Ο Στέφανος Κασσελάκης υπόσχεται στην πραγματικότητα ένα ευρωπαϊκό κράτος και δεν αμφισβητώ τις προθέσεις του, έχω όμως κάθε λόγο να αμφισβητώ την ικανότητα του να αποδειχθεί συνεπής στα όσα προαναγγέλει, τα οποία απαιτούν βαθιές τομές στην πολιτική και στην κοινωνία, τις οποίες έως τώρα κανείς ποτέ δεν κατάφερε να κάνει.
Ας πούμε όλα αυτά τα χρόνια γιατί ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να κάνει απολύτως τίποτα απ’ όλα όσα υπόσχεται ο Κασσελάκης (ο Παππάς, θυμίζω, εξαιτίας των τηλεοπτικών αδειών βρέθηκε καταδικασμένος);
Έφταιγε η εσωκομματική αντιπολίτευση και τώρα θα τα καταφέρει ο Κασσελάκης;
Ναι, αυτό πιστεύει ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος, ο οποίος δεν θέλει να ακούει ούτε για μακροπρόθεσμες, ούτε για δύσκολες λύσεις. Θέλει κάποιον, ο οποίος θα του πει «Ασ’ το πάνω μου, το ‘χω, εσύ δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Άραξε».
Ο ελληνικός λαός προτιμά να του τάζεις λαγούς με πετραχήλια και να πληρώνει διπλά και τριπλά το τίμημα, προσπαθώντας να επιβιώσει σε ένα κράτος χωρίς υγεία, πρόνοια, παιδεία, ασφάλεια (παρότι έχουμε περισσότερους αστυνομικούς ανά κάτοικο σε όλη την Ευρώπη), με κακοπληρωμένη ή ανασφάλιστη εργασία, παρά να του πεις ότι πρέπει να συμμετέχει, πρέπει να εκτεθεί, πρέπει να κοπιάσει και να στερηθεί για τον διπλανό σου για το μέλλον τον παιδιών του.
Η «κυρ Παντελής» είναι ο Έλληνας ψηφοφόρος, που θα σηκώσει τη σημαία της επανάστασης μόνο όταν δει τα προσωπικά ή τα οικογενειακά του συμφέροντα να θίγονται.
Στην πραγματικότητα όλοι ξέρουμε ότι έτσι, ούτε πολιτική παράγεται, ούτε έργο. Το έχουμε εμπεδώσει εδώ και δεκαετίες. Και όλο αυτό που εξακολουθεί να επαναλαμβάνεται είναι πέρα από κουραστικό είναι και δυσοίωνο.
Η διακυβέρνηση μιας χώρας δεν είναι απλή υπόθεση. Οφείλεις να εκπροσωπείς όλους τους πολίτες ακόμη και αυτούς που δεν σε ψήφισαν και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι απαραίτητοι οι συμβιβασμοί. Ταυτοχρόνως όμως, χρειάζεται να είσαι και ανυποχώρητος στις κόκκινες γραμμές που βάζεις. Αυτό σημαίνει ότι ούτε επιτρέπεις να προσπεραστούν, ούτε τις μετακινείς…
Σε καμία περίπτωση λοιπόν, δεν πιστεύω ότι η Αχτσιόγλου είναι ικανή να λύσει ως διά μαγείας όλα τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ ή της χώρας. Ωστόσο, ανάμεσα στους δύο -τελικώς- φιναλίστ, έχει το αβαντάζ της κοινοβουλευτικής εμπειρίας και εχέγγυα το έργο που κατάφερε να παράξει ως Υπουργός σε μία εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Είχε δημιουργήσει μια σταθερή βάση για να πατήσει και να συνεχίσει.
Απεναντίας ο εκτός βουλής Κασσελάκης, δεν έχει την παραμικρή πολιτική εμπειρία και παρότι αυτά που έχει υποσχεθεί είναι ιδεώδη σε θεωρητικό επίπεδο, μοιάζουν στον μέσο νοήμονα άνθρωπο μάλλον ανέφικτο να εφαρμοστούν στην πράξη.
Είναι γεγονός επίσης, ότι ο ψηφοφόρος υποσυνείδητα ή και όχι, αναζητά λόγους για να ταυτιστεί με τον ηγέτη του. Η φίλη μου η Μαρία, ας πούμε που τη συνάντησα χθες το πρωί όταν επέστρεφε από τη βραδινή εφημερία της στο νοσοκομείο, στηρίζει Κασσελάκη, επειδή ο Τάιλερ είναι νοσηλευτής, όπως και η ίδια. Δεν πιστεύει ότι είναι ικανότερος από την Αχτσιόγλου, αλλά μου είπε ότι αν πήγαινε να ψηφίσει, αυτόν θα ψήφιζε.
Εν πάση περιπτώσει, κανείς δεν αμφισβητεί το επικοινωνιακό χάρισμα του Κασσελάκη. Κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να κερδίσει τεράστιο έδαφος. Ο σαρωτικός τρόπος που το πέτυχε θύμισε blitzkrieg. Όμως, η ιστορία έχει διδάξει ότι όταν δεν υπάρχει μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, αυτό αποδεικνύεται καταστροφικό.
Ειλικρινά αν εκλεγεί θέλω να με διαψεύσει, γιατί δεν θέλω να διαψευστούν οι ελπίδες των φίλων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας που χρόνια διεκδικούν λίγο χώρο στην συντηρητική ελληνική κοινωνία για να ζήσουν, με τους συντρόφους και τις οικογένειες τους, όπως έχουν ονειρευτεί και όπως επιθυμούν.
Ανεξάρτητα πάντως από το τι θα καταφέρει και τι όχι στο μέλλον ο Στέφανος Κασσελάκης πέτυχε ήδη κάτι πρωτοφανές. Πέτυχε -έστω και με τη στήριξη Πολάκη- να ψηφίσουν οι Σφακιανοί, γκέι πρόεδρο. Αν ξέρεις από Σφακιά δεν το λες καθόλου μικρό επίτευγμα…
Ταυτοχρόνως, βέβαια αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει τα βαθιά ριζωμένα πατριαρχικά στερεότυπα, που θέλουν έναν άντρα να είναι πιο ικανός, παρότι χωρίς την παραμικρή εμπειρία, από μία γυναίκα με μία διαδρομή.
Όπως και να ‘χει αισθάνομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη δεν θα θυμίζει σε τίποτα τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και κυρίως δεν θα θυμίζει σε τίποτα όχι αριστερό κόμμα, ούτε καν κεντροαριστερό.
Και σε αυτό, φυσικά, ελπίζω να διαψευστώ...
