Εγώ για να κατανοήσω τι γίνεται, διαβάζω πάντα τον Κώστα Νικολακόπουλο τον οποίο σέβομαι γιατί ότι ήταν είναι. Δεν πάει όπου φυσάει ο άνεμος.
Ο Κώστας με το τελευταίο του μπλογκ και την υπεράσπιση του Αλαφούζου για τα όσα είπε στο δικαστήριο, παράλληλα με την τοποθέτηση του πόσο καλό είναι να τα έχουν καλά Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, μου έδωσε να καταλάβω πως πάνω στη κρίση, το ΠΟΚ πάντα είναι ενωμένο και δυνατό.
Δεν είπε κανένα ψέμα. Αντιθέτως είπε τη μεγάλη αλήθεια. Πως αυτή τη στιγμή υπάρχει ενιαίο μέτωπο, με αρκετή πολιτική υποστήριξη κατά ενός συγκεκριμένου μηχανισμού. Του ΠΑΟΚ.
Η παρωδία της δίκης για τα στημένα, έχει περάσει και δεν έχει ακουμπήσει. Κανένας δεν ασχολείται. Οι κωλοτούμπες δίνουν και παίρνουν, ενώ άπαντες γνωρίζουν τι γινόταν. Αλλά το πρόβλημα είναι άλλο. Δεν ήταν το πέναλτι.
Πόσο σημαντικό είναι το γεγονός πως μία κυβέρνηση έστειλε έναν άνθρωπο στην ΟΥΕΦΑ να λύσει ένα πρόβλημα που δεν υπάρχει μπροστά στο πέναλτι. Ποιον συνάντησε ο Γεραπετρίτης και τι κατάφερε ακριβώς; Ποιο ήταν το ζητούμενο; Γιατί κατηγορείται ακριβώς η ΕΠΟ; Για το ότι ο Ολυμπιακός περνάει κλιμακτήριο;
Κι όμως, ολόκληρη κυβέρνηση έπιασε μία κουβέντα που αγνοεί, πηγαίνοντας να λύσει ένα πρόβλημα που ουσιαστικά δεν υπάρχει. Στην ΟΥΕΦΑ και τη ΦΙΦΑ βέβαια, πρέπει να είσαι ξεκάθαρος. Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα; Μα φυσικά το πέναλτι.
Η κυβέρνηση πχ δεν ασχολήθηκε με το πολιτικό παιδί της Ντόρας που έχει κουμπάρο τον κ. Μαρινάκη, τον κ. Αυγενάκη δηλαδή, που έβαλε τον κουμπάρο του πρόεδρο της ΕΕΑ, για να βγάλει μία στημένη εισήγηση η οποία ανακοινώθηκε την ώρα που ξεκινούσε ο αγώνας της ομάδας που δήθεν έπεφτε κατηγορία. Θεωρείται πάρα πολύ φυσιολογικό κάτι τέτοιο για την κυβέρνηση να υποθέσω. Ευτυχώς δεν θεωρείται από την εισαγγελία. Αλλά το πέναλτι δεν ήταν.
Πέρασαν πόσες μέρες αλλά σκεπτικό της εισήγησης δεν έχουμε δει ακόμη. Είδαμε την Μαρούπα να σκοτώνεται με τον Αρκούδη, είδαμε τον Φαραντούρη να πηγαίνει από το γραφείο του Τζουγανάτου που συνεργάζεται με τον Μαρινάκη, ακούσαμε για εισηγήσεις με σημειώσεις για να μη χαθούνε οι άνθρωποι, ακούσαμε για τύπους που ήθελαν μεροκάματο για να αποφασίσουν, αλλά και το κορυφαίο, τον Ιβάν Σαββίδη να κατηγορείται ότι πήρε πάνω από 5% των μετοχών του ΠΑΟΚ και δεν το δήλωσε.
Το θέμα χρησιμοποιήθηκε μια χαρά για επικοινωνιακούς λόγους, όμως όταν οι γκαφατζήδες κατάλαβαν το λάθος τους απλά αδιαφόρησαν. Ούτε μία επιστολή διόρθωσης, ούτε να ανακαλέσουν κάτι. Τίποτα. Η δουλειά είχε γίνει, τι τους ενδιαφέρει αν ένας μεγάλος σύλλογος πληγώνεται με τα ψέματά τους. Εδώ επιδίωξαν να σκοτωθεί κόσμος στο γήπεδο, εκεί θα κολλούσαν; Αλλά το πέναλτι δεν ήταν.
