Η μέρα ξεκίνησε με τον πρόωρο αποκλεισμό της Πρεβολαράκη, της πρώτης από τις τρεις εκπροσώπους της ελληνικής πάλης στο Παρίσι. Στην τέταρτη και τελευταία συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες (οπως όλα δείχνουν, αν και με τη Μαρία ποτέ μη λες), έχασε όπως και στο Τόκιο από τον πρώτο αγώνα. Και όπως και στο Τόκιο, δεν έχει όρεξη για δηλώσεις αμέσως μετά. Η πίκρα ήταν μεγάλη, γιατί η αντιπαλός της όχι απλά ήταν του χεριού της αλλά δεν την ειχε κερδίσει ποτέ στο παρελθόν. Το έκανε όμως στους Ολυμπιακούς, στον πιο σημαντικό αγώνα.
Παρά την ήττα αναπτερώθηκαν στη συνέχεια οι ελπίδες έστω για να διεκδικήσει το χάλκινο μετάλλιο, αλλά η αντίπαλός της έφτασε μόνο μέχρι τα ημιτελικά, όχι μέχρι και τον τελικό, όπως απαιτεί ο κανονισμός για να την τραβήξει στα ρεπεσάζ. Πλέον η ελληνική πάλη, πάλε ποτέ άθλημα των ολυμπιονικών, έχει δυο ακόμα εκπροσώπους στη διοργάνωση, τους Κουροτγκλίεφ και Κουγιουμτζίδη, που μάλλον αποτελούν πλέον και τις πιο σοβαρές ελπίδες που μας έχουν απομείνει ως Ελλάδα για ένα ακόμα μετάλλιο.
Θεωρητικά τέτοιες ελπίδες έχουν ακόμα η Ελίνα Τζένγκο στον ακοντισμό (η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2022 με φετινό ατομικό ρεκόρ κατάφερε να μπει στον τελικό αλλά στοχεύει στην οκτάδα, δύσκολα πιο ψηλά) φέρνοντας πίσω τα χαμόγελα στην ελληνική αποστολή, το δίδυμο των Πλατανιώτη – Μαλκογεώργου στην καλλιτεχνική κολύμβηση (η πρώτη έρχεται εδώ ως πρωταθλήτρια κοσμου στο σόλο) και ο Άλκης Κυνηγακης στην μαραθώνια κολύμβηση (που έκανε κανονικά προπόνηση χθες στον Σηκουάνα και... βλεπουμε, είχε αναδειχθεί 5ος ολυμπιονίκης πριν τρία χρόνια στο Τόκιο). Δυστυχώς πλέον δεν κυνηγά μετάλλιο η Εθνική Υδατοσφαίρισης Ανδρών που ηττήθηκε στον κρισιμο προημιτελικό από την Σερβία, με έναν τρόπο που προκάλεσε σοκ. Δεν είναι τυχαίο ότι για πάνω από 10, ίσως 15 λεπτά, οι πολίστες μας κάθονταν με σκυμμένα κεφάλια προσπαθωντας να καταλάβουν τι ακριβώς είχε συμβεί.
Οπως και να το κάνουμε, είναι αλλιώς να έχεις χάσει καθαρά έναν αγώνα και αλλιώς να χάνεις στο τελευταίο δευυερόλεπτο. Πονάει ακόμα περισσότερο όταν εσύ είσαι αυτός που έχει ισοφαρίσει στα 6 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Απίστευτη εναλλαγή συναισθημάτων και για εμάς και για τους Σέρβους μέσα σε λιγότερο από μισό λεπτό. Και αμέσως μετά μια πίκρα, ένα «γιατί». Γιατί κακά τα ψέματα, αυτή η Εθνική δεν μπορούσε απλά το μετάλλιο. Μέρα με τη μέρα, με τις εμφανίσεις της στο Παρίσι, έδειχνε ικανή ακόμα και για το χρυσό μετάλλιο. Μόνο η Ισπανία έδειχνε τόσο ισχυρή, αλλά και αυτή έχασε νωρίτερα στο πρώτο χρονικά χιαστί παιχνίδι.
