Γιούργκεν Κλοπ: «Μεσσίας» ή απάτη;

Το βλέμμα του σπινθίριζε, όπως συμβαίνει σε κάθε ανοιγόκλεισμα των ματιών του. Ξεχείλιζε από ορμή, όρεξη, ενέργεια: «Θέλω απλώς να παίζουμε διαφορετικά», υποσχέθηκε ο Γιούργκεν Κλοπ στις προγραμματικές του δηλώσεις ως νέος προπονητής της Λίβερπουλ, εκείνο το απόγευμα της 9ης Οκτωβρίου στην επίσημη του παρουσίαση.

Για τους οπαδούς των «κόκκινων», η πρόσληψη του ήταν σχεδόν… καρμική. Μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ο Γερμανός τεχνικός ήρθε ως προφήτης, ως σωτήρας, ως Μεσσίας στο Μέρσεϊσαϊντ. Ήρθε ως ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να αφυπνίσει τον κόκκινο κοιμώμενο γίγαντα. Ως ένα από τα τελευταία χαρτιά. Αν δεν μπορεί κι αυτός, τότε ποιος;

Έπειτα από 128 ημέρες στο κόκκινο πηδάλιο, το καράβι δεν έχει βγει ακόμα σε ήρεμα ύδατα. Τα πρώτα σημάδια της επανάστασης που οραματίστηκε ο Κλοπ έχουν αρχίσει να αχνοφαίνονται, όμως το καράβι είναι στάσιμο. Σαν να έπεσε σε ξέρα!

Για μία ομάδα σαν την Λίβερπουλ, κάθε ήττα είναι κι ένας μικρός θάνατος. Κάθε έξοδος από μία διοργάνωση και μία αποτυχία. Ο αποκλεισμός στον 4ο γύρο του F.A. Cup από την Γουέστ Χαμ, ήταν ακόμα ένα μετέωρο βήμα στην πορεία προς την Γη της Επαγγελίας. Άραγε πόσο καλύτερη είναι η Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ από εκείνη του Μπρένταν Ρότζερς; Πόσο πολύ μπορεί να βάλει την σφραγίδα του ένας νέος τεχνικός σε μία ομάδα που δεν είναι δική του, με παίκτες που δεν έχει επιλέξει;

Άραγε ο Γερμανός μπορεί οιστρηλατήσει και να ηγηθεί της αντεπίθεσης στον υπέρ-απαιτητικό κόσμο της Premier League ή μήπως ακόμα κι αυτός περνάει τις παιδικές του ασθένειες στο νησί, προσπαθώντας να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα; Έχει βάλει την σφραγίδα του στο παιχνίδι της Λίβερπουλ ή μήπως είμαστε ακόμα στην αρχή μιας εξελικτικής διαδικασίας που απαιτεί χρόνο και υπομονή;

Χειρότερος κι απ’ τον Χότζον!

Ο εμβληματικός (και πολύ καλύτερος ως σχολιαστής από ότι ως παίκτης) Τζέιμι Κάραγκερ σχεδόν ούρλιαζε από τα μικρόφωνα του TalkSports: «Μην συγκρίνετε τώρα τον Γιούργκεν Κλοπ με τον Μπρένταν Ρότζερς, αλλά σε τρία χρόνια από σήμερα. Σήμερα τρέχει την ομάδα κάποιου άλλου. Νομίζω ότι ο Κλοπ ήρθε, πιστεύοντας ότι το υλικό είναι πολύ καλύτερο από ότι στην πραγματικότητα είναι και τώρα καταλαβαίνει ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος». Ο ίδιος ο Κάραγκερ βέβαια με περίσσιο ενθουσιασμό είχε χαρακτηρίσει το 1-4 επί της Μάντσεστερ Σίτι ως «μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της Λίβερπουλ που έχω δει ποτέ στην ζωή μου» και ήταν ο πρώτος που είχε βιαστεί να μιλήσει για «επανάσταση». Η αλήθεια είναι -ως συνήθως- κάπου στην μέση.

