Η αλήθεια είναι ότι βούιξε το κεφάλι μας, ως ελληνικό ποδόσφαιρο, το βράδυ της Πέμπτης. Μετά την κλήρωση ήταν διάχυτη η αισιοδοξία ότι και οι δύο ομάδες «Μπορούν να προκριθούν στους 8 του Conference league» και από χθες ψάχνουμε να βρούμε τις πιθανότητες μόνο του ΠΑΟΚ να κάνει υπέρβαση και να το πάει τουλάχιστον στην παράταση. Ζόρια.
Ο ΠΑΟΚ με απογοήτευσε στην Κροατία. Όχι επειδή έχασε –αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ομάδα- αλλά γιατί δημιουργικά θύμισε το κάκιστο βράδυ του στην Opap Arena. Η μοναδική διαφορά ήταν πως στο «Μάξιμορ» έβγαλε τουλάχιστον δυο φάσεις στο φινάλε με τον Μουργκ.
Προφανώς όλη η κουβέντα γίνεται γύρω από τον «πόνο του σέντερ φορ» που βασανίζει μια ομάδα η οποία έχει σκοράρει περισσότερα από 100 γκολ στην τρέχουσα σεζόν αλλά έχει πάρει ελάχιστα από την υποτιθέμενη «δύναμη πυρός». Όταν μάλιστα οι φίλοι του Δικεφάλου είδαν τον Μπρούνο Πέτκοβιτς να ενσαρκώνει πραγματικά τι σημαίνει επιδραστικός ΦΟΡ για μια ομάδα, είναι βέβαιο ότι τα έβαλαν ξανά… με τον Σαματά. Δεν φταίει όμως ο Τανζανός, ο οποίος έως τώρα, εξελίσσεται στην πιο αποτυχημένη φετινή επένδυση του κλαμπ, αλλά το γεγονός ότι στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου ο ΠΑΟΚ δεν έδειξε τα αντανακλαστικά να ενισχυθεί εκεί που πονάει. Ο Μπράντον είναι τίμιος αλλά φορ συγκεκριμένων δυνατοτήτων και η κουβέντα που γίνεται γύρω από τον Στέφανο Τζίμα είναι υπερβολική, βιαστική και αγχωτική για το ίδιο το παιδί.
Ο Λουτσέσκου γνωρίζει καλύτερα από εμάς πως θα διαχειριστεί έναν 18χρονο. Θυμηθείτε πόσα έχει ακούσει κατά καιρούς για τον Κωνσταντέλια. Κι όμως με τη δική του διαχείριση ο «Ντέλιας» δεν είναι πια «ταλέντο» αλλά εξελίχθηκε σε ηγέτη του ΠΑΟΚ. Ας αφήσουμε τον Ρουμάνο προπονητή να βάζει τον Στέφανο Τζίμα 20 λεπτά, ένα ημίχρονο, μέχρι να έρθει η ώρα που αυτό το «ταυρί» θα πάρει τη φανέλα του βασικού στο σπίτι και δεν θα την αποχωριστεί ποτέ ξανά. Γιατί προς τα εκεί οδηγεί το ταλέντο του. Όμως απαιτείται διαχείριση που δεν θα υπερφορτώσει ευθύνες και δεν θα «κάψει» ένα παιδί που πριν από δύο μήνες έκλεισε τα 18.
Μέχρι τότε ο ΠΑΟΚ πρέπει να ζει με τις επιλογές του: Μπράντον και Σαμάτα. Ενίοτε και Ντεσπόντοφ στην κορυφή. Φτάνουν αυτά (συν κάποια λεπτά Τζίμας) για να αποκλείσει την Ντιναμό του θωρηκτού Πέτκοβιτς; Δύσκολο, πολύ δύσκολο. Δε λέω απίθανο. Δεν είμαι αισιόδοξος, μακάρι να αποδειχθεί το βράδυ της Πέμπτης ότι κάνω λάθος και η Τούμπα να διαλύσει τους Κροάτες.
Πάμε στον Ολυμπιακό. Θα ακούει πριν από κληρώσεις για ομάδες του Ισραήλ και θα λέει «Άσε καλύτερα, προτιμώ Πρέμιερ Λιγκ»! Με μόλις 1 νίκη σε 9 ματς και τον 4ο αποκλεισμό να είναι προ των πυλών, ο καθένας καταλαβαίνει γιατί.
