Η εντυπωσιακή πορεία του Πανιωνίου στο πρωτάθλημα της Pre League και η κατάκτηση της πρώτης θέσης χωρίς την παραμικρή απώλεια δεν μπορεί να αποτυπώσει πλήρως τη δυσκολία και την ανταγωνιστικότητα του πρωταθλήματος. Ο Μίλωνας έγινε η δεύτερη ομάδα που κατακτάει το εισιτήριο της ανόδου κάνοντας υπερβάσεις απέναντι σε μια ομάδα ικανότατη και έμπειρη όπως οι Αμαζόνες και αφήνοντας εκτός στόχου τις επίσης ταλαντούχες ομάδες του ΖΑΟΝ και του Απόλλωνα Καλαμάτας.
Η πορεία του Μίλωνα τα τελευταία χρόνια στις γυναίκες θυμίζει αρκετά αυτή των ανδρών. Ο Δεναξάς μπορεί να μην έκανε τεράστια πορεία ως αθλητής αλλά οι ικανότητες του ως προπονητής εμφανίζονται κάθε χρόνο σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό. Από το 2019 και έπειτα βρίσκεται στην ομάδα της Νέας Σμύρνης όπου η σταθερή εξέλιξη είναι το κύριο επίτευγμά του. Με τα τμήματα υποδομών κατάφερε σπουδαία πράγματα αλλά αυτό ήταν απλά ένα πρώτο δείγμα. Διαχειριζόμενος αρκετά ανερχόμενα ταλέντα έφερε επιτυχίες αλλά ταυτόχρονα προσάρμοσε τις αθλήτριές του σε επίπεδο υψηλότερου ανταγωνισμού καθώς με αυτές στελέχωσε και τη γυναικεία ομάδα.
Είναι εντυπωσιακό πως η γυναικεία ομάδα του Μίλωνα αγωνιζόταν πριν μια τετραετία στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής της ΕΣΠΕΔΑ και πλέον έφτασε στη μεγαλύτερη κατηγορία που θα μπορούσε να φτάσει. Μάλιστα, μεσολάβησε και μία σεζόν πανδημίας κάτι που σημαίνει ότι ενδεχομένως ο δρόμος προς τα υψηλά πατώματα να μπορούσε να έρθει και πιο γρήγορα σε φυσιολογικές συνθήκες. Σίγουρα η παρουσία των δύο Κουβανών, της Σάντος και προσφάτως της Καλντερόν, έδωσαν το κάτι παραπάνω αλλά το βασικό πλάνο της ομάδας ήταν απλό. Μια ομάδα που παράγει τόσα ταλέντα και που διακρίνεται στις κατηγορίες Κ20 και Κ18 δεν μπορεί να αφήσει αυτά τα ταλέντα να πάνε χαμένα. Και έχοντας στον πάγκο έναν προπονητή που έχει διαχειριστεί αυτά τα τμήματα η μετάβαση και η προσαρμογή στη μεγάλη ομάδα έγινε απόλυτα ομαλά.
Μπορεί ένας νεαρός προπονητής και χωρίς τεράστια εμπειρία να μοιάζει με ρίσκο αλλά η αλήθεια είναι πως η Δεναξάς κέρδισε στο γήπεδο την εμπιστοσύνη της διοίκησης καθώς και των αθλητριών του. Μέσα από τα βήματα προόδου της ομάδας «μεγάλωσε» και ο Δεναξάς ως προπονητής. Και σίγουρα όταν ο άνθρωπος που κάνει κουμάντο από τον πάγκο νιώθει την εμπιστοσύνη και βλέπει τις προσπάθειές του να αποδίδουν εντός των τεσσάρων γραμμών απελευθερώνεται. Όταν ο Μίλωνας έχασε το πρώτο παιχνίδι από τις Αμαζόνες βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο έχοντας ως αντίπαλο μια ομάδα που έπειθε ότι μπορεί να πάρει αυτό που θέλει. Η πίστη στο πλάνο αλλά και στις δυνατότητες της ομάδας ωστόσο δεν έσβησαν ποτέ. Ο Δεναξάς μετέφερε τη δική του… φλόγα στις αθλήτριές του και όλο αυτό μετατράπηκε σε δύο σπουδαίες νίκες οι οποίες ήταν αρκετές για να σβήσουν όσα στραβοπατήματα είχαν προηγηθεί στο regular season και να οδηγήσουν στο στόχο.
Η Volley League είναι μια άλλη… πίστα. Ο Μίλωνας βρίσκεται σε άγνωστα μονοπάτια και καινούργιες εμπειρίες. Βέβαια, από την πλευρά της η διοίκηση ξέρει τον τρόπο, έχοντας ακολουθήσει αυτά τα μονοπάτια στην αντρική ομάδα, και από την άλλη ο κόουτς και οι αθλήτριες βαδίζουν με σταθερά βήματα προς τα πάνω. Αυτό σίγουρα δίνει αισιοδοξία και θετικότητα για μια καλή σεζόν. Ο Δεναξάς αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερή του πρόκληση πλέον, κάτι που έμοιαζε πολύ μακρινό πριν από μια τετραετία. Έχει την ευκαιρία του να δείξει ότι ανήκει στο γκρουπ των αυριανών προπονητών που μπορούν να ξεχωρίσουν και οι πιθανότητες να καταφέρει να μπει για τα καλά σε αυτό μάλλον είναι με το μέρος του.
