Μπροστά μας υπάρχουν δέκα τελικοί. Ολοι θα παίξουν με όλους. Προφανώς και η σειρά των αγώνων δύναται να παίξει ρόλο στη μάχη των πλέι οφ του πιο συναρπαστικού και αμφίρροπου πρωταθλήματος όλων των εποχών στην Ελλάδα.
Οχι όμως τόσο επί της ουσίας, όσο επί της… ψυχολογίας. Είναι πολύ σημαντικό, το σημαντικότερο όλων, για τον Παναθηναϊκό και γενικώς για τις ομάδες που συμμετέχουν στο μίνι πρωτάθλημα των δέκα αγωνιστικών, να υπάρχει ψυχική ισορροπία και ανάλογη διαχείριση στις ανακατατάξεις που μπορεί να προκληθούν βαθμολογικά μετά από κάθε αγωνιστική.
Ούτε καταστροφολογία ούτε έπαρση και έξαλλα πανηγύρια. Είτε αλλάξει χρώμα η κορυφή μετά από μία ή δύο στροφές είτε αυξηθεί η διαφορά, η ομάδα που θα μείνει ανεπηρέαστη και συγκεντρωμένη στις ποδοσφαιρικές αξίες και στην πορεία της, θα βγει κερδισμένη στο τέλος της διαδρομής και θα κόψει πρώτη την κορδέλα στο φινάλε.
Εξυπακούεται ότι η παράμετρος της αυτοπεποίθησης αποτελεί πολύ σημαντικό παράγοντα, όπως και η αποτελεσματικότητα και η αξιοποίηση των συγκυριών που θα προκύψουν. Οι ισορροπίες είναι εύθραυστες και οι λεπτομέρειες θα κάνουν τη διαφορά.
Αυτά όσον αφορά την κλήρωση της Δευτέρας που σε θεωρητικό επίπεδο είναι προφανώς βολική για τον Ολυμπιακό.
Ολα αυτά στα χαρτιά. Στην πράξη, τα χειροπιαστά δεδομένα που υφίστανται, θέλουν τον Παναθηναϊκό να φιγουράρει στην κορυφή της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος και να απολαμβάνει τη μοναξιά της, μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια όταν και είχε κατακτήσει επί πολυμετοχικότητας το πιο πρόσφατο νταμπλ της ιστορίας του.
Γεγονός που αποτελεί συνέχεια της περυσινής κατάκτησης του Κυπέλλου και καταδεικνύει με σαφήνεια την τεράστια αλλαγή φάσης του συλλόγου από την ημέρα έλευσης του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην τεχνική ηγεσία και των θεμελίων που έβαλε για να επανέλθει το τριφύλλι σε συνθήκες πρωταθλητισμού.
Αρκεί να θυμίσουμε ότι ο πρώτος γύρος ήταν ο καλύτερος από πλευράς συγκομιδής βαθμών στην ιστορία του συλλόγου, ότι μετέτρεψε τον εφιάλτη της επαρχίας σε… λεωφόρο τριπόντων με εξαίρεση ένα ματς με τον Αστέρα στην Τρίπολη, ότι πέρυσι τέτοια εποχή ήταν πέμπτος στη βαθμολογία κι είχε δεκαεννέα βαθμούς λιγότερους, ήτοι έξι νίκες και μία ισοπαλία απόσταση σε σχέση με φέτος.
Κι όλα αυτά μη έχοντας, προφανώς, παρασκηνιακό σπρώξιμο και παντός είδους «προστασίες» και αβάντες. Μη έχοντας χαράξει στρατηγικές για να πάρει βαθμούς χωρίς να ιδρώσει μέσα στο γήπεδο, δίχως να διαθέτει «δορυφόρους», αλλά σεβασμό σε κάθε αντίπαλο και βασικό όπλο το ποδοσφαιρικό του πρότζεκτ.
Εάν ο Παναθηναϊκός κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα θα είναι ο πιο μάγκικος τίτλος από καταβολής του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Εάν ζούσαμε σε άλλη χώρα θα ήταν σαφώς υπερβολή ο παραπάνω χαρακτηρισμός, πλην όμως στο… Ελλαδιστάν γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας και ξέρουμε καλά τι συμβαίνει και πόσο πολύτιμη είναι διαχρονικά η παρασκηνιακή «θαλπωρή» που φροντίζει κατά καιρούς να χτίζει «καρδιές πρωταθλητών».
Ο,τι κι αν συμβεί στα πλέι οφ η επιτυχία που έχει ήδη συντελεστεί στον Παναθηναϊκό είναι τεράστια, όχι μόνο φέτος, αλλά συνολικά αυτή τη διετία, από την περυσινή κατάκτηση του Κυπέλλου έως τη φετινή πρωτιά στην κανονική περίοδο. Είναι πλέον ορατό απ’ όλους ότι ο Παναθηναϊκός στα χέρια του Ιβάν Γιοβάνοβιτς προοδεύει, εξελίσσεται, δυναμώνει και σφυρηλατεί τον χαρακτήρα που ιστορικά του αρμόζει, βρίσκοντας αντισώματα σε περιόδους κρίσεως, ντεφορμαρίσματος ή μαζεμένων αρνητικών συγκυριών.
Κατάφερε την απόλυτη μαυρίλα των προηγούμενων ετών να τη μετατρέψει σε άπλετο φως, να επαναφέρει τις συνθήκες πρωταθλητισμού και την προοπτική για την πολυπόθητη ευρωπαϊκή επιστροφή, έχοντας ταυτόχρονα στα σκαριά και την κατασκευή του πιο σύγχρονου και καλύτερου γηπέδου στη χώρα.
Η επιλογή του Γιοβάνοβιτς από τη διοίκηση άλλαξε τον ρου της ιστορίας και το μόνο που απαιτείται για την επιστροφή του Παναθηναϊκού στην… κανονική κανονικότητα εντός και εκτός συνόρων είναι να μην εκτροχιαστεί για κανένα λόγο η πετυχημένη συνταγή.
Μπροστά μας υπάρχουν δέκα τελικοί. Ολοι θα παίξουν με όλους. Ετσι πρέπει να αντιμετωπιστούν τα ματς των πλέι οφ, είτε αντίπαλος είναι ο Ολυμπιακός, είτε ο Βόλος. Κι έτσι θα αντιμετωπιστούν. Με «κάστρο» τη Λεωφόρο που πρέπει πάση θυσία να εκμεταλλευτεί στο έπακρο, ει δυνατόν κάνοντας το απόλυτο των νικών.