Με 0-4 απολύθηκε ο Μαρτίνς τον Ιούλιο του 2022, με 1-4… ανανέωσε ο Μεντιλίμπαρ τον Μάρτιο του 2024. Το πρώτο αποδείχθηκε καταστροφικό, το δεύτερο έτσι κι αλλιώς είναι σωστό, ως προς την επικοινωνία και το τάιμινγκ. Γιατί στην ουσία έχει αποδειχθεί ότι τα συμβόλαια των προπονητών στις μεγάλες ελληνικές ομάδες και δη στον Ολυμπιακό είναι… να είχαμε να λέγαμε. Και ο Μαρτίνς συμβόλαιο είχε και ο Κορμπεράν και ο Μίτσελ και ο Μαρτίνεθ και ο Καρβαλιάλ. Ουδείς είχε προσληφθεί με ολιγοήμερη σύμβαση. Όμως όλοι απολύθηκαν και κάποιοι μάλιστα στο… δίμηνο!
Οπότε η αξία της κίνησης Μαρινάκη έχει να κάνει με το τάιμινγκ και τη σημειολογία: δηλαδή ότι ήρθε το ίδιο βράδυ της συντριβής από την Μακάμπι. Ως ένδειξη «υποστήριξης στη δουλειά του προπονητή». Ο Μεντιλίμπαρ, φυσικά, ήταν και είναι καλός προπονητής. Το θέμα λοιπόν δεν είναι το συμβόλαιο αλλά πως θα διαχειριστεί ο Ολυμπιακός την σχέση του με τον Βάσκο αν δεν κατακτήσει το πρωτάθλημα, ή αν πχ τερματίσει τέταρτος. Θα τα δούμε όλα στην ώρα τους.
Μια απορία επίσης: Όταν προσελήφθη ο Μεντιλίμπαρ όλα τα ρεπορτάζ έκαναν λόγο για συμφωνία 1,5 έτους. Αυτό μέχρι να αρχίσει να… γράφεται σε σχόλια στο διαδίκτυο ότι «ήρθε για 4 μήνες». Το δεύτερο τελικά αποδείχθηκε σωστό, αφού το βράδυ της 7ης Μαρτίου ο Ολυμπιακός ΑΝΑΝΕΩΣΕ το συμβόλαιο του Βάσκου για την επόμενη σεζόν 2024-25.
Σε ό,τι αφορά πάντως το ματς με τη Μακάμπι είδαμε μακράν τον χειρότερο Ολυμπιακό επί Μεντιλίμπαρ, ιδίως στο ανασταλτικό κομμάτι. Ο Πέρετζ διέλυσε τη μεσαία γραμμή των ερυθρόλευκων, ο Μίλσον «τρέλανε» τον Ροντινέι, ο Ζάχαβι συνέχισε την τρομερή σχέση του με τα ερυθρόλευκα δίχτυα και η Μακάμπι «καθάρισε» το ματς από το πρώτο ημίχρονο.
Είναι ξεκάθαρο ότι εν΄όψει του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ο Βαγγέλης Μαρινάκης ενήργησε έξυπνα θέλοντας να απομακρύνει την κουβέντα από την συντριβή με την Μακάμπι και με την ανανέωση να την πάει στην εμπιστοσύνη προς τον προπονητή και στο κρίσιμο ματς που έρχεται. Παιχνίδι στο οποίο ο Ολυμπιακός έχει πολλαπλό κίνητρο (υπόθεση Χουάνκαρ, αποκλεισμός από το κύπελλο, διατήρηση ελπίδων για τον τίτλο) απέναντι στους πράσινους.
Εντελώς διαφορετικό ματς, φυσικά, από εκείνο κόντρα στην Μακάμπι. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να «διδαχθεί» από τους Ισραηλινούς και τον Ρόμπι Κιν ο Φατίχ Τερίμ, όμως άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη. Αλλωστε τα ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός δεν συγκρίνονται με τίποτα ούτε παίζει ρόλο απαραίτητα η φόρμα και ό,τι έχει προηγηθεί. Αυτά τα ματς είναι μια κατηγορία μόνα τους…
