Αυτό σημαίνει πρόοδος. Αυτό είναι το μέλλον. Και το μέλλον είναι πάντα εδώ, αρκεί να το σεβαστείς, να το φροντίσεις και να το επεξεργαστείς όπως προστάζει η λογική, εν προκειμένω η ποδοσφαιρική λογική.
Η Κ19 του Ολυμπιακού, τα παλικαράκια του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου, έχουν ξεπαστρέψει τη μισή Ευρώπη στο Youth League, στο Champions League των μικρών δηλαδή, και μετά τη μεγάλη Ίντερ διέλυσαν με τριάρα και την τεράστια Μπάγερν μέσα στο πανάκριβο σπίτι της, μπροστά στα μάτια του Ούλι Χένες και του Τούχελ.
Σημασία δεν έχει τόσο η νίκη αυτή καθαυτή. Σημασία έχει ο θρίαμβος της επένδυσης που έχει γίνει σε αυτά τα παιδιά, σημασία έχει η επικράτηση της λογικής αυτού του γκρουπ, της στήριξης στα εύκολα και στα δύσκολα και φυσικά οι καρποί που βγάζει αυτό το «δέντρο». Καρποί που ο Ολυμπιακός πρέπει να γευτεί με χαρά, αλλά και με υπομονετικό σχέδιο. Σχέδιο που θα του επιτρέψει να «χτίσει» το μέλλο του πάνω στα πιο γερά θεμέλια που μπορεί να σου δώσει το ποδόσφαιρο: μια χρυσή φουρνιά μικρών «μάγων».
Αυτά τα παιδιά, ο Μουζακίτης, ο Χαράλαμπος και ο Κώστας Κωστούλας, ο Παπακανέλος, ο Κουτσογούλας και τα άλλα διαμαντάκια μαζί με τους μέντορές τους, τον Συλαϊδόπουλο και τον Μαυρογενίδη, δείχνουν ουσιαστικά τον ένα και μοναδικό δρόμο της ποδοσφαιρικής ανάπτυξης ενός club που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκό.
Πάνω σε αυτά τα παιδιά οφείλει να πατήσει το νέο μοντέλο του Ολυμπιακού και όχι μόνο: όλων των ελληνικών ομάδων. Αγγλία δεν είμαστε,ούτε Γερμανία και Ισπανία. Ούτε καν Πορτογαλία και Βέλγιο σε χρήμα και υποδομές. Γι’ αυτό, η εξέλιξη περνάει από αυτό το μονοπάτι και όχι από μέσα από τις καραβιές ξένων που πλασάρονται με το τσουβάλι από τα μανατζερικά γραφεία.
Αν δεν αλλάξουμε, θα βουλιάξουμε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το λέω και στο ραδιόφωνο, δε μπορούμε να πανηγυρίζουμε που οι ομάδες μας αποκλείονται νωρίς-νωρίς από το Champions και το Europa League, μόνο και μόνο επειδή προχωράνε στο τελευταίο και καταϊδρωμένο Conference. Ακόμα κι εκεί βλέπουμε τις δυσκολίες. Δυσκολίες που αποτυπώνονται στην Εθνική ομάδα και στο ranking της UEFA.
Πρώτες απ’ όλες οι διοικήσεις πρέπει να το πάρουν αλλιώς με πρώτη και καλύτερη αυτή του Ολυμπιακού, που προτιμάει τον Ορτέγκα και τον Κίνι από τον Κίτσο. Στον Ορτέγκα «επιτρέπεται» να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και αντί να διώξει τη μπάλα, να δίνει στον Μπακασέτα το γκολ. Στον Κίτσο δεν επιτρέπεται και θα τον ρίχναμε στην πυρά αν σερνόταν στα μεγάλα παιχνίδια.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να βγάλει κι άλλους σαν τον Ντόη και να εμπιστευτεί περισσότερο παίκτες όπως ο Τζολάκης, ο Κίτσος, ο Καλογερόπουλος. Το οφείλει στα παιδιά που τον δοξάζουν, το οφείλει στον εαυτό του. Η καλοκαιρινή προετοιμασία των μεγάλων είναι κοντά και ο Μεντιλίμπαρ θα πρέπει να τους δώσει την ευκαιρία.
