Πρώτη του Δεκέμβρη και όπως φαίνεται ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ στη χειρότερη μετράει μέρες ή και ώρες στο Λιμάνι, στην καλύτερη βρίσκεται σε εξαιρετικά δεινή θέση. Και αυτό γιατί παρότι το ξεκίνημά του ήταν θετικό, με τον Ολυμπιακό να παίρνει δύο ευρωπαϊκές προκρίσεις και να ξεκινάει με νίκες στο πρωτάθλημα, όταν τα... γάλατα έσφιξαν και οι απαιτήσεις των αγώνων αυξήθηκαν κατακόρυφα τόσο ως προς τον βαθμό δυσκολίας, όσο και ως προς την ποσότητα, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Για την ακρίβεια ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη, με τους «ερυθρόλευκους» να υπολειτουργούν σε μεγάλο βαθμό και παιχνίδι με το παιχνίδι να «βγάζουν» στο γήπεδο ολοένα και περισσότερες αγωνιστικές παθογένειες. «Δομικά» προβλήματα που φυσικά έχουν άμεση σχέση με τη στελέχωση του ρόστερ, ή πιο σωστά με τις χτυπητές ελλείψεις του, αλλά ταυτόχρονα προκύπτουν και από τα χαρακτηριστικά και την ατομική απόδοση αρκετών «ερυθρόλευκων».
Τα δύο πιο «χτυπητά» από αυτά τα προβλήματα αφορούν φυσικά στο κέντρο της άμυνας, ως προς το ανασταλτικό κομμάτι και στον χώρο του κέντρου, ως προς το δημιουργικό/επιθετικό. Στα 21 επίσημα ματς που έχει δώσει έως τώρα ο Ολυμπιακός, έχει πετύχει 45 γκολ, εκ των οποίων τα 30 έχουν προέλθει από τελική πάσα. Τι έχει πάρει από τους 4 (Καμαρά, Χέσε, Αλεξανδρόπουλο, Ιμπόρα) αμυντικούς/κεντρικούς χαφ του; Το απογοητευτικό 6,6% της επιθετικής συγκομιδής του, ήτοι 3 γκολ από τα 45 και 2 ασίστ από τις 30. Από ένα γκολ έχουν Καμαρά, Αλεξανδρόπουλος, Ιμπόρα, μία ασίστ ο Καμαρά και μία ακόμη ο Χέσε. Χαρακτηριστικό είναι ότι ισάριθμα γκολ με τους 4 χαφ, έχουν πετύχει οι... αντίπαλοι, αφού υπάρχουν 3 αυτογκόλ. Ακόμη πιο χαρακτηριστικό της αδυναμίας της τετράδας να προσφέρει επιθετικά, είναι ότι ακόμη και οι πλάγιοι μπακ του ρόστερ έχουν μεγαλύτερη προσφορά, με 3 γκολ και 7 ασίστ. Ο Ροντινέι 2/3 (γκολ/ασίστ), ο Ορτέγκα 0/3, ο Κίνι 1/0, ο Βρουσάι 0/1.
Ως προς το αμυντικό κομμάτι τώρα, ο Ολυμπιακός έχει δεχθεί 22 γκολ έως τώρα σε 21 ματς. Όχι κακός απολογισμός αναλογικά. Ωστόσο, το πρόβλημα προκύπτει από το πώς και από που τα δέχεται. Τα περισσότερα εξ αυτών -και μια απλή «βόλτα» στα highlights των αγώνων το αποδεικνύει- έχουν έρθει μετά από ατομικό λάθος ή εκτέλεση (ή συνδυασμό των δύο) στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και δη την «περιοχή 17» -αν μιλήσουμε με όρους προπονητικής- δηλαδή το κέντρο της άμυνας. Για την ακρίβεια, ο Ολυμπιακός έχει δεχθεί από την καρδιά της άμυνάς του, τα 18 από τα 22 γκολ του συνολικού παθητικού του, ένα εντυπωσιακό 81,8%. Ειδικά στα δύο τελευταία τραγικά ματς του, με τη Φράιμπουργκ εκτός και με τον ΠΑΟΚ εντός έδρας, «κατάφερε» να έχει 100%... αποτυχία. Και τα 5 γκολ από τη Φράιμπουργκ, όπως και τα 4 από τον ΠΑΟΚ έχουν μπει από τον χώρο ευθύνης των στόπερ του. Σε αυτά προστίθεται το 1 από τη Γουέστ Χαμ στο 2-1, 1 από τον Παναθηναϊκό, 2 από την Μπάτσκα Τόπολα, 2 από τη Φράιμπουργκ στην εντός έδρας ήττα, 1 από την ΑΕΚ, 1 από την Τσουκαρίτσκι και 1 από την Γκενκ.
