Είναι πλέον μια πραγματικότητα, κάτι που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας και τη βλέπουμε να εδραιώνεται στη συνείδηση όλων: οι αδελφοί Αγγελόπουλοι από εκεί που ήταν οι άνθρωποι που με τον δικό τους παρά, κινούσαν τα νήματα στη διοίκηση της ΚΑΕ Ολυμπιακός, φαίνεται ότι παραδίδουν, σχηματικά, τη σκυτάλη σε εκείνους, με τους οποίους μέχρι πρόσφατα αρνούνταν τις συναναστροφές.
Ο μπασκετικός Ολυμπιακός μοιάζει να διοικείται από μια ομάδα, που δεν ανήκει στη διοικητική της πυραμίδα, αλλά στην κερκίδα. Είτε γιατί οι αδελφοί Αγγελόπουλοι είναι οικονομικά εγκλωβισμένοι, είτε γιατί η ομάδα πνέει τα λοίσθια, αυτή η είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται και οφείλουμε να την καταγράψουμε.
Ακόμα και η χθεσινή παρουσία των ερυθρολεύκων στον ΕΣΑΚΕ, ο τρόπος που αντιμετώπισαν τη διαδικασία αλλά και αντιμετωπίστηκαν από τις υπόλοιπες ομάδες προδίδει ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια τους. Η μπαχαλοποίηση, η διακοπή πρωταθλήματος, οι αναβολές, το παιχνίδι να παίζεται στους δρόμους, στα γραφεία, οπουδήποτε αλλού εκτός από τα παρκέ.
Οι έχοντες ισχυρή μνήμη θα θυμούνται ποιο ήταν το πρώτο ραντεβού των αδελφών Αγγελόπουλων μετά τον περιβόητο ημιτελικό Κυπέλλου και την αποχώρηση της 13ης Φεβρουαρίου. «Οι μεγαλομέτοχοι της ομάδας συναντήθηκαν με τον Μιχάλη Κουντούρη» σημείωνε η επίσημη διαρροή. Τον γνωστό Κουντούρη με τον οποίο θα βρει κάποιος ελάχιστες, αν όχι μηδενικές κοινές παρουσίες στο παρελθόν. Κι έτσι ακολούθησε ό,τι ακολούθησε. Mexritelous. Σε όλα. Το ένα χέρι ένιβε πια το άλλο.
Στο παρελθόν οι «ερυθρόλευκοι» είχαν επιτυχίες και αποτυχίες. Είχαν πάρει Euroleague, πρωταθλήματα και Κύπελλα, είχαν χάσει παιχνίδια και είχαν υποστεί συντριβές. Όλα ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Αυτό είναι και το νόημα του αθλητισμού. Χαρές, πίκρες, εναλλασσόμενα συναισθήματα. Ωστόσο, δεν είχαν πέσει ποτέ στην... παγίδα, που ακολούθησε τον αγώνα με τον Προμηθέα.
Οι αγκαλιές των αδελφών Αγγελόπουλων με τους οργανωμένους μετά το ματς με τους Πατρινούς είναι οι πιο θλιβερές στην ιστορία των συγκεκριμένων παραγόντων των Πειραιωτών. Μόλις λίγες ώρες μετά την επίθεση στο σπίτι του διαιτητή Αναστόπουλου, ο δημόσιος εναγκαλισμός δεν στοιχειοθετεί φυσικά κάποια κατηγορία. Ούτε ηθική αυτουργία. Πλήττει κυρίως τους ίδιους και το προφίλ τους, τη διοίκηση τους, την έξωθεν καλή μαρτυρία τους.
Στο παιχνίδι με τον Προμηθέα πολλοί το είδαν αλλά λίγοι το παρατήρησαν. Οι οργανωμένοι άλλαξαν θέση, φεύγοντας από το πέταλο που ήταν αριστερά από τον πάγκο του Ολυμπιακού. Εξοστρακίζοντας τους κατόχους των ακριβών διαρκείας που πλήρωσαν αδρά για να πάρουν τις συγκεκριμένες καρέκλες, πήραν πλέον την εξέδρα δίπλα από τη φυσούνα. Για προφανείς λόγους.
Επί προεδρίας Αγγελόπουλων είχε φανεί ότι κρατούν (ή προσπαθούν να κρατούν) αποστάσεις από τους χούλιγκαν και τους κουκουλοφόρους. Και αυτό το πλήρωναν. Το ΣΕΦ δεν γέμιζε, οι ίδιοι δεν ήταν αγαπητοί στο κομμάτι του οργανωμένου οπαδικού κινήματος. Το ΣΕΦ γινόταν παρανάλωμα του πυρός σε κάθε ντέρμπι όχι γιατί οι ίδιοι συμμετείχαν σε αυτό αλλά γιατί ήταν αδύνατον να ελέγξουν τη μάζα των χούλιγκαν που προέρχονταν από το... ποδοσφαιρικό στρατόπεδο διοίκησης.
