Υπάρχουν τρεις εικόνες στο παιχνίδι της Πυλαίας που έπιασε η κάμερα και αντικατοπτρίζουν πλήρως τη σειρά των ημιτελικών και σε μεγάλο βαθμό και τη σεζόν. Η μία δείχνει τον Κοκκινάκη να κυνηγάει μια φάση μέχρι τον πάγκο και ακόμα παραπέρα λίγο πριν ο Παναθηναϊκός πάρει και το τέταρτο σετ. Ο λίμπερο του ΠΑΟΚ μοιάζει με τον καθρέφτη της ομάδας του σε αυτή τη φάση καθώς, ως συνήθως, πάλεψε για μια φάση μέχρι εκεί που πήγαινε και ακόμα παραπέρα αλλά εν τέλει δεν κατάφερε να τη σώσει. Ο ΠΑΟΚ σε γενικές γραμμές όλη τη σεζόν ήταν καλός και κατάφερε να μη λυγίσει ακόμα και αν ήρθαν πολλές δυσκολίες. Ωστόσο ήταν σχεδόν αδύνατο να ξεπεράσει ένα εμπόδιο όπως του Παναθηναϊκού ο οποίος έχει ισορροπία και ομοιογένεια, δουλεύει με το ίδιο σύνολο από την πρώτη μέρα ως τώρα και διαθέτει πλούσιο πάγκο. Σε μονό αγώνα ή ακόμα και τους διπλούς τελικούς του League Cup τα δεδομένα θα είναι διαφορετικά και σαφώς ο ΠΑΟΚ θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες αλλά όταν η πρόκριση κρίνεται σε σειρά αγώνων τότε θα έμοιαζε με έκπληξη η πρόκριση του δικεφάλου.
Η δεύτερη εικόνα που έπιασε ο τηλεοπτικός φακός είναι ο Ερνάντεζ ο οποίος ξεφυσάει με ανακούφιση όταν τελειώνει το παιχνίδι. Η ήττα στον τρίτο αγώνα μπορεί να μην ήταν καταστροφική και να μην απώλεσε το πλεονέκτημα έδρας των πρασίνων ωστόσο ήταν ένα τεστ ψυχραιμίας για τον Παναθηναϊκό που ανασυγκροτήθηκε άμεσα και έδειξε πως δεν έχει πρόβλημα να κερδίσει ακόμα και σε μια δύσκολη έδρα.
Η τρίτη εικόνα ήταν μια ζεστή αγκαλιά μεταξύ Ιερεζουέλο και Κασαμπαλή την ώρα που οι συμπαίκτες τους πανηγύριζαν παραπέρα. Ένα από τα μυστικά του Παναθηναϊκού φέτος είναι πως διαθέτει δύο καλούς πασαδόρους και αυτό έχει αποδειχθεί και στην πράξη καθόλη τη διάρκεια της σεζόν. Το αν είναι φίλοι μεταξύ τους ή αν έχουν καλές σχέσεις δεν το ξέρουμε και δεν έχει σημασία αλλά έχει σημασία πως τόσο ο Κουβανός όσο και ο Εβρίτης πασαδόρος έχουν ανέβει επίπεδο μέσα από τον μεταξύ τους «ανταγωνισμό» και έχει φανεί ξανά και ξανά πως ο ένας μπορεί να καλύψει αποτελεσματικά την κακή μέρα του άλλου.
Οι αριθμοί δεν λένε την αλήθεια στον αθλητισμό και αυτό επιβεβαιώθηκε απόλυτα στο παιχνίδι της Πυλαίας. Μια ομάδα που έχει πάνω από τα διπλάσια χαμένα σερβίς, 26 έναντι 10, κέρδισε χάρη στο καλό της σερβίς. Η εξήγηση είναι απλή αφού ο Παναθηναϊκός πίεσε πολύ από τα 9 μέτρα με αποτέλεσμα όσα σερβίς δεν πήγαιναν έξω ή στο φιλέ να δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στην απέναντι υποδοχή. Αυτό ήθελε τον απαραίτητο χρόνο προσαρμογής και για αυτό οι πράσινοι άρχισαν να βρίσκουν ρυθμό μετά τα μισά του πρώτου σετ ακόμα και αν ο ΠΑΟΚ είχε καλύτερη επιθετική λειτουργία ως τότε και σαφώς καλύτερο μπλοκ.