Δεν παρέλαβε χάος, ούτε καμένη γη. Πήρε μία ομάδα αγκυροβολημένη στα μισά της βαθμολογίας (10ή για την ακρίβεια) που στα πρώτα της 8 παιχνίδια είχε πάρει 12 βαθμούς, έχοντας κερδίσει μόνο 3 από αυτά. Μετά από ένα ηχηρό ξεκίνημα, που πάντα φέρνει η αύρα ενός νέου τεχνικού, το οποίο κορυφώθηκε με τα δύο εντυπωσιακά διπλά σε «Στάμφορντ Μπριτζ» (1-3) και «Etihad» (1-4), η αγορά (όπως λένε και στο χρηματιστήριο) διόρθωσε μόνη της την πορεία της μετοχή. Σήμερα, η Λίβερπουλ βρίσκεται ένα μικρό σκαλοπατάκι πιο πάνω (στην 9η θέση), αλλά απέχει 12 ολόκληρους βαθμούς από την ζώνη του Champions League. Μάλιστα τo winning percentage του Γερμανού (6 νίκες, 5 ισοπαλίες, 6 ήττες) υπό άλλες συνθήκες θα τον καθιστούσε υποψήφιο για αποχώρηση!

Gegenpressing

Μία από τις πρώτες γερμανικές λέξεις που έμαθαν στο Μέλγουντ ήταν το περίφημο Gegenpressing, που αποτελεί την πρώτη και σημαντικότερο από τις 10 ποδοσφαιρικές εντολές του. Με λίγα λόγια ερμηνεύεται το λυσσαλέο άμεσο πρέσινγκ σε οποιοδήποτε μέρος του αγωνιστικού χώρου κι αν χάσει η Λίβερπουλ την μπάλα, ώστε να μπορέσει να την επανακτήσει το δυνατόν γρηγορότερα. Απαιτεί αφοσίωση, πνευμόνια, θυσία. Αν κάτι θέλει ο Κλοπ από τις ομάδες του είναι αδιάκοπη κίνηση, τρεξίματα, σπριντ. Οι αριθμοί τον δικαιώνουν.

Η δική του η Λίβερπουλ, όχι μόνο διανύει σχεδόν 5 χιλιόμετρα περισσότερα ανά παιχνίδι από αυτή του Ρότζερς, αλλά τα κάνει και με μεγαλύτερη ένταση (83 περισσότερα σπριντ σε φουλ ταχύτητα), κάτι που μαρτυρά αδιάκοπη κίνηση στο γήπεδο, ενέργεια, θέληση για κάτι διαφορετικό. Συνάμα με 578 τάκλιν στη σεζόν, η Λίβερπουλ υπολείπεται μόνο της Λέστερ σε αυτή την κατηγορία. Η θέληση είναι εδώ. Η διάθεση για αλλαγή ύφους, εμφανής, όσο κι αν αυτό έχει κοστίσει αλλού.

Από την ημέρα που ανέλαβε ο Κλοπ, οι «κόκκινοι» έχουν απανωτούς μυϊκούς τραυματισμούς, που ενδεχομένως έχουν γενεσιουργό αιτία αυτή ακριβώς την αύξηση της έντασης ή τις νέες προπονητικές μεθόδους. Μα όπως ο ίδιος ο Γερμανός λέει: «από την μέρα που ανέλαβα δεν έχουμε προλάβει να κάνουμε προπόνηση, αλλά μόνο αποκατάσταση». Οι αριθμοί τον δικαιώνουν. Από την πρεμιέρα του στις 17 Οκτωβρίου και επί των ημερών του, η Λίβερπουλ έχει δώσει 29 παιχνίδια σε 16 εβδομάδες, ακριβώς ένα ανά τέσσερις ημέρες. Που καιρός για προπόνηση;

Επίθεση, επίθεση, επίθεση

Αν κάποιος ξέρει την συνταγή για ελκυστικό ποδόσφαιρο για το οποίο τόσο λαχταρά το απαιτητικό κοινό του Kop, αυτός είναι ο Κλοπ που έδωσε τα διαπιστευτήρια του στην Ντόρτμουντ. Η γενική αίσθηση που υπάρχει είναι πως η δική του Λίβερπουλ είναι λιγότερο βαρετή, περισσότερο δημιουργική, πιο ελεύθερη στο γήπεδο. Οι παίκτες της έχουν το πράσινο φως στην ατομική πρωτοβουλία, το κάτι παραπάνω πια επιτρέπεται. Οι αριθμοί όμως δεν το επιβεβαιώνουν.

Οι «κόκκινοι» έχουν πετύχει 24 γκολ σε 17 ματς πρωταθλήματος επί Κλοπ, νούμερο σχεδόν πανομοιότυπο με τα 10 πρώτα παιχνίδια επί Ρότζερς! Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι τα 15 από αυτά τα γκολ μπήκαν σε παιχνίδια, όπου το σκορ ξέφυγε (6 στην Σαουθάμπτον, 5 στην Νόριτς, 4 στην Μάντσεστερ Σίτι), τότε μένει ο πενιχρός απολογισμός των 9 τερμάτων σε 14 παιχνίδια! Κακά τα ψέματα, η Λίβερπουλ δεν έχει το εύκολο γκολ!

