Ήταν δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός έπαιζε ένα μεγάλο στοίχημα δίνοντας έναν τόσο κομβικό ρόλο σε μια 18χρονη και άπειρη αθλήτρια. Η Ανθούλη δεν ήταν άγνωστη στο κοινό, είχε δείξει τόσο στον Άρη όσο και στη Θέτιδα πως είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Αφενός, όμως, η ηλικία της και αφετέρου το γεγονός ότι δεν είχε βρεθεί ως τώρα σε ομάδα με τόσο υψηλούς στόχους ήταν τα στοιχεία που αύξαναν το ρίσκο.
Δεν έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα να βλέπουμε αθλήτριες με τόσο ξεχωριστά σωματικά προσόντα και τόσο ταλέντο και αυτά είναι δεδομένα που χρειάζονται προσεκτική διαχείριση. Ο Παναθηναϊκός έχοντας στο ρόστερ του μια τέτοια αθλήτρια αποκτούσε ταυτόχρονα και ένα ισχυρό επιθετικό όπλο που μπορεί με ευκολία να κάνει τη διαφορά. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι πράσινες έβρισκαν στο πρόσωπο της Ανθούλη μια παίκτρια που έκανε στην επίθεση πράγματα που δεν μπορούσαν να κάνουν οι υπόλοιπες και που προβλημάτιζε σημαντικά τα απέναντι μπλοκ.
Ακόμα και για ένα τέτοιο ταλέντο ωστόσο είναι δύσκολο να έχει την πνευματική ετοιμότητα που μπορεί να έχει μια έμπειρη διαγώνια. Ήταν εμφανές σε αρκετά παιχνίδια στα μέσα της σεζόν πως η Ανθούλη μπορούσε να κολλήσει και ήταν δύσκολο να ανακάμψει. Αυτό ήταν πιο εμφανές στο πρώτο μισό της σεζόν με τον Μπράνκο Γκάιτς στον πάγκο του τριφυλλιού. Με τον ερχομό του Καλμαζίδη η Ανθούλη έδειξε να απελευθερώθηκε. Δεν απογειώθηκε με τη μία αλλά ήταν ξεκάθαρο πως είχε μειώσει σημαντικά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της και ο Γιάννης Καλμαζίδης ήταν ο άνθρωπος που συνέβαλε σημαντικά σε αυτό.
Ο τελικός του Κυπέλλου στην Άρτα μπορεί να συνοδεύτηκε με μέτρια απόδοση από τις πράσινες αλλά και την Ανθούλη συγκεκριμένα αλλά ήταν παράλληλα και το σημείο μηδέν της σεζόν. Οι αδυναμίες και τα λάθη ήρθαν στην επιφάνεια πιο έντονα από ποτέ και αυτό ήταν που οδήγησε σε μια άκρως αντίθετη πορεία στα πλέι οφ. Στα παιχνίδια κόντρα στην ΑΕΚ είδαμε την Ανθούλη να παίζει καλύτερα από κάθε άλλη φορά φέτος. Επιθετικά ήταν πάντα μια καλή λύση είτε έπαιρνε πολλές επιθέσεις είτε λίγες. Το σώμα αλλά και η δύναμή της μπορούσαν να της δώσουν υπεροχή ακόμα και σε μια κακή μέρα.
Παρόλα αυτά τόσο στα παιχνίδια με την ΑΕΚ όσο και στον πρώτο τελικό με τον Ολυμπιακό έκανε ολοκληρωμένες εμφανίσεις. Όταν μια διαγώνια ύψους 2.02 μπορεί να σερβίρει με συνέπεια, να έχει σωστές τοποθετήσεις στο μπλοκ και παράλληλα να συμμετέχει ενεργά σε κάθε άμυνα τότε η ομάδα της νιώθει μεγάλη ασφάλεια. Το πάθος και η θέληση που έβγαζε σε κάθε άμυνα ήταν στοιχεία που έδωσαν στον Παναθηναϊκό σημαντικό πλεονέκτημα. Όταν μια παίκτρια τέτοιου μεγέθους καλύπτει χώρους και βουτάει για άμυνες τότε ο αντίπαλος βλέπει να περιθώρια να στενεύουν και ιδρώνει ακόμα περισσότερο για κάθε πόντο.
Όσο συμβαίνουν μέσα στα αποδυτήρια είναι δύσκολο να τα μάθουμε. Είναι βέβαιο πάντως πως ο Καλμαζίδης από τη μία έδειξε εμπιστοσύνη στην Ανθούλη, κάτι που την απελευθέρωσε, και από την άλλη της έδωσε κίνητρο. Η διαφορά Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στον πρώτο τελικό είχε να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την απόδοση των διαγωνίων. Εάν η Ανθούλη παραμείνει σε ίδια τροχιά τότε ο Παναθηναϊκός θα έχει τον πρώτο λόγο καθόλη τη διάρκεια των τελικών.
