Όλο το στόρι που χτίζει ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια και ακολουθούν κατά συνθήκη και οι άλλοι δύο με τον τρόπο τους, βασίζεται πρώτον σε πολλά μαζεμένα και πολύ χοντρά ψέματα και δεύτερον μόνιμα απευθύνεται σε κοινό που πρέπει να μην έχει κανένα κριτήριο για να το αποδεχθεί. Για παράδειγμα η τελευταία περίπτωση της Γλυφάδας. Ουδείς λογικός άνθρωπος με ένα ανεκτό επίπεδο νοημοσύνης μπορεί να κατανοήσει τι ακριβώς δείχνει αυτό το σκηνικό και πως συνδυάζεται μια συνομωσία με παρουσίες σε δημόσια θέα. Ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει πως η ΑΕΚ που έχει χάσει το κύπελλο και την πρωτιά στο πρωτάθλημα από τον Άρη, έχει κάποιου είδους προνομιακές σχέσεις μαζί του. Παρόλα αυτά η παραμύθα συνεχίζεται...
Έρχονται μάλιστα την Τετάρτη Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ από κοινού, κατά την εκτίμηση μου ενδεχομένως και συντονισμένα, να πουν με άλλον τρόπο, «κυριλέ» ας τον πούμε, το ίδιο παραμύθι. Θα λερωθεί το πρωτάθλημα αν σφυρίξει Έλληνας διαιτητής το ΑΕΚ – Άρης. Και «δεσμευτική συμφωνία». Αυτό το «δεσμευτική συμφωνία» πουλήθηκε τόσο πολύ που φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε σχόλια στα social να λένε ότι... παραβιάζονται οι κανονισμοί!
Οι Ελληνες διαιτητές
Κανείς βέβαια δεν μπήκε στον κόπο να πει για όσους το έχουν ξεχάσει στο κάτω – κάτω βρε αδερφέ, πως ο Άρης από τον Γενάρη και χωρίς να υπάρχει καμιά σχέση με αγώνα του με την ΑΕΚ, έχει δηλώσει επίσημα πως θέλει πλέον Έλληνες διαιτητές και στα ματς με τους άλλους τέσσερις. Πως διατυπώνει από τότε την ίδια θέση πριν τους ορισμούς σε τέτοιους αγώνες. Πως σε αυτή την βάση σφύριξε ο Σιδηρόπουλος το ματς της κανονικής περιόδου στο Βικελίδης. Αλλά από την στιγμή που η ΑΕΚ έχασε τους δύο βαθμούς και την πρωτιά και ο Σιδηρόπουλος την αδίκησε, όλα καλά. Δεν... μουτζουρώθηκε το πρωτάθλημα. Ή αυτοί οι βαθμοί... δεν μετρούσαν. Γιατί ακούσαμε εσχάτως πως είναι... άλλου είδους βαθμοί αυτοί των play offs. Έλληνας διαιτητής σφύριξε και το ΠΑΟΚ – Άρης της κανονικής περιόδου. Αλλά κι αυτό είναι μια λεπτομέρεια που τι να λέει...
Με Έλληνες διαιτητές ο Παναθηναϊκός παίρνει καθοριστικούς βαθμούς ειδικά σε εκτός έδρας ματς με «μικρομεσαίους» και σε όλα υπάρχει η χαρακτηριστική σύμπτωση να έχουν οι αντίπαλοι του τρομερά παράπονα μετά τα παιχνίδια. Με Έλληνες διαιτητές έχουμε δει εκπληκτικά πράγματα όπως το πέναλτι που πήρε ο Ολυμπιακός με τον Αστέρα Τρίπολης στο Καραϊσκάκη και γύρισε το ματς στο... παρά πέντε. Αλλά κι αυτές είναι λεπτομέρειες που τι να λένε...
Με Έλληνες διαιτητές κατά βάση στήθηκε το σύστημα που επέβαλλε ο Κλάτενμπεργκ. Αλλά τότε ήταν όλα ωραία. Να θυμίσω εδώ πως την τελευταία πενταετία δεν έχουμε δει τίποτε χειρότερο σε ελληνικό γήπεδο από πλευράς διαιτησίας από τα όσα έγιναν με Τσαγκαράκη – Παπαπέτρου σε εκείνο το Ατρόμητος – Ολυμπιακός.
