Άλλο ένα Rockwave έφτασε στο τέλος του. Με μεγάλα ονόματα και δυναμική παρουσία κοινού. Η αποτίμιση του, ωστόσο χωρίζεται (δυστυχώς) σε μέρη. Μία αναφορά πρώτων εντυπώσεων που σπάνια θα διαβάσετε, αφού πέραν των θετικών υπήρξαν και δεκάδες αρνητικά. Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά
Του Στέφανου Αλεφάκη
Α) Καλλιτέχνες και κοινό
Απόλυτη επιτυχία. Το κοινό γέμισε τον χώρο, μάλιστα η δέυτερη μέρα ήταν sold out (36.000) όπως ανακοίνωσαν οι ίδιοι οι Iron Maiden επι σκηνής. Μεγάλα ονόματα (Iron Maiden, Judas Priest, Saxon, Accept, Sabaton) αλλά και «μικρότερα» (Volbeat, Tremonti, Monument, The Raven Age, Rollin Dice, WEB, Foray between ocean, Jacks Full) έδωσαν το καλύτερο τους εαυτό τους. Συγκλονιστικές ερμηνείες από όλες τις μπάντες, πολύ καλό και «τίμιο» ρεπερτόριο που δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο.
Από που να ξεκινήσουμε? Από τους Sabaton? Me setlist 14 τραγουδιών (Ghost Division, Winged Hussars, Blood of Bannockburn, Swedish Pagans, Carolus Rex, The Last Stand, Into the Fire, Sparta, Resist and Bite, Night Witches, Primo Victoria, Coat of Arms, Shiroyama, To Hell and Back) έκαναν το κοινό να συμμετέχει στις «μάχες» που τραγούδησαν. Πολύ καλοί, γεμάτη σκηνική παρουσία και ανταπόκριση από το πλήθος.
Αν οι Sabaton, ήταν πολύ καλοί τι να πει κανείς για τους Accept. Οι τεύτονες του μέταλ με 13 τραγούδια (Die by the Sword, Restless and Wild, Pandemic, Koolaid, Princess of the Dawn, Up to the Limit, Analog Man Metal Heart, Teutonic Terror, Fast as a Shark, Balls to the Wall, I'm a Rebel, Burning) σήκωσαν στο πόδι την Μαλακάσα ειδικά στα Metal heart, Fast as a shark και Balls to the wall. Ύμνοι που μας γύρισαν στις αρχές του 80όταν το μέταλ γινόταν κλασικό και διαχρονικό.
Κλασικό μέταλ είπαμε? Ποιος δεν θυμάται τους Saxon? Θαμώνες της ελλάδας εδώ και χρόνια. Με ρεπερτόριο 14 τραγουδιών (Thunderbolt, Sacrifice, Motorcycle Man, Strong Arm of the Law, Battering Ram, Power and the Glory, The Secret of Flight, Ride Like the Wind, They Played Rock and Roll, Crusader, Princess of the Night Heavy Metal Thunder, Wheels of Steel, Denim and Leather) «ρόκαραν» 30.000 κόσμο θυμίζοντας τους τραγουδάρες όπως τα Crusader, Motorcycle Man, Wheels of steel που κάθε ρόκερ τα θεωρεί κλασικά. Ίσως αν προσέθεταν και το Strangers in the Night να ήταν ένα τελειο πρόγραμμα.
Ένα τέλειο πρόγραμμα σαν και αυτό των Judas Priest. Οι headliners της πρώτης ημέρας αποζημίωσαν όσους έμειναν μέχρι αργά το βράδυ για τους απολάυσουν. Με τη εισαγωγή απο το War Pigs των Black Sabbath να ακούγεται στον αέρα και τα Firepower, Grinder, Sinner, The Ripper, Lightning Strike, Bloodstone, Saints in Hell, Turbo Lover, Prelude Tyrant, Night Comes Down, Freewheel Burning, Guardians, Rising From Ruins, You've Got Another Thing Comin' Hell Bent for Leather, Painkiller να ακολουθούν η νύχτα, έγινε μέρα. Από το Tyrant του 1976 μέχρι το Firepower του 2018, μας χάρισαν μοναδικές εκτελέσεις σε όλα τους τα γνωστά τραγούδια. Χαμός σε όλα τα κλασικά τους (Freewheel burning, Hell bent, Sinner) και φυσικά από τα καλύτερα «κλεισίματα» συναυλίας με το Painkiller που ήταν μοναδικό πραγματικά.
