Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία αθλητικών εφημερίδων και του διαδικτύου...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΗΦΑΚΗΣ - LIVE SPORT
H εθνική ομάδα διέλυσε το Καζακστάν και έκανε τον μισό δρόμο για τα γήπεδα της Γερμανίας. Οι διεθνείς έκαναν μαγικά πάνω στο χορτάρι και έβγαλαν ασπροπρόσωπο τον Γκουστάβο Πογέτ, τον οποίο η ΕΠΟ, για να μην ξεχνιόμαστε, δεν έχει ανανεώσει ακόμα. Η Γαλανόλευκη έχει την τύχη να διαθέτει έναν εξαιρετικό προπονητή σε άκρως παραγωγική επαγγελματική ηλικία. Έναν προπονητή που πάνω απ’ όλα, εμπνέει τους ποδοσφαιριστές του. Ο Πογέτ σέβεται τα «παιδιά του» και αυτά παίζουν πρώτα για το εθνόσημο και μετά για εκείνον. Επίσης αυτή η ομάδα διαθέτει παίκτες που γουστάρουν να παίζουν γι’ αυτήν. Μία ματιά στην ώρα της ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου αρκεί για να καταλάβετε γιατί αυτή η ομάδα έχει ψυχή και τα… καρύδια να πετύχει. Ένας ακόμα λόγος που πρέπει να προκριθεί αυτή η ομάδα, ο πιο σημαντικός για εμένα, είναι επειδή θα παραμείνει ως έχει και θα συνεχίσει να προοδεύει.
Γιατί η ΕΠΟ θα ανανεώσει τον προπονητή, που το αξίζει και αυτός, μαζί με τους παίκτες του, θα συνεχίσουν να μας κάνουν να χαμογελάμε. Στην αντίθετη περίπτωση (κούφια η ώρα…) θα κινδυνεύσει ξανά με διάλυση. Γι’ αυτό πρέπει να προκριθεί η Εθνική μας, μόνο επειδή θα επιστρέψει στα τελικά του Euro. Για μένα, ο Πογέτ, με τη δουλειά που κάνει, πρέπει να μείνει, άσχετα με το τι θα γίνει στον τελικό. Ο Ουρουγουανός δουλεύει πολύ, Πρέπει να είναι πολύ περήφανος για όσα έδειξε η ομάδα του στην «OPAP Arena».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΛΑΚΗΣ - SPORTDAY
Εδώ και δεκαετίες βρισκόμαστε στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και ο ποδοσφαιριστής ξέρει ότι ο προπονητής, όπως και ο ίδιος, κρίνεται απ’ το αποτέλεσμα, απ’ την επιτυχία. Απ’ το αποτέλεσμα κρίνεται κι ο Γκουστάβο Πογέτ κρίνεται θετικά. Ακόμα κι όταν υπάρχουν σφαγείς διαφωνίες για επιμέρους επιλογές κι από επιμέρους δηλώσεις του. Στα δύο χρόνια που είναι στην εθνική ομάδα έχει γίνει αντικείμενο κριτικής, ενίοτε σκληρής από πολλούς, της αφεντιάς μου μη εξαιρουμένης. Άλλο αυτό κι άλλο η συνολική αποτίμηση του έργου του στην εθνική ομάδα. Τα γράφω αυτά τώρα, σπεύδοντας να τονίσω πως δεν προτίθεμαι να γράψω άλλα αν στραβώσει η μάχη με τη Γεωργία και σβήσει το όνειρο της επιστροφής στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης.