Το παρελθόν και οι θυγατρικές
Τίποτε... Όλα αυτά δεν υπάρχουν. Δεν υπήρξαν ποτέ, δεν έγιναν ποτέ. Αυτά και πολλά άλλα. Όπως για παράδειγμα συνεχώς ακούς από την πλευρά του Παναθηναϊκού ότι η συγκεκριμένη ομάδα δεν κάνει και δεν έκανε ποτέ το ένα, δεν κάνει και δεν έκανε ποτέ το άλλο... Και κάθομαι εγώ κι αναρωτιέμαι τι ακριβώς συνέβαινε με την ΕΠΟ επί πολυμετοχικότητας στον Παναθηναϊκό και πως ακριβώς κατακτήθηκε το τελευταίο νταμπλ και τελευταίο πρωτάθλημα των «πρασίνων» το 2010. Ποιοί είχαν τότε τα κουμάντα, ποιος ευνοούταν ξεκάθαρα και με ποιον ακριβώς τρόπο και μέσω ποιου συστήματος γινόταν αυτό. Υπάρχει μια δυσανεξία στο να αναφερόμαστε σε εκείνη την περίοδο... Είναι προτιμότερο να παρουσιάζουμε την ομάδα μας σαν ένα τάγμα αγγέλων μόνιμα μαχόμενο τα στρατεύματα του Βελζεβούλ. Μόνο που δεν ξεχνάμε όλοι...
Ακούμε για θυγατρικές κι αναρωτιέμαι τι ακριβώς συμβαίνει την τελευταία διετία στην... Αττικό-Βοιωτία. Βλέπω να ξεσηκώνονται τα τάγματα των αγγέλων για τον Τσιλούλη, αλλά να μη λέει κανένας για ποιον λόγο η ΑΕΚ παίζει με Ατρόμητο, Βόλο και Πανσερραϊκό με αντιπάλους παίκτες δανεικούς από τους ανταγωνιστές της - και τους τρεις-, ενώ οι ανταγωνιστές της παίζουν με άλλους αντιπάλους όταν αντιμετωπίζουν αυτές τις ομάδες. Σκέφτομαι επίσης να είχε κερδίσει η ΑΕΚ την Λαμία με τον Τσιλούλη να κάνει ένα γελοίο πέναλτι και τον Κορνέζο να έχει βάλει αυτογκόλ... Τι σκέφτομαι τώρα, ε;
Η ΑΕΚ που… ευνοείται
Όλο αυτό το σύστημα λοιπόν προσπαθεί να μας πείσει, όλοι μαζί σε κάθε ευκαιρία που έχουν και με τον τρόπο του ο καθένας, πως μια ομάδα που από το 2018 που είχε πάρει το πρωτάθλημα, επί τέσσερις συνεχόμενες σεζόν το έβλεπε... με τα κιάλια, δεν κέρδιζε ντέρμπι με τίποτα, έχανε από τον κάθε πικραμένο στο ΟΑΚΑ ή στην επαρχία, μέχρι του σημείου να μη βγει το 2021-2022 στην Ευρώπη, κάνει το κουμάντο και ευνοείται! Εκτός αν ξαφνικά η ΑΕΚ από το καλοκαίρι του 2022 έγινε το αφεντικό το απόλυτο παρασκηνιακά. Κάτι που δύσκολα θα μπορούσε να εξηγηθεί, καθώς σε επίπεδο θεσμικών φορέων του ποδοσφαίρου και ειδικά της ΕΠΟ, η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια από το φθινόπωρο του 2016. Και για τα ίδια ακριβώς πράγματα κατηγορούν την ΑΕΚ από τότε!
Κανείς μα κανείς δεν έχει τα άντερα και την τιμιότητα να παραδεχθεί πως αν αποδεικνύει κάτι η πραγματικότητα, είναι πως από το φθινόπωρο του 2016 μέχρι σήμερα, αυτό που έχει γίνει είναι πως με την τεράστια συμβολή και της ΑΕΚ, τα πρωταθλήματα κρίνονται από το ποιος έχει την καλύτερη ομάδα. Γι’ αυτό και η ίδια η ΑΕΚ όσο δεν είχε ομάδα έπαιρνε ότι της αντιστοιχούσε κι όταν έφτιαξε ομάδα πήρε πάλι αυτό που της αντιστοιχούσε. Όπως συμβαίνει με όλες τις ομάδες τα τελευταία 7-8 χρόνια.