Διαβάζω στο facebook τοποθετήσεις κυρίως συναδέλφων. Οι της ΑΕΚ στοχοποιούν τον Βιεϊρίνια, έναν άνθρωπο που κάνει το ποδόσφαιρό μας πλούσιο. Έναν αθλητή που μας έχει προσφέρει σπάνιες εικόνες και δεν έχει προκαλέσει ποτέ. Η στάση αυτή βέβαια δεν θίγει τον Άντρε, αλλά αυτούς που βάλλονται εναντίον του. Όμως είναι και ένα δείγμα των καιρών. Η απαξίωση του άλλου πρέπει να επιδιωχθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Να μην έχει να πιαστεί από πουθενά. Όταν νικάει να του στερείς τη χαρά. Είναι δείγμα των καιρών, δεν μπορείς να το αμφισβητήσεις.
Στα ποσταρίσματα των ρεπόρτερ του ΠΑΟ βλέπω μόνο για το πέναλτι. Ο Αλαφούζος και η κατάθεσή του που προσβάλει την ιστορία του ΠΑΟ δεν αποτελεί αντικείμενο ανάλυσης. Ευτυχώς έχω και δύο φίλους από τη Θύρα 13 και βλέπω τι σκέφτεται ο κόσμος για αυτή τη μαύρη σελίδα.
Ο Ολυμπιακός έχει πάει στην άκρη. Του κάνουν άλλοι τη δουλειά και γλιτώνει φθορά. Κάτι ανακοινώσεις που ούτε αυτοί καταλαβαίνουν τι γράφουν, αυτή είναι η συνεισφορά του στη καθημερινότητα.
Το ΠΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό. Αυτή είναι η χώρα για να μη κοροϊδευόμαστε. Αν δεν είχαμε κοινή γλώσσα και θρησκεία, Πόλεις – κράτη θα ήμασταν. Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως κατηγορούμαστε εμείς για διχαστικές τάσεις. Δεν κάνουν καν τον κόπο να μπούνε στον τρόπο που σκεφτόμαστε ή στο τι βιώνουμε στη καθημερινότητά μας. Το ποδόσφαιρο απλά αναδεικνύει το πρόβλημα. Το οποίο είναι βαθύτατο.
Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα λοιπόν, είδαμε να κόβεται μία συμφωνία με την ΕΡΤ έτσι ώστε ο ΠΑΟΚ να έχει θέμα με το FFP και τα χρήματα που δεν του δόθηκαν να πηγαίνουν στην Όλγα Τρέμη και τις Άγριες Μέλισσες, είδαμε τον οχτρό να αλώνει το συνδρομητικό ως συνέχεια της απόφασης αυτής, είδαμε μία τοξικότητα χωρίς κανέναν ουσιαστικά λόγο να απλώνεται στα πέριξ, είδαμε μία επιτροπή παρωδία να δημιουργεί το σκάνδαλο της δεκαετίας, είδαμε μία κυβέρνηση να προσπαθεί για πραξικόπημα στην ΕΠΟ, καθημερινά βλέπουμε ΜΜΕ να κάνουν το άσπρο – μαύρο, συντεταγμένα με τις ανάγκες του ΠΟΚ που έχει αποκαλυφθεί και μέσα σε όλα αυτά, διακρίνουμε και μία ιδιαίτερη ευαισθησία στις αντιδράσεις του ΠΑΟΚ.
Και για εμένα είναι άβολο αυτό που έγινε με τον Μιχάλη Τσόχο στο παιχνίδι που προηγήθηκε, αλλά και ο ΠΑΟΚ έχει να διαχειριστεί μία επίθεση απ' όλες τις μπάντες. Δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να αναγνωρίζει μία κακή μέρα στη δουλειά. Λογικά του μπαίνουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις, ξέχωρα αν ο συγκεκριμένος συνάδελφος δεν είχε δώσει δικαιώματα στο παρελθόν. Και ο ΠΑΟΚ έχει την υποχρέωση αν μη τι άλλο, να διαχειριστεί έστω το δικό του κοινό που θέλουν άπαντες να το βγάλουν τρελό.
Επίσης, το έχω και παράπονο, για εμένα που έχω στοχοποιηθεί με όλους τους πιθανούς τρόπους, με δημοσιεύματα, με ανακοινώσεις συνδέσμων, με χίλια δυο, ένας ένα ποστάρισμα δεν έχει κάνει ποτέ. Και σε γενικές γραμμές, καλό παιδί είμαι, δεν χτυπάω ποτέ κάτω από τη ζώνη. Αλλά ξέχασα. Δεν ήταν πέναλτι..