Σε ένα παιχνίδι -και μάλιστα στην έδρα του αντιπάλου- όλα μπορούν να συμβούν. Αυτός είναι ο λόγος που δεν καταλαβαίνω την ολιγωρία της ομοσπονδίας στο θέμα αυτό. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν είναι το μόνο ακατανόητο στην ΕΠΟ του Μπαλτάκου. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα ήταν πιο σώφρων αντί να ανακοινωθεί το πριμ για τους διεθνείς ,εφόσον πάνε στο Euro, να γινόταν η ανακοίνωση ανανέωσης του συμβολαίου του Γκουστάβο Πογέτ. Πειραγμένος απ’ αυτήν την εκκρεμότητα είναι ο προπονητής, αλλά δεν έχει αφήσει να δημιουργηθεί θέμα στα αποδυτήρια αυτή η εκκρεμότητα. Κάνει τη δουλειά του με τον καλύτερο τρόπο, όπως φάνηκε και στο παιχνίδι με το Καζακστάν, όπου είχαμε μία αποθέωση του σχεδιασμένου παιχνιδιού μέχρι τη λεπτομέρεια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ - FORZA
Στο ποδόσφαιρο της χώρας το αποτέλεσμα έχει αρχίσει να καθορίζει τα πάντα. Απορώ δηλαδή τώρα με τόσους πολλούς ανθρώπους που έβριζαν τα πάντα στον ΠΑΟΚ και κυρίως τον προπονητή. Γιατί σιώπησαν μετά το 5-1; Αλήθεια ρωτάω... Έπαψαν να υπάρχουν οι λόγοι που τον ξεφώνιζαν; Αφού είναι εμμονικός (στο πιο ασόβαρο από όσα λέγονται έτσι γενικά και χωρίς εξηγήσεις). Αφού παίζει το ίδιο σύστημα; Αφού δεν βάζει τον Τζίμα; Αφού βάζει τον Βιεϊρίνια. Αφού αφήνει έξω τον Ντεσπόντοφ για να παίζει ο Αντρίγια; Αφού έφυγε το 2019...Ξέρω γω! Βάλτε τα όλα!
Γιατί όλα αυτά δεν γίνονται θέμα και μετά τις νίκες; Γιατί αυτές τις ημέρες όλοι αυτοί σιωπούν και περιμένουν πάλι με κακία το επόμενο αρνητικό αποτέλεσμα για να ποντάρουν στο αρνητικό κλίμα και να θυμηθούν όσα τώρα «πρέπει» να ξεχάσουν μια και δεν τους παίρνει. Εδώ χάνουν και το δίκιο τους βέβαια και αποκαλύπτεται το άρρωστο και λανθασμένο σκεπτικό. Αν έχεις επιχειρήματα για τον προπονητή, να τα επικαλείσαι ΚΑΙ στα καλά ΚΑΙ στα δύσκολα χωρίς να επιλέγεις περιόδους.
ΑΛΕΞΗΣ ΒΙΡΒΙΛΗΣ - ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ
Κακώς γίνεται λόγος για μεγάλη ευκαιρία της Εθνικής να ξαβαβρεθεί στα τελικά του Euro. Η εικόνα που παρουσιάζει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα από την πρώτη μέρα στο Nations League έως και το προχθεσινό 5-0 επί του Καζακστάν είναι από τις εικόνες που μας ανοίγουν την όρεξη. Η αλήθεια είναι ότι θα πικραθούμε αν δεν δούμε τους διεθνείς μας να πανηγυρίζουν το βράδυ της Τρίτης την πρόκριση στην τελική φάση του τουρνουά. Αυτά τα παιδιά που στελεχώνουν την Εθνική αξίζουν και με το παραπάνω να βρεθούν σε μία μεγάλη διοργάνωση.