Απίστευτη μέρα με frontmen σαν τους Byford, Halford, Broden να ξεσηκώνουν ενα διψασμένο για μέταλ κοινό. Και όχι μόνο τα κατάφεραν, αλλά άφησαν το κοινό «πεινασμένο» για την επόμενη ημέρα και φυσικά ....
Τους Iron Maiden. Εδώ τα λόγια έιναι περιττά. Sold out και 36.000 διψασμένοι οπαδοί για να ακούσουν αυτούς που εκπροσωπούν επί σχεδόν 40χρόνια επάξια το heavy metal. Αν και άργησαν για 40 λεπτά, μας αποζημίωσαν με το παραπάνω. Με την εισαγωγή του Doctor doctor, την ομιλια του Winston Churchill και ενα Spitfire να πλανάται στη σκηνή, οι πρώτες νότες του Aces High ακούστηκαν στην Μαλακάσα. Δεν μπορεί να περιγραφτεί με λόγια τι έγινε εκείνη την στιγμή. Ίσως ούτε και οι φωτογραφίες να αποτυπώνουν την αλήθεια. Η συνέχεια ακόμη καλύτερη. Where Eagles Dare, 2 Minutes to Midnight, The Clansman, The Trooper, Revelations, For the Greater Good of God, The Wicker Man, Sign of the Cross, Flight of Icarus, Fear of the Dark, The Number of the Beast, Iron Maiden και για Encore: the Evil That Men Do, Hallowed Be Thy Name, Run to the Hills.
Σε κάθε κλασικό τραγούδι όλο το κοινό στον «αέρα», ο Bruce σε μία μοναδική παράσταση, ο κόσμος συμμετείχε όποτε του δινόταν η ευκαιρία, η μπάντα σε μία από τις καλύτερες παραστάσεις της. Σκηνικά φοβερά, η ξιφομαχία του Dickinson με τον Eddie στο The Trooper όπου στο τέλος τον «πυροβολεί» με την ελληνική σημαία, οι φωτιές στο Flight of Icarus και στο The Number of the Beast. Το λογοπαίγνιο του Bruce με έναν κάτοχο πορτοκαλί ομπρέλας με ένα παπάκι στο σχέδίο, όπου το αποκάλεσε «Fear of the Duck» κάνοντας την φωνή της πάπιας μετά. Αποκορύφωμα φυσικά όταν τελείωσε η συναυλία όπου τραγούδησε μόνος χωρίς συνοδεία της μπάντας τους πρωτους στίχους απο το Alexander the Great βάζοντας κυριλοεκτικά «φωτιά» σε σχεδόν 40.000 τρεαλμένους μεταλάδες.
Μοναδικές παραστάσεις, από μοναδικά συγκροτήματα που άφησαν ικανοποιημένους όλους όσους έδωσαν το παρόν αυτό
το διήμερο. Δυστυχώς αυτή ήταν η θετική πλευρά της εκδήλωσης.
Β) Διοργάνωση και... οργάνωση
Με 53,90 τις πρώτες ημέρες προπώλησης και γύρω στα 70 ευρώ θα περιμενε κανείς μία άψογη διοργάνωση στο στήσιμο της. Αμ δε. «Organised by the Greeks» που λένε οι ξένοι και απορούμε εμείς. Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις.
Από τον διαχωρισμό των συγκροτημάτων καθώς οι Saxon-Accept-Sabaton-Priest έπαιξαν μαζί την πρώτη ημέρα, ενώ οι Maiden δεν είχαν καποιο γνωστό όνομα ώστε να ζεστάνει το «έδαφος» για την υποδοχή τους.