Υπάρχει όμως μία άλλη κατηγορία που μαρτυρά την επίδραση του Κλοπ, αλλά και τα ζόρια που τραβάει. Από την ημέρα που ο Γερμανός κάθισε στο τιμόνι της Λίβερπουλ, η ομάδα του έχει φτιάξει 236 ευκαιρίες για γκολ σε αγώνες της Premier League, τις περισσότερες από κάθε άλλη ομάδα (έπονται η Τότεναμ με 220 και η Μάντσεστερ Σίτι με 208). Είναι φανερό λοιπόν ότι οι «κόκκινοι» παράγουν ποδόσφαιρο, αλλά η μπάλα δεν μπαίνει μέσα! Ο Κλοπ ποτέ του δεν είδε με καλό μάτι τον βαρύ και ξεπερασμένο Μπεντέκε, ο Στάριτζ δεν υπάρχει και οι Ινγκς - Ορίγκι μαζί δεν κάνουν ένα κανονικό γκολτζή.

Της αμύνης τα παιδιά

Είναι η αχίλλειος πτέρνα. Η ανίατη ασθένεια. Κάτι φάνηκε να αλλάζει όταν η Λίβερπουλ ξεκίνησε το πρωτάθλημα με τρία συνεχόμενα clean sheets, όμως με τον Κλοπ στο τιμόνι οι «κόκκινοι» κράτησαν το μηδέν μόνο σε 4 από τα 17 ματς πρωταθλήματος και σε κανένα μέσα στο 2016! Ο απόλυτος παραλογισμός έρχεται από το γεγονός ότι μόνο η Τότεναμ δέχεται λιγότερες τελικές από την ομάδα του Μέρσεϊσάιντ! Η Λίβερπουλ δέχεται λίγες φάσεις, αλλά ότι πάει μέσα… γράφει! Ο Μινιολέ δεν εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη, οι μέσοι και κυρίως οι αμυντικοί της κάνουν λίγα, αλλά χοντρά λάθη, η άμυνα στα στημένα είναι άλυτο πρόβλημα και κάπως έτσι οι «κόκκινοι» με 36 γκολ παθητικό (σε 25 παιχνίδια) έχουν την χειρότερη επίδοση από τις πρώτες 15 ομάδες της βαθμολογίας!

Επιμύθιο

Ακόμα και σε μία σχεδόν διαλυμένη σεζόν, η Λίβερπουλ έχει την δυνατότητα να χρυσώσει το χάπι και να πάρει φόρα για την επόμενη χρονιά, κατακτώντας δύο τίτλους, αφού στις 28 Φεβρουαρίου ο Κλοπ θα πάρει για πρώτη φορά γεύση «Γουέμπλεϊ» στον τελικό του Λιγκ Καπ απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι, ενώ οι «κόκκινοι» έχουν βλέψεις και για το Europa League, που μπαίνει πια στην τελική του ευθεία.

Ο Κλοπ επέλεξε (;) να μείνει αμέτοχος στο χειμερινό παζάρι και να δώσει μία ακόμα ευκαιρία στο υπάρχον υλικό να αποδείξει ότι αξίζει μία θέση στην Λίβερπουλ που εκείνος οραματίζεται. Μέχρι στιγμής η αδυναμία του σε αυτούς που κατά το κοινώς λεγόμενο «ξέρουν μπάλα» (Κοουτίνιο, Φιρμίνο, Χέντερσον, Λαλάνα ακόμα και στους Εμρέ Τσαν, Μορένο) δείχνει την μεταγραφική κατεύθυνση που θα ακολουθήσει ο σύλλογος για να αναβαθμίσει το (φτωχό για πρωταθλητισμό) ρόστερ.

Η Λίβερπουλ είναι αυτή τη στιγμή ένα εργοτάξιο, ένα work in progress. Ο Κλοπ με στολή εργασίας σκάβει αυτή τη στιγμή βαθιά για να φτάσει στα θεμέλια και να χτίσει από την αρχή όπως αυτός θέλει. Το ποσοστό δημοφιλίας του στο Λίβερπουλ αγγίζει το 100%, η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του είναι αμέριστη και είναι σίγουρο ότι θα πάρει όσο χρόνο θέλει για να υλοποιήσει το όραμά του. Η εμπιστοσύνη είναι μονόδρομος. Εξάλλου, αν δεν μπορεί ούτε ο Κλοπ τότε ποιός;