Αν εξαιρεθεί η ήττα με κάτω τα χέρια από την Ολλανδία τον περασμένο Σεπτέμβριο με 3-0 στο Αϊντχόφεν, θα είναι εμπαθής όποιος υποστηρ΄πιξει ότι η ελληνική ομάδα δεν δικαιούνται να βρίσκεται στα τελικά του Euro. Δεν είναι λοιπόν μεγάλη ευκαιρία για την Εθνική μας. Πλέον είναι ιερή υποχρέωση να ξεπεράσει το εμπόδιο της Γεωργίας στην Τιφλίδα και να βρεθεί στα γήπεδα της Γερμανίας το καλοκαίρι. Η Γεωργία δεν είναι Καζακστάν. Είναι ένα κλικ πάνω ως ομάδα από τους συμπαθείς Καζάκους. Ωστόσο, και η Γεωργία δεν είναι Ελλάδα. Είμαστε καλύτεροι ως σύνολο. Οι Γεωργιανοί έχουν ως σούπερ σταρ τον Κβαρατσχέλια, αλλά αυτό δεν σημαίνει κιόλας ότι ο άσος της Νάπολι μπορεί να στείλει μόνος του την εθνική του ομάδα στα τελικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΖΑΣ - METROSPORT
Είναι αλήθεια πως η «σχέση» της Εθνικής μας μαζί τους, πέρασε από πολλά στάδια οργής και στοργής, ενδιαφέροντος και απογοήτευσης, στα τόσα χρόνια που μεσολάβησαν από το έπος της κατάκτησης της κορυφαίας ευρωπαϊκής μας διάκρισης. Οι απογοητεύσεις ήταν πολλές. Το ίδιο αρκετές ήταν και οι προσπάθειες αναδιάταξης και ανασυγκρότησης που ναυάγησαν και μάλιστα στα ρηχά. Μένοντας όμως στη τελευταία προσπάθεια, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι υπήρχαν κάποιοι σπινθήρες αναζωπύρωσης του ενδιαφέροντος, για το πως και με ποιο τρόπο πορεύεται το εθνικό αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Ο κόουτς όπως και οι παίκτες που επιλέγει διακατέχονται ολοφάνερα από μια νοοτροπία που απέχει πολύ από τις αντίστοιχες προηγούμενων ετών...
Η εικόνα μιας πολύ αγαπημένης οικογένειας έχει απομακρύνει τις όποιες υποκρισίες, αλλά και ίντριγκες των περασμένων χρόνων. Με λίγα λόγια αυτή η χωρίς ρωγμή και ατσαλάκωτη ομοψυχία, είναι αυτό που ξεχωρίζει το «τότε» από το «σήμερα». Αυτή η συγκεκριμένη ομοψυχία προσδίδει ιδιαίτερες διαστάσεις στην Εθνική μας, ενισχύοντας σημαντικά και το ενδιαφέρον του κόσμου, όπως και την αισιοδοξία για το μέλλον της. Ως εκ τούτου θεωρείται λογικό το ερώτημα: Αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις του Εθνικού μας συγκροτήματος με τον κόσμο που έδειχνε σχεδόν απογοητευμένος; Θα λέγαμε μέχρι ενός σημείο, ναι! Διατηρώντας βέβαια τις όποιες φυσιολογικές επιφυλάξεις, λόγω της βεβαρημένης 12ετίας. Η εμφάνιση στο προχθεσινό παιχνίδι με το Καζακστάν χωρίς αμφισβήτηση αποτελεί κι ένα αισιόδοξο μήνυμα.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ - ΩΡΑ ΤΩΝ ΣΠΟΡ
Ο Λιούμπιτσιτς δεν έχει συμπληρώσει καν ακόμα δύο μήνες στην ομάδα. Ήδη όμως έχει δείξει πως είναι ένας ποδοσφαιριστής που κάνει τη διαφορά. Δεν είναι τα γκολ που έχει πετύχει, ούτε η ασίστ που έχει δώσει. Ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτό. Είναι τα εκπληκτικά αγγίσματα που έχει στη μπάλα. Είναι και ο μοναδικός και σπάνιος τρόπος που κινείται χωρίς τη μπάλα στα πόδια του και μπορεί να βρεθεί ξαφνικά σε θέση που απλώς χρειάζεται να κάνει ένα φύσημα και να σκοράρει. Τεράστια ποιότητα. Τρομερή τεχνική αλλά και αίσθηση του χώρου. Ένα πολύ μοντέρνο χαφ box to box που λέμε και στο Λιβάδι στην Αίγινα.