Μέσα σε λιγότερες από 24 ώρες από την επίθεση στο σπίτι του διαιτητή Παναγιώτη Αναστόπουλου, η οποία ακολούθησε την ακραία πολιτική - τακτική της ΚΑΕ και σε αγωνιστικό επίπεδο (αποχωρήσεις κτλ), οι Αγγελόπουλοι έκαναν τον... γύρο του θριάμβου στο ΣΕΦ, επειδή η τρομοκρατία νίκησε. Έδιναν high five με οπαδούς με full face, σε μία θλιβερή εικόνα.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, από την άλλη για να έχουμε και το αντίβαρο, δικαίως έχει δεχθεί οξεία κριτική στο παρελθόν για ακραίες συμπεριφορές του. Είναι γνωστό πως η σχέση του με τη Θύρα 13 έχει περάσει από χίλια κύματα, αλλά ακόμα και στις μέρες των «καλών σχέσεων» δημόσιοι εναγκαλισμοί με κουκουλοφόρους δεν έχουν καταγράφει.
Πιθανότατα γιατί εδώ μιλάμε για κάτι διαφορετικό. Κάτι μεγαλύτερο από μια απλή εικόνα. Η φωτογραφία οδηγεί σε μια σημειολογία που μοιάζει με... παράδοση - παραλαβή της διοίκησης και της σκυτάλης της «ερυθρόλευκης» ΚΑΕ.
Στο παρελθόν οι Γιώργος και Παναγιώτης Αγγελόπουλος αποφάσισαν και έπρατταν. Με κάθε κόστος. Βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη και αντιστεκόμενοι σε μια κατάσταση που ελέγχεται απόλυτα από την ΠΑΕ. Τώρα φαίνεται πως άλλοι αποφασίζουν και οι Αγγελόπουλοι ακολουθούν τον χορό.
Δεν χωράει αμφισβήτηση: οι εικόνες στο φινάλε του αγώνα Ολυμπιακός - Προμηθέας προκαλούν αποτροπιασμό. Το κλίμα στο ΣΕΦ ήταν πανηγυρικό, επειδή ένας διαιτητής δήλωσε κώλυμα, φοβούμενος για τη σωματική του ακεραιότητα. Και στον Ολυμπιακό αισθάνθηκαν ότι... νίκησαν.
Γίνεται σαφές πια ότι ο Ολυμπιακός αποκτά έπειτα από χρόνια ενιαίο και αδιαίρετο πρόσωπο. Ασφαλώς, κάθε διαχωρισμός μεταξύ ΠΑΕ - ΚΑΕ - Ερασιτέχνη ανήκει στο παρελθόν. Μεταξύ των τριών υπάρχουν πλέον κοινές συνισταμένες. Ακόμα και η προ μηνός δήλωση στήριξης του Βαγγέλη Μαρινάκη φαίνεται πως δεν ήταν τυχαία. Αποκτά σάρκα και οστά, με ανάχωμα την ξεκάθαρη στήριξη που παρέχει πλέον και το οργανωμένο κίνημα του Ολυμπιακού. Με κάθε τρόπο.
Είναι οικονομικά τα κίνητρα; Κάποιοι άλλοι, με διαφορετική ατζέντα, λένε πως στο βάθος μπορεί να είναι και πολιτικά, επιδιώκοντας την αποσταθεροποίηση, το μπάχαλο, την επιβεβαίωση ότι «το κράτος κυνηγά τον Ολυμπιακό, για αυτό και θέλει να τον ρίξει στην Α2». Το αφήγημα του ποδοσφαίρου ψάχνει έναν «συμπαίκτη» και αυτή τη στιγμή, το παιχνίδι και το διακύβευμα μοιάζει να είναι πολύ μεγαλύτερο από ένα πρωτάθλημα μπάσκετ.
Οι Αγγελόπουλοι πλέον κάνουν ένα βήμα πίσω, οι οργανωμένοι ένα βήμα μπροστά και στην αναμπουμπούλα ο... λύκος χαίρεται. Την ΚΑΕ Ολυμπιακός πάντως, που ήταν έστω και κατ' επίφαση απέναντι στους «κουκουλοφόρους» μάλλον θα πρέπει να ζήσουμε να τη θυμόμαστε, όπως αποδεικνύει και η δύναμη της εικόνας...
