάπτυξη, δύσκολες στιγμές, ξεπερνώντας τις όλες. Εντάξει, ίσως όχι πάντα στην ώρα τους, αλλά κοιτάζω πίσω με χαμόγελο».'
Και συνέχισε αναφερομένος σε αυτό που αντιπροσωπεύει η Λίβερπουλ, την ιδεολογία που ταυτίστηκε με τη δική του στάση ζωής: «Άλλοι σύλλογοι έχουν τεράστια χρήματα και προσπαθούν πολύ σκληρά. Εμείς πρέπει να το κάνουμε με αυτόν τον τρόπο γιατί αυτό πιστεύει πραγματικά ο κόσμος. Αυτό έχει αποδειχθεί ιστορικά. Αριστεροί, εκπαιδευμένοι από τον Μπιλ (Σάνκλι).Οι περισσότεροι από εμάς δεν τον γνωρίζουν. Δεν ζήσαμε καν εκείνη την εποχή, αλλά είναι πάντα γύρω μας. Δεν μπορείτε απλά να αλλάξετε τώρα στην άλλη πλευρά. Η νεότερη παράταξη μπορεί να είναι έτσι, αλλά ποιος νοιάζεται; Για εμάς τους μεγαλύτερους και πιθανώς από τα 30 και κάτι, θέλουν να το έχουν με τον σωστό τρόπο και νόμιζα ότι πάντα το κάναμε αυτό».