Οι παίκτες του Ολυμπιακού αναρωτιόντουσαν γιατί 14 παίκτες της Ευρωλίγκα δεν τους έβλεπαν στον τελικό. Επίσημοι του Ολυμπιακού μιλούσαν για 5.000 κόσμο. Ο Μπαρτζώκας ζητούσε λίγη τύχη και η ομάδα του έχανε 25π στο 15’… Ο «ερυθρόλευκος» οργανισμός συνετρίβη σε όλα τα επίπεδα γιατί πρόταξε την επικοινωνία αντί για την ουσία…
Το τέλος της διαδρομής για τον Ολυμπιακό στην φετινή Euroleague, είναι πικρό. Χωρίς φίλτρα, χωρίς αστερίσκους, χωρίς να προσπαθήσει κανείς να κρύψει κάτι κάτω απ’ το χαλάκι, απλά είναι η στιγμή της αυτοκριτικής για την ομάδα του λιμανιού. Αυτή που φυσικά δεν θα γίνει, επειδή η έγνοια όλων ήταν, είναι και θα είναι το φαίνεσθαι. Όχι το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Μια ομάδα τετραετίας, με τον ίδιο προπονητή, με κορμό παικτών παρά τις σημαντικές αποχωρήσεις του καλοκαιριού. Η μία βέβαια ήταν αναμενόμενη (Βεζένκοφ) και η άλλη ήταν επιλογή για να γίνει καλύτερος ο Ολυμπιακός, σύμφωνα με τα θέλω του προπονητή του (Σλούκας). Άρα δεν μπορούν να αποτελούν δικαιολογία για την αποτυχία.
Τρίτο σερί Final Four, με την πίκρα και τη στεναχώρια να μένει στους φιλάθλους των «ερυθρόλευκων». Γιατί εκείνοι έτσι νιώθουν και δε θα αλλάξει αυτό με το νέο ρεσιτάλ προσπάθειας να θεωρηθεί ως επιτυχία η συμμετοχή και να μειωθεί η σπουδαιότητα της πρόκρισης στον τελικό και πολύ περισσότερο της κατάκτησης του τροπαίου. Προσπάθεια η οποία άρχισε προκαταβολικά μάλιστα. Από τότε που ήρθε η πρόκριση επί της Μπαρτσελόνα και οι δηλώσεις/ομιλίες όλων στην ομάδα, έμοιαζαν πανηγυρικές έως θριαμβευτικές. Λες και είχε επιτευχθεί ένας στόχος, πριν καν αγωνιστούν στον ημιτελικό.
Με αυτή τη νοοτροπία οδήγησαν τον Ολυμπιακό στο Final Four. Συζητούσαν για τα πάντα εκτός απ’ τον ίδιο τον αγώνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Καθόριζαν στο μυαλό τους μέχρι και το ποιος θα είναι πιο… βολικός αντίπαλος στον τελικό. Ψηφίζοντας στα λόγια τον Παναθηναϊκό. Τουλάχιστον τον ένα φιναλίστ τον έπιασαν, στον δεύτερο κάτι πήγε στραβά. Διότι όταν τα λόγια έπρεπε να γίνουν έργα, χάθηκε η μπάλα στο παρκέ.
Στο 15’ το ματς ήταν στους 24 πόντους. Το «refuse to lose» έφτασε να μειώσει οριακά σε μονοψήφια διαφορά, αλλά ποτέ η Ρεάλ δεν έχασε τον έλεγχο της κατάστασης. Μπασκετικά φάνηκε να αναμετρώνται δύο ομάδες που δεν είναι στο ίδιο επίπεδο. Κι αυτό ακριβώς είναι συντριβή για τον Ολυμπιακό. Την ομάδα που πριν ένα χρόνο μπορούσε να καυχηθεί πως η Ρεάλ του «έκλεψε» το ματς στον τελικό. Και πλέον… δεν τον βλέπει καν. Για όσους το ξέχασαν, η Ρεάλ έκανε παρέλαση φέτος στο ΣΕΦ και στη Μαδρίτη κέρδιζε 30-13 στο δεκάλεπτο και 52-30 στο ημίχρονο.
Τελικά αποδεικνύονται ολόσωστοι και οι 14 παίκτες Euroleague που σύμφωνα με την Ολυμπιακή νοοτροπία… τόλμησαν να μην συμπεριλάβουν στις προβλέψεις τους για κατάκτηση του τροπαίου τους Πειραιώτες. Μια ασήμαντη λεπτομέρεια με την οποία ο οργανισμός του Ολυμπιακού ασχολήθηκε υπερβολικά πολύ, ξοδεύοντας ενέργεια και χρόνο που θα μπορούσε απλά να επενδύσει στην πνευματική του προετοιμασία. Η οποία και αποδείχθηκε ελλιπέστατη το λιγότερο.