Απο το κλασικό παρκάρισμα? Με ουρές χιλιομέτρων σε ένα στενό δρόμο?
Από τον ποδαρόδρομο ωρών μέσα στον ήλιο?
Από το απίστευτο μποτιλιάρισμα στο «φεύγα» καθώς τα πούλμαν και αυτοκίνητα έμειναν ακίνητα επί 2 σχεδόν ώρες?
Από την έλλειψη ασθενοφόρου, αλλά και την μη δυνατότητα γρήγορης διαφυγής του λόγω ... μποτιλιαρίσματος?
Από τις τιμές εντός του χώρου? 5 ευρώ ενα πλαστικό ποτήρι μπύρας?
8 ευρώ 2 red bull? 3 ευρω ένα μέτριας ποιότητας hot dog?
Από τα 3 άτομα σε κάθε κιόσκι για να εξυπηρετήσουν 40.000 θεατές?
Από την 1 σχεδόν ώρα αναμονής σε αυτά για να εξυπηρετηθείς?
Από τις βρώμικες τουαλέτες χωρίς νερό και χαρτί?
Από τον άθλιο χώρο χωρίς κάδους σκουπιδιών και ανθρώπους να τα μαζεύουν?
Από την αποχώρηση 40.000 θεατών απο 2 μικρές εξόδους σε απόλυτο σχεδόν σκοτάδι?
Από την σκόνη που σήκωσαν 40.000 ζευγαρια πόδια καθώς ουδείς σκέφτηκε να καταβρέξει το χώμα λίγο πριν την αποχώρηση του κόσμου?
Από τον υπόκωφο θόρυβο 40.000 ανθρώπων να πατάνε ασχεδόν ταυτόρονα χιλιάδες μπουκαλάκια νερού και πλαστικα
ποτήρια που ήταν πεταμενα στο χώμα, αφού δεν υπήρχαν κάδοι να τα πετάξουμε?
Από τον κακό σχεδιασμό με τον οποίο οι Volbeat έπαιζαν μέχρι τις 21:10 και θεωρητικά 21:30 έβγαιναν στην άλλη σκηνή οι Maiden?
Απο την αναμονή 40 λεπτών που επέλεξαν οι ίδιοι οι Maiden γιατί ακόμα ο κόσμος ... ερχόταν?
Από την διακοπή λόγω ρεύματος (για 5 και κάτι λεπτά) των Volbeat στα καλά καθούμενα?
Για όλα αυτά η τελική αποτίμηση των διοργανωτών ήταν .... «ΘΡΙΑΜΒΟΣ».
Οποισδήποτε έχει παρευρεθεί σε αντίστοιχα φεστιβάλ του εξωτερικού, απλά μειδιά. Ο κόσμος πλήρωσε απο 53 μεχρι 70 η και 99 ευρώ για το 2ήμερο, για να απολαύσει τις μπάντες να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό και τους διοργανωτές να μην δίνουν ούτε ... ευρώ πίσω από τα χιλιάδες που εισέπραξαν. Μία διοργάνωση που διεξήχθη σε πρωτόγονες συνθήκες ασφαλείας (ως συνήθως εδώ και 15 σχεδόν χρόνια)
και ευτυχώς δεν συνέβη το παραμικρό από άποψη ατυχημάτων (υγείας, η πυρκαγιάς), αλλά καθαρά από θέμα τύχης.
Πολύ καλή η επιλογή των ονομάτων, αλλά πάντα προέχει η ασφάλεια και η εξυπηρέτηση του κοινού. Απαράδεκτο κάποιος να δίνει σχεδόν 100 ευρώ για να πάει και να δει το συγκρότημα που αγαπάει και να έχει αντιμsaxon-accept-rockwave-2018.jpegετώπιση «σκουπιδιού». Και ήταν δεκάδες γονείς με μικρά παιδιά στον συναυλικό χώρο. Κρίμα για την απαράδεκτη οργάνωση.
