Πόσες μέρες θέλει για να σου θολώσει το μυαλό; Τέσσερις, όσες μεσολάβησαν από το αίσχος του Περιστερίου και τις θλιβερές συνθήκες που επιχείρησαν να βάλουν την ΑΕΚ να παίξει. Επί μέρες, ακούστηκαν συγκλονιστικά πράγματα. Ξεσάλωσαν, έβγαλαν τη χολή τους, κόντεψαν να πείσουν ακόμα και τους εαυτούς τους, πως η ΑΕΚ δεν ήθελε τάχα μου να παίξει. Μάλιστα, μάλιστα. Πόση ώρα χρειάζεται για να έρθουν τα πράγματα στη θέση τους; 90’. Αντε να βάλω και μερικά των καθυστερήσεων, να φτάσουμε στα 105’.
Τι διαπιστώθηκε για ακόμα μια φορά; Πως η ΑΕΚ είναι με διαφορά η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Πως η ΑΕΚ δεν τους βλέπει. Οσο οι άλλοι ποντάρουν στην επικοινωνία και στην εικονική πραγματικότητα, η ΑΕΚ παίζει μέσα στο γήπεδο. Εκεί που δεν έχει ανταγωνισμό. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να της αντισταθεί. Το συνειδητοποίησε πρώτος ο ΠΑΟΚ, ακολούθησε ο Παναθηναϊκός, πέρασε και ο συμπαθής Αρης, μέχρι να έρθει ο Ολυμπιακός.
Η ΑΕΚ έφτιαξε ομάδα να νικά και τους διαιτητές
Κόντρα στον πιο ισχυρό αντίπαλο, σε εκείνον που προσπαθεί με κάθε τρόπο να δημιουργήσει πρόβλημα στην ΑΕΚ και να κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο, όλα έγιναν όπως έπρεπε. Το ματς ήταν ένας μονόλογος της ΑΕΚ. Η πιο ξεκάθαρη δήλωση, πως είναι η ομάδα που δεν βλέπει κανέναν στο διάβα της. Τα τρία γκολ που έδωσαν τη νίκη και επί της ουσίας έχουν δώσει περισσότερη από τη μισή πρόκριση, ήταν λίγα. Θα ήταν πολύ περισσότερα, εάν ο Νταμπάνοβιτς δεν έπαιζε σαν λίμπερο του Ολυμπιακού και γινόταν δεκανίκι στην προσπάθεια του.
Ας μην μαυρίζουμε τις σκέψεις μας. Αλλωστε η ΑΕΚ έκανε αυτό που έλεγαν με στόμφο τα προηγούμενα χρόνια. «Φτιάξτε ομάδα για να νικάτε και τους διαιτητές», ήταν η μόνιμη επωδός για τα φυντάνια που εμφάνιζαν για να τους χαρίζουν τίτλους. Ε, λοιπόν, η ΑΕΚ έφτιαξε ομάδα που νικά και τους διαιτητές. Εφτιαξε ομάδα που δεν βλέπει κανέναν. Οι υπόλοιποι μπορούν να απασχολούνται με μεζούρες, ζαρωμένες όπως άκουσα από τον κ. Κούγια, να συζητούν για αναστροφές. Ισως αυτός να είναι ο μόνος τρόπος για να γλιτώσουν.
Η ΑΕΚ με μπάλα, οι άλλοι με μεζούρες και αναστροφή
Για την ΑΕΚ ήταν σημαντική αυτή η νίκη. Βλέπετε, τον Παναθηναϊκό τον νικούσε και στα χειρότερα της, με τον ΠΑΟΚ πετύχαινε συχνά αυτό που ήθελε, αλλά με τον Ολυμπιακό είχε δημιουργηθεί μια ντροπιαστική σειρά αγώνων. Γι’ αυτό έπρεπε να γίνουν όλα σωστά, για να «προσκυνήσει» κι αυτός αγωνιστικά στην ΑΕΚ και να αποδειχθεί για ακόμα μια φορά ο νόμος της Νέας Φιλαδέλφειας. Εκεί που δεν υπάρχουν μεζούρες και όποιος δεν κάνει αναστροφή, δεν τη βγάζει καθαρή.