Ο Λιούμπιτσιτς είναι ένας ποδοσφαιριστής που κάνει τη διαφορά στο παιχνίδι της ΑΕΚ. Και γι' αυτό ακριβώς τον απέκτησε τον περασμένο Γενάρη η ΑΕΚ. Για την ακρίβεια, αυτός είναι ο λόγος που η ΑΕΚ έφτασε να τον κάνει τη δεύτερη πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της, προκειμένου να τον αποκτήσει. Και το έκανε πολύ συνειδητά, διότι όντως ο Λιούμπι είναι ένας παίκτης που κάνει τη διαφορά. Τον απέκτησε την τελευταία μέρα των μεταγραφών, σε μία περίοδο που δεχόταν μεγάλες πιέσεις προκειμένου να κάνει κινήσεις ενίσχυσης. Αλλά δεν υπέκυψε σ' αυτές τις πιέσεις. Δεν έφερε κανέναν απλώς για να τον φέρει.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΤΑ ΝΕΑ
Το περασμένο Σάββατο είχαμε την πρώτη αγωνιστική των play out. Ο Βόλος κέρδισε τον Αστέρα στην Τρίπολη με 0-2: μάλιστα δεν του δόθηκε και πέναλτι. Ο Παναιτωλικός έβαλε τρία γκολ στον Πανσερραϊκό. Οι νίκες των δυο αυτών ομάδων είναι σίγουρα μεγάλες. Δεν αμφισβητώ καθόλου την καθαρότητά τους. Αλλά αυτά τα ματς είχαν μια τρομερή ιδιαιτερότητα. Αστέρας και Πανσερραϊκός ήταν εντελώς αδιάφοροι, ενώ οι αντίπαλοί τους καίγονταν για βαθμούς. Όχι τυχαία αυτoί που είχαν ανάγκη τη νίκη την πήραν. Αλλά αναρωτιέμαι πόσο δίκαιο είναι αυτό στη γενικότερη εξέλιξη του πρωταθλήματος. Σε κανένα πρωτάθλημα στον κόσμο δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κάποιες αδιάφορες ομάδες στο τέλος της σεζόν να κρίνουν πρωταθλήματα και υποβιβασμούς. Θυμάμαι πολλά κατά καιρούς αποτελέσματα κομμάτι πέρα από τη λογική...
Τότε θα πει κάποιος τι πρόβλημα έχεις με τα ελληνικά play out; Συγγνώμη αλλά υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Σε κάθε πρωτάθλημα μπορεί να προκύψει ένα ή και δύο ή και τρία ματς μεταξύ αδιάφορων καλόβουλων και ομάδων που έχουν ανάγκη βαθμών. Στην Ελλάδα όμως φτιάξαμε μία ολόκληρη διοργάνωση που την αποκαλούμε play out και είναι γεμάτη τέτοια ματς! Φέτος Αστέρας, Ατρόμητος, Πανσερραϊκός, ακόμα κι ο ΟΦΗ δεν έχουν καμία δουλειά να δίνουν ματς με Κηφισιά, Βόλο, Παναιτωλικό και ΠΑΣ: η παρατεταμένη αδιαφορία τους θα κρίνει τη μάχη της παραμονής κι αυτό δεν είναι ωραίο. Διότι σε μία χώρα που έτσι κι αλλιώς κανείς δεν ενδιαφέρεται για την αξιοπιστία των αγώνων (και εντέλει και για την αξιοπιστία του πρωταθλήματος) η διοργάνωση που αποκαλούμε play out συχνά σκοτώνει και όποια σοβαρότητα απέμεινε. Θα μου πεις ποιος νοιάζεται; Σωστό κι αυτό...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ
*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπου.
