Χωρίς καμία υπερβολή, ακόμα η φωνή δεν έχει συνέλθει από τους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του Champions League από την Μάντσεστερ Σίτι. Δεν είμαι από κούνια Σίτι, για τους κακεντρεχείς, αλλά όσα χρόνια υποστηρίζω αυτή την ομάδα το κάνω λες και έχω ζήσει χρόνια στη μπλε μεριά του Μάντσεστερ.
Λίγες ώρες πριν, στο στάδιο Ατατούρκ, η ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα κατέκτησε το πρώτο Champions League της ιστορίας της, κάνοντας παράλληλα ένα ιστορικό treble το οποίο στην Αγγλία έχουν πετύχει μόνο οι ομάδες του Μάντσεστερ. Ένας τελικός, ο οποίος θα ξεχαστεί γρήγορα για το θέαμα που προσέφερε, αλλά θα μνημονεύεται για πάρα πολλά πράγματα, τόσο από την πλευρά των «γαλάζιων», όσο και από την πλευρά των «νερατζούρι».
Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς; Από τις κομβικές επεμβάσεις του Έντερσον, στην ατυχία του Ντε Μπρόινε. Από το δοκάρι του Ντιμάρκο, στον x-factor Ρόντρι. Από τον πρωταγωνιστή Λουκάκου για τους λάθος λόγους, στο πιο αντι-Πεπ φινάλε σε μια αψεγάδιαστη σεζόν για την Μάντσεστερ Σίτι.
Αναμφίβολα, η Μάντσεστερ Σίτι με το τέλος του τελικού στην Κωνσταντινούπολη επιβεβαίωσε με κάθε τρόπο πως η σεζόν 2022-23 φέρει φαρδιά - πλατιά το όνομά της στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Τρίτη σερί κατάκτηση της Premier League σε μία χρονιά όπου η Άρσεναλ είχε θέσει γερές βάσεις για την κορυφή στην Αγγλία, κατάκτηση κυπέλλου απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και - τέλος - κατάκτηση του τροπαίου με τα μεγάλα αυτιά.
Σε αντίθεση με την κατάκτηση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης κόντρα στην Ίντερ, οι κατακτήσεις των δύο εγχώριων τίτλων έχουν ένα κοινό, το οποίο φέρει πάνω του την υπογραφή του Πεπ Γκουαρντιόλα. Θεαματικό ποδόσφαιρο, κυριαρχία σε όλα τα μήκη και πλάτη του αγωνιστικού χώρου, γκολ με το... τσουβάλι και φυσικά κατοχή μέχρι να πεθάνει ο Χαιλάντερ.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά του παιχνιδιού των «πολιτών», είναι ξεκάθαρο, πως τα ψάχναμε στον τελικό με την Ίντερ. Το άγχος του φαβορί, η ατυχία τους να χάσουν τον καλύτερο δημιουργό της ομάδας πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, οι «νερατζούρι» που είχαν κλείσει τους χώρους και πίεζαν πολύ σωστά, είναι από τα πράγματα που ανάγκασαν τη Σίτι να αλλάξει τη θεωρία της και παίξει πιο κυνικά.
Μετά το γκολ του Ρόντρι, στο 69ο λεπτό της αναμέτρησης, η Μάντσεστερ Σίτι έδωσε μπάλα στην Ίντερ προσπαθώντας να χτυπήσει στην κόντρα. Κινδύνεψε αρκετές φορές, παίζοντας ένα παιχνίδι που δεν είναι συνηθισμένη, ωστόσο κάποιες φορές για να πετύχεις κάτι θες τύχη και ικανότητα.
Τύχη γιατί οι κεφαλιές του Ντι Μάρκο, λίγα λεπτά μετά την γκολάρα του Ρόντρι, σταμάτησαν στο οριζόντιο δοκάρι και στο σώμα του Λουκάκου. Ικανότητα γιατί ο Έντερσον, ένας αρκετά underrated τερματοφύλακας, κράτησε ανέπαφη την εστία της Σίτι πραγματοποιώντας ασύλληπτες αποκρούσεις μια εκ των οποίων ήταν η κορυφαία του τελικού. Και δεν μιλάμε για άλλη, παρά για την εξ’ επαφής κεφαλιά του θηριώδη Βέλγου επιθετικού την οποία ο Βραζιλιάνος κίπερ απέκρουσε εκατοστά πριν αυτή περάσει την γραμμή της εστίας του.
Φυσικά αυτές οι δυσλειτουργίες και τα παραλίγο τέρματα της Ίντερ πέρασαν στο παρελθόν, μετά το τριπλό σφύριγμα της λήξης από τον διαιτητή Μαρτσίνιακ, και δεν προβλημάτισαν άλλο τους «πολίτες» οι οποίοι - για άλλη μία φορά - επιβεβαίωσαν το ρητό πως «οι τελικοί κερδίζονται, δεν παίζονται».
