Το…μάτι του Πανιωνίου δούλευε άριστα. Πόσοι και πόσοι παίκτες αναδείχθηκαν στον Ιστορικό; Η λίστα είναι πολύ μεγάλη. Είτε για ξένους μιλάμε, είτε για Ελληνες. Και όχι βέβαια μόνο στο μπάσκετ, αλλά και στο ποδόσφαιρο. Αν και το μπάσκετ είναι εκείνο, που μας ενδιαφέρει στη προκειμένη περίπτωση.
Ο Πανιώνιος, λοιπόν, είχε εντοπίσει πριν από μπόλικα χρόνια και έναν πιτσιρικά από τα γειτονικά του μέρη: τον Μιχάλη Λούντζη από τον Κρόνο Αγίου Δημητρίου. Από την ομάδα, δηλαδή, που έβγαλε τον Χρήστο Μυριούνη και στην ουσία ανέδειξε τον Κώστα Καϊμακόγλου.
Οι Νεοσμυρνιώτες εν τέλει δεν μπόρεσαν να πάρουν τον τότε 16χρονο. Ο Παναθηναϊκός ήταν εκείνος, που απέσπασε την υπογραφή του, βάζοντας έτσι ένα ακόμη πολύ καλό ταλέντο στην φαρέτρα του.
Τα χρόνια πέρασαν, δεν θα εξετάσουμε το γιατί, αλλά η ιστορία του «τριφυλλιού» με τον Λούντζη δεν προχώρησε. Δεν λειτούργησε, δηλαδή, το πάντρεμα με τον Μπραχαμιώτη γκαρντ. Ετσι ο περί ου ο λόγος έμεινε ελεύθερος, συνέχισε στο Λαύριο (όπου έπαιζε και την προηγούμενη χρονιά, αλλά ως δανεικός από τους «πράσινους») και ξεκίνησε μία άλλη ζωή. Αυτή μακριά από τον Παναθηναϊκό.
Το καλοκαίρι, που μας πέρασε, υπήρξε ζήτηση για το πρόσωπό του. Υπήρχε η ΑΕΚ, υπήρχε ο Προμηθέας, τελικώς οι Πατρινοί ήταν εκείνοι, που τον ενέταξαν στην δύναμή τους.
Σε όλη αυτή την πορεία ο Λούντζης αυτό, που έκανε, ήταν να δουλεύει και σκληρά και ποιοτικά. Οι πολλοί πίστεψαν ότι είχε χάσει το τρένο της προόδου, της καταξίωσης, ο ίδιος, όμως, όχι. Και να, λοιπόν, που ο 22χρονος σήμερα γκαρντ δικαιώνεται. Οι εμφανίσεις του με τον Προμηθέα είναι η μία καλύτερη από την άλλη. Ο Ολυμπιακός είναι έξω από την πόρτα του και του κάνει νεύμα για την επόμενη χρονιά, η Εθνική τον κάλεσε δίπλα της (για τα «παράθυρα») και μάλιστα αναφέρεται και υποψήφιος για την 12άδα του Προολυμπιακού. Αν αυτή δεν είναι άνοδος, αν αυτή δεν είναι δικαίωση, τι είναι;
Και προσοχή: έχει φτάσει εκεί, που έχει φτάσει το παιδί, έχοντας ακόμη δεδομένα τεχνικά, αγωνιστικά θέματα. Το σουτ του δεν είναι το πλέον συνεπές, η ντρίμπλα του επίσης, βασικά πράγματα δηλαδή για έναν περιφερειακό. Και όμως: κάνει τόσα άλλα πράγματα καλά, που μέχρι στιγμής τουλάχιστον τα μειονεκτήματά του δεν του κάνουν τόσο κακό. Για να περάσει βέβαια στο επόμενο επίπεδο, απαιτείται να τα βελτιώσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Είπαμε ότι κάνει τόσα άλλα πράγματα καλά; Ναι. Και ξέρετε ποιο είναι το βασικότερο; Ότι είναι παντού μέσα στο παρκέ. Εδώ ο Λούντζης, εκεί ο Λούντζης, νάτος πάλι ο Λούντζης. Είναι…αυτόματη ηλεκτρική σκούπα με την αφοσίωσή του στο αμυντικό κομμάτι να είναι ξεχωριστή.
Γιατί ασχολούμαστε μόνο με τον Λούντζη; Γιατί μας έδωσε την αφορμή με τη νέα του σούπερ του εμφάνιση προχθές κόντρα στο Περιστέρι. Και γιατί όπως αναφέραμε βρίσκεται στο «κυανόλευκο» μυαλό ενόψει του Προολυμπιακού, η προετοιμασία για το οποίο ξεκινάει σε λίγες μέρες.
Λέμε και φωνάζουμε ότι το ελληνικό μπάσκετ δεν βγάζει παίκτες. ‘Η μάλλον ότι δεν βγάζει όσους παίκτες θα θέλαμε. Αλήθεια είναι. Θέλαμε και θέλουμε κάτι περισσότερο. Ερχεται, όμως, ο Λούντζης, έρχεται ο Μουράτος, έρχεται ο Χουγκάζ και μας απαλύνουν κάπως τον πόνο. Ερχονται και από πίσω και άλλα παιδιά, όπως ο Ρογκαβόπουλος με τον Μαντζούκα και τον Νικολαΐδη, που ευχόμαστε να μας κάνουν να ασχολούμαστε και με αυτούς από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν θα γίνει κανείς. Τα φαινόμενα βγαίνουν (τουλάχιστον στην Ελλάδα) κάθε 20 χρόνια. Αλλά αν μη τι άλλο θέλουμε ένα επίπεδο πολύ καλών παικτών, ώστε να στηριχτούν και οι σύλλογοί μας και η Εθνική ομάδα. Το ελληνικό μπάσκετ δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε να λειτουργεί, αλήθεια, όμως, είναι ότι πάντα βρίσκει τρόπο να μας εκπλήσσει ευχάριστα. Είτε με παίκτες, είτε με ομάδες, που φτάνουν πολύ ψηλά, ενώ δεν το περιμένουμε.
