Στην προσπάθεια να διευρύνει τις επιλογές του ροτέισον και να αυξήσει την ποιότητα στις πτέρυγες, ο Άρης κινήθηκε το καλοκαίρι για την απόκτηση του Ιζέτ Χαΐροβιτς και του Χουάν Ιτούρμπε, προσθέτοντας δύο ακόμη επιλογές στα χέρια του Άκη Μάντζιου. Την ίδια ώρα, ο Φακούντο Μπερτόγλιο ξεχώρισε γρήγορα ως η ιδανική και απόλυτη λύση για τη θέση «10», αφήνοντας στη λίστα των wingers τους Ντάνιελ Μαντσίνι, Ματέο Γκαρσία και Μπρούνο Γκάμα. Οι τρεις τελευταίοι αποτελούσαν πέρυσι τον βασικό πυρήνα επιλογών για τη θέση του winger, όμως φέτος οι συνθήκες έχουν αλλάξει μεταξύ τους.
Φυσικά, για τον Μάντζιο ο Γκάμα είναι - και δικαιολογημένα ως ένα σημείο - η πιο έμπιστη λύση, η νούμερα ένα επιλογή. Ο αρχηγός του Άρη είναι ο πιο έμπειρος όλων, με σπουδαίες παραστάσεις, αποδεδειγμένη ποιότητα στον αγωνιστικό χώρο αλλά και προσωπικότητα, που είναι απαραίτητη σε δύσκολα παιχνίδια. Κι αν πέρυσι επιβεβαίωσε όλα τα στοιχεία του, φέτος ο Πορτογάλος απέχει πολύ από τον καλό του εαυτό, τουλάχιστον δημιουργικά, και αυτό ίσως θα έπρεπε να βάλει σε σκέψεις τον προπονητή του, όταν σχηματίζει τις 11άδες.
Ο Γκάμα έχει πετύχει έξι τέρματα μεν, αλλά τα πέντε προήλθαν από εκτελέσεις πέναλτι, οπότε καλύτερα ας τα βγάλουμε από τη συζήτηση της στατιστικής (φυσικά, τα πέντε εύστοχα πέναλτι δείχνουν... προσωπικότητα, αλλά τα πνευματικά στοιχεία του τα εξήραμε ήδη παραπάνω). Στο διά ταύτα, με ένα γκολ σε σετ πλέι και μόλις μία ασίστ - σε όλες τις διοργανώσεις - κατατάσσουν τον αρχηγό του Άρη πολύ χαμηλά στους δείκτες παραγωγικότητας μεταξύ των συμπαικτών του. Αντίθετα, οι κατηγορίες στις οποίες ξεχωρίζει ο Γκάμα στη Super League είναι αυτές των περισσότερων κερδισμένων φάουλ (2/παιχνίδι, τεράστια διαφορά από τους υπόλοιπους), δείγμα του πόσο καλά ξέρει να κινείται και να μη χάνει τη μπάλα σε περιοχές όπου αυτή «καίει», και στις σέντρες (περίπου 1/3 βρίσκει στόχο). Αντιθέτως, ο Πορτογάλος σουτάρει λίγο φέτος (λιγότερο από 1 τελική/παιχνίδι), δεν παίρνει τις πρωτοβουλίες που είχαμε συνηθίσει να τον βλέπουμε (θαυμάζουμε) να αναλαμβάνει και υστερεί πολύ σε σχέση με τους υπόλοιπους ομοθεσίτες του όσον αφορά στα κλεψίματα (1/παιχνίδι), στοιχείο πολύ σημαντικό στον πολύ ενεργητικό τρόπο με τον οποίο θέλει να αμύνεται ο Άρης.
Στα παπούτσια του Γκάμα έχουν μπει, φέτος, οι Μαντσίνι και Γκαρσία. Οι δύο Αργεντίνοι συνήθως μοιράζονται τη μία από τις δύο πτέρυγες στην 11άδα και παρουσιάζουν αμφότεροι μια πολύ καλύτερη και ουσιαστικότερη έκδοση του ποδοσφαιρικού εαυτού τους στην τρέχουσα σεζόν.
Μιλώντας για τους αγώνες πρωταθλήματος, οι δυο τους είναι οι καλύτεροι.. κλέφτες μεταξύ των winger του Άρη, με 1,5 κλέψιμο ανά παιχνίδι και μάλιστα με λιγότερο χρόνο συμμετοχής σε σχέση με τον Γκάμα. Επιπλέον, είναι οι πιο εύστοχοι στις σέντρες (ο μεν Μαντσίνι έχεις τις περισσότερες σε αριθμό με 2/5 να βρίσκουν στόχο, ο δε Γκαρσία αποφεύγει να σεντράρει, αλλά αν το κάνει είναι... φαρμάκι, αφού έχει καταγράψει 5/7 εύστοχα γεμίσματα) και σουτάρουν αρκετά (3 τελικές/2 παιχνίδια) και ειδικά ο Γκαρσία πολύ εύστοχα, αφού χρειάζεται 4 τελικές για να βρει δίχτυα, στατιστικό που τον κάνει τον πιο δεινό εκτελεστή του φετινού Άρη γενικά (ο Μαντσίνι χρειάζεται 9 τελικές για γκολ, όμως έχει και... πολλές τελικές γενικότερα, δείγμα της αυτοπεποίθησης του φέτος). Το μόνο αρνητικό στη στατιστική τους είναι ότι θα κάνουν και οι δύο 4-5 λάθη σε κάθε αγώνα πρωταθλήματος, γεγονός που επίσης εξηγείται από τη μεγάλη συμμετοχή που έχουν στο παιχνίδι της ομάδας τους.