Μέσα και από τέτοιες ήττες διαμορφώνονται όμως σπουδαίες ομάδες. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις, σε άλλα σπορ, ένας τέτοιος αποκλεισμός ακολουθείται από δηλώσεις για κατάθεση ελληνικής ψυχής και επιτυχημένη πορεία ως την οκτάδα. Οι πολίστες ήταν ξεκάθαροι. «Είναι αποτυχία, ήρθαμε εδώ για το μετάλλιο, δεν τα καταφέραμε, τέλος».
Το χειρότερο είναι ότι οι Εθνικές Πόλο, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, έχουν να συνεχίσουν το ολυμπιακό τουρνουά, αφού διεξάγονται αγώνες κατάταξης για τις θέσεις 5-8. Ενώ αντίθετα, το μπάσκετ για παράδειγμα, έχασε στα προημιτελικά και έχει επιστρέψει ήδη στην Ελλάδα.
Εξαιτίας του αποκλεισμού της Εθνικής Πόλο, θα χάσουμε και την ευκαιρία να δούμε τον Σπύρο Καπράλο να πέφτει με τα κοστούμια μέσα στην πισίνα. Παλιός πολίστας και ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΟΕ, με συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες πριν 40-45 χρόνια, έχει ιδιαίτερη αδυναμία σε αυτήν την ομάδα και κάποια στιγμή, πριν ακόμα κατακτήσουμε τα πρώτα μετάλλια στο Παρίσι, όταν εκείνος επέμενε ότι θα έχουμε καλύτερη συγκομιδή από το Τόκιο, μας είχε πει ότι σε περίτωση χρυσού της Εθνικής Πόλο θα ξέχναγε όλες του τις επίσημες ιδιότητες και θα γινόταν... ένα με τους παίκτες. Μέσα στο νερό.
Χάρισε πάντως ο Καπράλος μια άλλη ευτράπελη στιγμή, κατά την απονομή των μεταλλίων στους άλτες του μήκους, την οποία ελέω Τεντόγλου είχε φροντίσει να κάνει αυτός (χωρίς όμως να έχει υπάρξει ενημέρωση προς τους Έλληνες απεσταλμένους αυτή τη φορά, το διαπιστώσαμε όλοι την στιγμή της απονομής, γιατί την προηγούμενη φορά, μια βδομάδα πριν, ο Καπράλος είχε δηλωθεί στην απονομή της κατηγορίαςτης Τελτσίδου στο τζούντο και έτρεξε ολόκληρη διαδικασία για να κάνει ανταλλαγή και να δώσει τελικά το μετάλλιο στον Τσελίδη). Λοιπόν, την ώρα που πήρε το χάλκινο μετάλλιο για να το δωσει στον Ιταλό Φουρλάνι, το μετάλλιο… έπεσε από τα χέρια του προέδρου της ΕΟΕ. Αμήχανη στιγμή για όλους. Τρελάθηκε κυρίως ο Ιταλός, ο οποίος ενδέχεται ακόμα να νομίζει ότι ονειρεύεται. Για αυτό και μετά την απονομή, ζήτησε από τον Μίλτο να βγούνε μια σέλφι πάνω στο βάθρο.
Είχε πάντως και άλλη ευχάριστη στιγμή η χθεσινή ημέρα, πέρα από την απονομή στον Μίλτο. Ήρθε στη Μασσαλία το δεύτερο κυπριακό μετάλλιο στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, ασημένιο και πάλι, στην ιστιοπλοΐα και πάλι, από τον Παύλο Κοντίδη και πάλι. Είχε αναδειχθεί 2ος στο Λονδίνο το 2012, έρχεται 12 χρόνια (και μια ημέρα) μετά και καταφέρνει το ίδιο στο Παρίσι. Θα το είχε μάλιστα πετύχει ακριβώς την ίδια ημερομηνία, αλλά ας όψεται η άπνοια της Τρίτης που ανέβαλε κατά 24 ώρες την medal race.
Ο Παύλος Κοντίδης και ο Μίλτος Τεντόγλου είναι οι αναμενόμενες επιλογές για το ποιος θα κρατήσει την κυπριακή και την ελληνική σημαία στην τελετή λήξης. Αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτό θα συμβεί. Οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν τις επόμενες ώρες και εξαρτώνται από σειρά παραγόντων...