Θα πει κάποιος, ότι όλα αυτά είναι αλαζονικά. Πως δεν έγινε και τίποτα, γιατί έχει ακόμα πολύ δρόμο η σεζόν. Αλλά να που δεν υπάρχει κανείς που να της αντιστέκεται. Ούτε καν ο ίδιος της ο… εαυτός. Μην σας κάνει εντύπωση. Από την ώρα που επιλέχθηκε η αποστολή και φάνηκε πως ο Αλμέιδα ετοιμαζόταν να παρατάξει την 11άδα που τελικώς έριξε στο γήπεδο, είχε ξεκινήσει μια αμφιβολία, έντονη μεμψιμοιρία και προβληματισμός για το που πάμε.
Με τη δεύτερη 11άδα, τους έκανε ρεζίλι σε όλη την Ελλάδα
Και τι έγινε τελικά; Να σας πω. Θυμήθηκα ένα αλήστου ματς παιχνίδι μπάσκετ στις αρχές του ΄90, όταν η ΑΕΚ έπαιζε με τον Παναθηναϊκό του Γκάλη και των άλλων αστεριών και είχε πετύχει τόσο σαρωτική επικράτηση, που ο κόσμος φώναζε εκστασιασμένος: «Βάλε μέσα τη δεύτερη πεντάδα, τους κάναμε ρεζίλι σε όλη την Ελλάδα». Χθες δεν το φώναξαν στον Αλμέιδα, αλλά το έκανε ο ίδιος. Και με τα πρώτα και με τα δεύτερα, με απόλυτη εμπιστοσύνη στο υλικό του και στον τρόπο που έχει μάθει να παίζει αυτή η ομάδα.
Η ΑΕΚ με τον Τζαβέλλα και τον Μήτογλου, τον Γαλανόπουλο και τον Μάνταλο, τον Σιντιμπέ και τον Χατζισαφί, έκανε μια χαψιά τον Ολυμπιακό. Με τον Μήτογλου να κάνει παιχνιδάρα και να σαρώνει τα πάντα στην άμυνα, τον Σιντιμπέ να κάνει παιχνίδι που αποτελεί σημείο αναφοράς για την παρουσία του στην ΑΕΚ, τον Γαλανόπουλο να δείχνει πως επέστρεψε για τα καλά και τον Μάνταλο να αποτινάζει μια και καλή από πάνω του κάθε αρνητική σκέψη.
Ονειρο που δεν τελειώνει
Βέβαια, για να ξέρουμε τι λέμε, νούμερο ένα για την ΑΕΚ είναι αυτό το θωρηκτό που λέγεται Λιβάι Γκαρσία. Μπορεί να υπάρχουν ακόμα κάποιοι που συζητούν για το κατά πόσο… κάνει για σέντερ φορ. Δεν πειράζει, εδώ στην Ελλάδα έχουν τολμήσει να αμφισβητήσουν άλλα κι άλλα. Ο άνθρωπος δεν έπεφτε με τίποτα κάτω και ας έφαγε το ξύλο της ζωής του από τα τσεκούρια στην άμυνα του Ολυμπιακού και τους περνούσε σαν σταματημένους.
Και με τα δεύτερα. Και με την πρώτη ομάδα να φρεσκάρεται για το δύσκολο ματς της Δευτέρας με τον Λεβαδειακό. Με 32.000 θεατών στην εξέδρα να είναι εκστασιασμένοι και να απολαμβάνουν κάθε στιγμή. Η ΑΕΚ γύρισε στη Νέα Φιλαδέλφεια και όλα έχουν γίνει μαγικά. Η ΑΕΚ με την μπάλα της, οι άλλοι με μεζούρες και παραποδόσφαιρο. Επί του παρόντος, ας περάσει ο επόμενος και ας είναι και ο Κομπότης. Η ΑΕΚ είναι σε όνειρο που δεν τελειώνει.