Οι δύο Αργεντίνοι, επομένως, είναι πιο παραγωγικοί από τον Μπρούνο Γκάμα, πιο αποτελεσματικοί στα αμυντικά τους καθήκοντα, σίγουρα πιο φρέσκοι και μάλλον, τελικά, πιο άξιοι για να λάβουν φανέλα βασικού. Μάλιστα είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ντάνιελ Μαντσίνι δεν έχει ολοκληρώσει κανένα παιχνίδι φέτος (σε όλες τις διοργανώσεις), αφού σε όσα ξεκίνησε ως βασικός, αντικαταστάθηκε από κάποιον συμπαίκτη του, κάτι που δεν ισχύει με τους υπόλοιπους και ίσως προδίδει ότι ο Μάντζιος δεν θέλει να τον εμπιστευτεί σε πιεστικές καταστάσεις. Τα δείγματα του υποδεικνύουν, πάντως, το αντίθετο.
Πίσω από τους τρεις, ο Άρης αυτήν τη στιγμή έχει μία λύση. Σίγουρα, τη θέση του winger μπορεί να την «γεμίσει» αν χρειαστεί και ο Φακούντο Μπερτόγλιο, όμως όσο ο έτερος Αργεντίνος της παρέας προτιμάται στον άξονα, τότε ο Μάντζιος θα στρέφει το κεφάλι στον Χουάν Ιτούρμπε.
Ο Παραγουανός άργησε πάρα πολύ να βρει ρυθμό - και ακόμη δεν είναι πλήρως έτοιμος - και η «κάψα» του να βοηθήσει αποτυπώνεται και στη στατιστική του πρωταθλήματος. Παρότι δεν έχει χρησιμοποιηθεί πολύ (και κυρίως ως αλλαγή), έχει περισσότερες τελικές (15) από τον Γκαρσία και σχεδόν όσες ο Γκάμα (με τριπλάσιο χρόνο συμμετοχής!), εκτελώντας σχεδόν κάθε 25' στην προσπάθεια του να βρει κάποιο τέρμα που θα αποτυπώσει τη συνεισφορά του στην ομαδική προσπάθεια. Το αποτέλεσμα, βέβαια, είναι συνήθως αποκαρδιωτικό, αλλά εκτιμάται η διάθεση. Αποκαρδιωτικό είναι και το γεγονός ότι κάνει αρκετά λάθη (κατά μέσο όρο 6/90λεπτο) και ότι δυσκολεύται να κλέψει κατοχές του αντιπάλου, σε σχέση με τις επιδόσεις των συναδέλφων του wingers, αν και μπορούμε να αποδώσουμε την αδυναμία στο γεγονός ότι συνήθως περνά ως αλλαγή σε αγώνες όπου ο Άρης κυνηγά το αποτέλεσμα και πιέζει εκείνος τον αντίπαλο.
Σε κάθε περίπτωση, είναι ξεκάθαρο ότι ο Άρης έχει στα χέρια του - αυτήν τη στιγμή ως τέταρτη λύση - έναν ποδοσφαιριστή που δε φοβάται να αναλάβει πρωτοβουλία, να πάρει πάνω του την κρίσιμη ενέργεια που θα φέρει στατική φάση (κερδίζει και αυτός αρκετά φάουλ) ή να πάρει το κρίσιμο σουτ. Ο Ιτούρμπε έιναι ο παίκτης που θα ήθελε ένας προπονητής σε συνθήκη πίεσης και, αν αποβάλλει το άγχος που νιώθει να συνεισφέρει στα στατιστικά της ομάδος, βελτιώνοντας παράλληλα και τις φυσικές του δυνάμεις, θα είναι σε θέση να αποδίδει καλύτερα για περισσότερο χρονικό διάστημα.
Το «ψαχούλεμα» στους wingers του Άρη οφείλει, βεβαίως, να κλείσει με την περίπτωση του Χαΐροβιτς. Καλώς ή κακώς - δε θα μάθουμε ποτέ - ο Μάντζιος έχει επιλέξει να αποκλείσει ουσιαστικά τον Βόσνιο και προς υποστήριξη του μπορεί να φέρει σίγουρα τα επιχειρήματα ότι ο νεοαποκτηθείς χαφ δεν έδειξε σε κανένα σημείο της θητείας του στον Άρη ότι μπορεί να έχει συνέχεια και συνέπεια στην απόδοση του μέσα στον αγωνιστικό χώρο (και εννοώ στη διάρκεια ενός παιχνιδιού, όχι σε βάθος χρόνου και πολλών αγώνων), καθώς και να βρει χημεία με τους συμπαίκτες του.
Οι τρεις πρώτες επιλογές του Μάντζιου, Μαντσίνι, Γκαρσία και Γκάμα, γνωρίζονται καλά μεταξύ τους αλλά και με τους υπόλοιπους «παλιούς». Ο Ιτούρμπε το βρίσκει. Ο Χαΐροβιτς φαίνεται πως απέχει πολύ από αντίστοιχο κατόρθωμα. Και κάπως έτσι, ο Άρης προχωρεί με τέσσερις λύσεις στη θέση του winger, θαρρώ με επιδόσεις αρκετά διαφορετικές από τις αναμενόμενες και οι οποίες υποδεικνύουν στον Άκη Μάντζιο ότι πρέπει να αναθεωρήσει τις βασικές του επιλογές, βάζοντας αργεντίνικο άρωμα στην εντεκάδα.