Όλα τα γκολ δε, με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο. Μετά από κακά διωξίματα, κακές τοποθετήσεις, κακές πάσες ή γενικότερα ελλιπείς ενέργειες είτε σε καθαρά ποδοσφαιρικό είτε σε σωματικό επίπεδο (σ.σ. ταχύτητα, δύναμη κτλ). Και βεβαίως, μια σύμπτωση που επαναλαμβάνεται στις 18 από τις 22 φορές, δεν μπορεί να είναι σύμπτωση. Αντιθέτως, όλα τα νούμερα επιβεβαιώνονται και από την εικόνα όλων των στόπερ που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο ρόστερ και δημιουργούν ένα πολύ απλό συμπέρασμα: το συνολικό επίπεδο των Ρέτσου, Ντόη, Φρέιρε, Πορόσο και Μπιανκόν είναι απλώς κάτω του μετρίου και σίγουρα όχι αυτό που απαιτείται για έναν σύλλογο σαν τον Ολυμπιακό.
Τέλος, μια ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στην επιθετική συγκομιδή. Όλος ο Ολυμπιακός δείχνει να στηρίζεται στα πόδια ενός παίκτη και αυτό φυσικά ποτέ δεν είναι καλός «σύμμαχος» μιας ομάδας που καλείται να πρωταγωνιστεί σε 3 διοργανώσεις. Ο λόγος φυσικά για τον Κώστα Φορτούνη, από τα πόδια του οποίου ξεκινούν και σταματούν τα πάντα φέτος. Με 8 γκολ και 9 ασίστ, είναι «μέσα» στα 17 από τα 45 γκολ, δηλαδή σε πάνω από το 1/3! Από εκεί και πέρα, υπάρχουν τα 10 γκολ του Αγιούμπ Ελ Κααμπί, ο οποίος πάντως πέρασε σχεδόν ένα δίμηνο «άσφαιρος», υπάρχουν τα 6 του Ντάνιελ Ποντένσε και άλλα τόσα του Γιώργου Μασούρα, μαζί με 3 και 2 ασίστ για τους δυο τους, αντίστοιχα. Μετά τους 4 συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, αρχίζει το... χάος, χωρίς κανείς να έχει πρακτικά αγγίξει ένα επαρκές επίπεδο σταθερότητας και προσφοράς.
Που καταλήγουμε; Αφενός στο ότι με τα... περίπου 20 εκατ. της επικείμενης επένδυσης του Βαγγέλη Μαρινάκη στη Ρίο Άβε, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε αντίστοιχα να αποκτήσει δύο στόπερ και έναν κεντρικό χαφ κλάσης. Αλλά εδώ ξεκινάει άλλη κουβέντα... Πιο ποδοσφαιρικά, καταλήγουμε στο ότι η εικόνα και τα αποτελέσματα του φετινού Ολυμπιακού εξηγούνται απόλυτα και από τη στατιστική και δεν θα πρέπει να κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση. Μια ομάδα με έναν προβληματικό άξονα, που παίζει χωρίς κέντρο άμυνας, χωρίς χαφ που να μπορούν να δημιουργήσουν και με 4 ποδοσφαιριστές να σηκώνουν όλο το βάρος, την ώρα που στο ρόστερ υπάρχουν ονόματα όπως Γιόβετιτς, Σολμπάκεν, Ρίτσαρντς, Μπρίνιτς, Σκάρπα, Μπιέλ, Καρβάλιο, Ελ Αραμπί που -για διαφορετικούς λόγους- ακόμη αναζητούνται...