Όσο το σερβίς ανέβαινε τόσο βελτιωνόταν και το μπλοκ του τριφυλλιού κάτι που έδωσε πολλές κόντρα μπάλες στην ομάδα του Ανδρεόπουλου. Σε αντίθεση με το τρίτο παιχνίδι οι πράσινοι είχαν τον πασαδόρο τους ως πρωταγωνιστή. Ο Ιερεζουέλο εκτός ότι μοίρασε σωστά το παιχνίδι στους συμπαίκτες του ήταν απόλυτα επιδραστικός στην επίθεση και στο μπλοκ κάτι που έλλειψε στο προηγούμενο παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός περιόρισε το παιχνίδι των κεντρικών του ΠΑΟΚ και προσαρμόστηκε στους ακραίους και τον Ντεν Ντρις που όσο το παιχνίδι εξελισσόταν τόσο λιγότερες λύσεις έδιναν.
Η εικόνα του ΠΑΟΚ φανερώνει μια ομάδα που πίστεψε πολύ σε κάτι καλύτερο και πάλεψε με όλες τις δυνάμεις της. Το περιορισμένο ροτέισον σίγουρα έπαιξε ρόλο καθώς στην ουσία μόνο ο Γάτσης έμοιαζε με αλλαγή που είχε να προσφέρει κάτι. Ο Σαμοϊλένκο ενδεχομένως να έκανε το χειρότερό του παιχνίδι από τη στιγμή που φόρεσε τα ασπρόμαυρα και παρότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και στους καλύτερους ήταν κάτι που κόστισε όπως και η εμφάνιση του Ντεν Ντρις. Το ξεκίνημα του Βέλγου έδειχνε σαν συνέχεια από το παιχνίδι στο Μετς. Όπου ήταν καθοριστικός, αλλά μετά το πρώτο σετ έχασε το ρυθμό του και μαζί ο ΠΑΟΚ έχασε το σημείο αναφοράς στην επίθεση.
Από την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός είχε πλουραλισμό αν και ο Ερνάντεζ ήταν ξανά μια πολυτέλεια για την ομάδα του. Είναι χαρακτηριστικό ότι πήρε 49 επιθέσεις όταν οι παίκτες όπως ο Τρούχτσεφ, ο Ντεν Ντρις και ο Κόβαρ είχαν 25 και 23. Ο Κουβανός δίνει μεγάλη σιγουριά στους συμπαίκτες του και προσφέρει πόντους όταν η μπάλα… καίει. Πέρα από αυτό, όμως, είναι φανερό πως ο καλός Κόβαρ αλλάζει τελείως τις ισορροπίες. Η υποδοχή είναι πάντα το δυνατό του στοιχείο αλλά όταν έχει ρυθμό σε επίθεση και σερβίς τότε ο Παναθηναϊκός ανεβαίνει κατακόρυφα. Η φάση στην οποία πανηγύρισε έντονα στο τέταρτο σετ όπως και η κλωτσιά-ξέσπασμα στο στύλο του φιλέ στο προηγούμενο ματς δείχνει πως ο Ιταλός μάλλον είναι… θνητός και παρά την ανέκφραστη φυσιογνωμία του και την ηρεμία που δείχνει κατά βάθος έχει πάθος για τη νίκη σε τόσο κρίσιμα παιχνίδια.
Οι τελικοί αργούν αλλά ο στόχος του Κυπέλλου πλησιάζει ενώ εκκρεμεί και το League Cup. Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός δείχνει πιο φορμαρισμένος από όλους τους αντιπάλους του και παράλληλα έχει την ψυχολογία με το μέρος του. Το Κύπελλο ωστόσο είναι μια άλλη ιστορία όπου όλα ξεκινάνε από το μηδέν. Από τη μία ο Ανδρεόπουλος καλείται να ρίξει τους τόνους στην ομάδα του και να καθαρίσει το μυαλό των παικτών του, όπως ακριβώς έκανε μετά την ήττα της Δευτέρας, ενώ κάτι παρόμοιο θα κάνει ο Μιλενκόσκι. Ο ΠΑΟΚ άλλωστε έχει χτίσει τη δική του παράδοση στο Κύπελλο και ακόμα και αν έχει έναν δύσκολο ημιτελικό κόντρα στον Ολυμπιακό τίποτα δεν ορίζει τους Θεσσαλονικείς ως «τελειωμένους».