Ένα σύνολο που παρουσιάστηκε «άδειο» λες και είχε πετύχει το στόχο του. Ρόστερ με λύσεις που όμως ποιοτικά δεν μπορούσε ούτε να σηκώσει το βλέμμα για να κοιτάξει τη Ρεάλ Μαδρίτης στα μάτια. Η αυτογνωσία αυτής της κατάστασης, θα έδειχνε και το δρόμο για την αντιμετώπιση των Μαδριλένων. Όμως ο Ολυμπιακός συνετρίβη γιατί πίστεψε την ίδια την επικοινωνιακή πολιτική του, η οποία σχεδόν σε μόνιμη βάση ξεπερνά τα όρια και γίνεται προπαγάνδα.
Και για να καταφέρει να το αντικρούσει κάνει λόγο για προπαγάνδα του Παναθηναϊκού, του Κουβόπουλου, του Μπούκουρα και του SDNA. Που δυο χρόνια κριτικάρισαν σκληρά τον Παναθηναϊκό για να φτάσει στο σημερινό σημείο που πλέον τον κοιτούν όλοι με θαυμασμό.
Ένα ακόμη άσκοπο και… παιδικό παιχνίδι εντυπώσεων, είχε να κάνει με τη «μάχη» της εξέδρας. Πόσοι οπαδοί κάθε ομάδας θα είναι στο Βερολίνο δηλαδή. Με το που τελείωσε το ματς στη Βαρκελώνη, άρχισαν οι δηλώσεις. Επίσημες, από στελέχη της ΚΑΕ Ολυμπιακός (Λεπενιώτης) αναφορικά με το πόσο πολλοί θα είναι οι Ολυμπιακοί στην Uber Arena. Αρχικά γινόταν λόγος για πάνω από 3.000.
Στη συνέχεια προέκυψαν ρεπορτάζ που φανέρωναν προέλευση εδώ που τα λέμε, τα οποία έκαναν λόγο για τουλάχιστον 4.000 Ολυμπιακούς, με το ζόρι 3.000 Παναθηναϊκούς και 2.000 Τούρκους. Τη στιγμή που έμεναν… ορφανά περίπου 5.000 εισιτήρια, τα οποία και τα συγκεκριμένα ρεπορτάζ «μοίραζαν» ανάμεσα σε Ολυμπιακούς και οπαδούς της Φενέρ.
Είχε δημιουργηθεί μια εντύπωση πως το κλειστό θα είναι κάτι ανάμεσα σε ΣΕΦ και Κωνσταντινούπολη με τους υπόλοιπους απλά να υπάρχουν κάπου σε μια γωνίτσα. Ακόμη και κατά την αναχώρηση του Ολυμπιακού για Βερολίνο, τα ίδια επίσημα χείλη μιλούσαν για 5.000 οπαδούς. Δεν γινόταν παρά να το πιστέψουμε όλοι. Αν δεν ξέρουν στην ίδια την ΚΑΕ, ποιος θα ξέρει;
Ώσπου ήρθε το απόλυτο φιάσκο. Η εικόνα του γηπέδου δηλαδή. Οι φίλοι του Ολυμπιακού περίπου 3.500 κι αυτοί του Παναθηναϊκού περισσότεροι. Έστω και λίγο περισσότεροι, όμως περισσότεροι. Αν λοιπόν δεν πούλησαν τα εισιτήριά τους οι Ολυμπιακοί σε Παναθηναϊκούς-σενάριο που δεν μπορεί να έχει βάση-τότε από την ομάδα του Πειραιά απλά κορόιδευαν τον πλανήτη. Γιατί; Για να κερδίσουν κάποιου είδους εντυπώσεις στο επικοινωνιακό κομμάτι. Πως εκτός από υπερομάδα στο παρκέ, έχουν και μάγκες παράγοντες, μάγκες οπαδούς, που βρίσκουν εισιτήρια εκεί που οι υπόλοιποι δεν μπορούν.
Δε φτάνουμε καν στην ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί στην Uber Arena, επειδή είναι λογικό να μη βγαίνει η φωνή του κάθε φιλάθλου όταν από το δεκάλεπτο ουσιαστικά έχουν κριθεί τα πάντα στο ματς. Κι εκεί αντιλαμβάνονται όσοι έκαναν το ταξίδι πληρώνοντας τόσα λεφτά, το έκαναν ξανά για τη… χαρά της συμμετοχής, επιστρέφοντας με αποσκευές γεμάτες αποτυχία.
Διότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται πως όταν είσαι στην κορυφή της Ευρώπης όπως λες, ο στόχος είναι αυτός ακριβώς: Η κορυφή. Όχι το να είσαι εκεί γύρω και δεν πειράζει θα πάρεις κάνα ψίχουλο αν πέσει απ’ αυτούς που θα είναι στον τελικό.
Ο Ολυμπιακός συμπλήρωσε πέντε συνεχόμενες συμμετοχές σε Final 4 χωρίς κατάκτηση.
Πριν δύο χρόνια ήταν το τρίποντο του Μίτσιτς στο τέλος. Βαφτίστηκε τύχη. Πριν ένα χρόνο ήταν το σουτ του Γιουλ. Επίσης βαφτίστηκε τύχη. Η τρίτη σερί συμμετοχή σε Final Four, ήταν και η... φαρμακερή αναφορικά με τις δικαιολογίες. Ούτε κάποια ανώτερη δύναμη, ούτε η μοίρα, ούτε τα βουντού που κάνει κάποιος άγνωστος. Το ίδιο το μπάσκετ τιμώρησε τον Ολυμπιακό, επειδή το άφησε να περάσει σε δεύτερη μοίρα προκειμένου να μπει σε πρώτο πλάνο η επικοινωνία.
Λογική η οποία πραμένει, παρά την αποτυχία η οποία «φωτίζεται» περισσότερο απ’ την επιτυχία του αιωνίου την ίδια στιγμή. Καθώς από 17ος είναι στον τελικό. Κι αυτή η σύγκριση ακυρώνει πολλά απ’ τα επιχειρήματα της επικοινωνίας που σε πολλά σημεία γίνεται προπαγάνδα.
Ακόμη και τώρα λοιπόν, αντί να γίνει αυτοκριτική, να δουν τι έχει μετατρέψει τον Ολυμπιακό σε loser ομάδα που χαίρεται απλά τις συμμετοχές και γυρίζει πάντα με άδεια χέρια, άρχισε η προσπάθεια εντοπισμού εχθρών. Ο αθλητικός διευθυντής της ΚΑΕ (Χρήστος Μπαφές) ως πρώτη αντίδραση του επίσημου Ολυμπιακού ουσιαστικά, επέλεξε να κάνει αυτή την ανάρτηση:
«Εμφανίστηκαν και οι “φίλοι”… Τους περιμέναμε. Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας και θα προσπαθούμε για το καλύτερο, το καλύτερο για τον Ολυμπιακό σε όλα τα αθλήματα…».
Πάλι φταίνε κάποιοι… φίλοι όπως χαρακτηρίζονται. Κάποιος αόρατος εχθρός που προφανώς βάζει το χεράκι του για να αποτύχει η ομάδα του Ολυμπιακού σε τρίτο συνεχόμενο Final Four. Οι… κακοί εκτός Ολυμπιακού, γενικά κι αόριστα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση οι «κακοί» ήταν αυτοί της Ρεάλ που σμπαράλιασαν αγωνιστικά το σύνολο του Μπαρτζώκακαι οι οπαδοί των ομάδων που πήραν εισιτήρια και δεν άφησαν να βγει αληθινός ο Λεπενιώτης που μιλούσε για 5.000 στην εξέδρα. Δεν ήταν κάποιος… εχθρός απ’ το χωριό που δεν τον ξέρετε αλλά πολεμά τον Ολυμπιακό.
Ο προπονητής που βαφτίστηκε «σκακιστής» μίλησε για μεγάλη επιτυχία στους παίκτες του και «χωρίς να θέλω να ψάξω για δικαιολογίες, ο Ολυμπιακός έχει 10 εκατομμύρια μπάτζετ και η Ρεάλ 40». Που να έψαχνε κιόλας δικαιολογίες… Που να ήταν και αλήθεια τα νούμερα που ανέφερε…
Η πρώτη αντίδραση ενός οργανισμού που σέβεται τον εαυτό του, το μέγεθός του, τον κόσμο του, θα έπρεπε να είναι απολογία και αυτοκριτική. Μετά να ακολουθήσει συγγνώμη από τον πικραμένο κόσμο. Μια εξήγηση για το πώς ο Σίκμα αντικατέστησε τον Βεζένκοφ και ο Γκος τον Σλούκα.
Τα υπόλοιπα όλα απλά συνεχίζουν το επικοινωνιακό σόου στο οποίο επιδίδεται συστηματικά ο Ολυμπιακός, για να καλύψει το μπασκετικό σόου που δεν μπορεί να προσφέρει.
