Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν πήρε έστω ένα ακόμα σετ για να κάνει την αποστολή του ελάχιστα πιο «βιώσιμη» βάζει ένα σημαντικό βάρος στις πράσινες. Η νίκη στη Γαλλία δεν αρκεί αλλά χρειάζεται επιπλέον και χρυσό σετ και όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα που αποδείχθηκε ανώτερη.
Παρόλα αυτά υπάρχουν δύο δεδομένα που αξίζουν προσοχής. Η ομάδα του Γιάννη Καλμαζίδη βρέθηκε σε κακή μέρα σε πολλούς τομείς αλλά παρόλα αυτά ήταν κοντά στο σκορ σε όλα τα σετ που έχασε. Αυτό πολλές φορές μοιάζει με παρηγοριά αλλά είναι σημαντικό πως το ταβάνι των πρασίνων είναι σαφώς υψηλότερο από αυτό που εμφάνισαν κόντρα στη Ναντ. Ταυτόχρονα και η γαλλική ομάδα δεν είναι άτρωτη. Έκανε καλό παιχνίδι αλλά έκανε αρκετά λάθη, περισσότερα από τον Παναθηναϊκό, και εμφάνισε κενά διαστήματα όπου οι πράσινες έκαναν την αντεπίθεσή τους.
Σίγουρα η υποδοχή του τριφυλλιού ήταν επιρρεπής αλλά ακόμα και έτσι, παραδόξως, η ομάδα κατάφερνε να μείνει ζωντανή. Στις ευκαιρίες που δόθηκαν, όμως, σε δεύτερες και τρίτες επιθέσεις ο Παναθηναϊκός ήταν ακόμα πιο επιρρεπής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως πέρα από τη Σαμαντάν καμία παίκτρια του Παναθηναϊκού δεν άγγιξε το 50% στην επίθεση. Όλα αυτά μοιάζουν με αλυσίδα που το ένα επηρεάζει το άλλο. Ασταθής υποδοχή, ανεπιτυχείς κόντρα μπάλες και αδυναμία στο μπλοκ ήταν ένας ιδανικός συνδυασμός για την ομάδα της Ναντ ώστε να ανταπεξέλθει στις συνθήκες του αγώνα.
Η Ναντ έμοιαζε με καλοκουρδισμένο ρολόι στην επίθεση ενώ στο μπλοκ είχε συνέπεια. Επιπλέον, η γαλλική ομάδα διαθέτει την καλύτερη λίμπερο του πρωταθλήματος, τη Τζιαρντίνο, η οποία έδωσε ζωή σε πολλές επιθέσεις που ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πάρει πόντους. Σε αυτό συνέβαλε σημαντικά και η ικανότητα του μπλοκ που αλλοίωσε πολλές φάσεις αλλά είναι γεγονός πως η Τζιαρντίνο αμυντικά ήταν η κορυφαία. Ο Καλμαζίδης προσπάθησε να αξιοποιήσει τη Μπελιά ως λίμπερο στο δεύτερο μισό του αγώνα με τη νεαρή αθλήτρια να κάνει καλή εμφάνιση αμυντικά. Αυτό δεν ήταν αρκετό, βέβαια, καθώς ο Παναθηναϊκός δεν είχε τρόπο να αξιοποιήσει αυτές τις άμυνες.
Το ζητούμενο για το τριφύλλι είναι να πάρει περισσότερα πράγματα από την Καρκάσες σε υποδοχή και επίθεση. Ενώ η Γκρότους ήταν για μία ακόμα φορά απόλυτα επιδραστική δε συνέβη το ίδιο και με την Κουβανή. Ο Παναθηναϊκός έχει τρωτά σημεία στην υποδοχή με την Καρκάσες και αυτό καλείται να το καλύψει ξανά και ξανά η Γενιτσαρίδη. Αυτό έχει επίδραση και στην επιθετική λειτουργία αφού η Άτκινσον συχνά δεν επιτίθεται με καλές προϋποθέσεις. Σίγουρα, βέβαια, ο Παναθηναϊκός αναμένει και μεγαλύτερη σταθερότητα από την Αμερικάνα διαγώνια σε παιχνίδια όπως αυτό.
Τίποτα δεν αποκλείεται στο βόλεϊ αλλά είναι δεδομένο πως οι πράσινες έχουν να ανεβούν ένα βουνό αν θέλουν να πάρουν την πρόκριση. Τον πρώτο λόγο έχει η Ναντ και όχι μόνο λόγω του 1-3 αλλά κυρίως γιατί έδειξε πιο έτοιμη σαν ομάδα, έβγαλε αυτοματισμούς και είναι πιο δεμένη σαν σύνολο. Αυτό δε σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός θα τα παρατήσει ή θα πάει στη Γαλλία για τουρισμό αλλά θα κυνηγήσει ότι περισσότερο μπορεί.
ΥΓ: Για χρόνια λέμε πως το κοινό του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ είναι «εκπαιδευμένο» και ξέρει να παρακολουθεί το άθλημα χωρίς να ακολουθεί τυφλά την ομάδα χωρίς να ξέρει τι συμβαίνει στον αγωνιστικό χώρο. Ο κόσμος που βρέθηκε στο Μετς όχι μόνο στήριξε την ομάδα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα αλλά κυρίως χειροκρότησε στο τέλος. Και δε χειροκρότησε μόνο τις πράσινες αλλά και τις κοπέλες της Ναντ αναγνωρίζοντας την ανωτερότητά τους και αυτό είναι το μεγαλύτερο εξωαγωνιστικό κέρδος.
