Εικοσι. Είναι πολλά; Να τα αφήσω; Τόσα είναι τα Champions League/Κύπελλα Πρωταθλητριών που έχουν μαζί οι δυο τους. Εντάξει, η Βασίλισσα είναι μακριά από τις υπόλοιπες, όμως μόνο μια ομάδα έχει περισσότερα από τα 6 τις Λίβερπουλ [Μίλαν]. Αυτή είναι η 10η φορά που οι δύο ομάδες-μύθοι θα τεθούν αντιμέτωπες και το SDNA θυμάται το story του πρώτου μεταξύ τους αγώνα. Εναν τελικό που έγινε στο Παρίσι το 1981.
Στην 26η διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών η Λίβερπουλ ήταν δύο φορές κάτοχος του τίτλου, ενώ η Ρεάλ είχε 6 κούπες. Εκείνη τη σεζόν συμμετείχαν 33 ομάδες και παίχτηκαν 63 αγώνες. Οι δύο φιναλίστ έπαιξαν από 4 διπλά νοκ-άουτ, ενώ οι top-scorers ήταν οι Τέρι ΜακΝτέρμοτ και Γκρέιαμ Σούνες της Λίβερπουλ, όπως και ο Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε της Μπάγερν. Ολοι σκόραραν 6 φορές.
Στον πρώτο γύρο η Λίβερπουλ αναδείχθηκε ισόπαλη εκτός έδρας με την Ουλούν Παλοσεούρα [OPS] με 1-1 αλλά την έκανε κομμάτια με 10-1 στη ρεβάνς, για να ακολουθήσει η πρόκριση επί της Αμπερντίν του Αλεξ Φέργκιουσον με 0-1 στην Σκωτία και 5-0 στο Anfield.
Στα προημιτελικά, το club του Μέρσεϊσαϊντ πέρασε με 5-1 και 0-1 την ΤΣΣΚΑ Σόφιας, που είχε αποκλείσει στον 1ο γύρο τη δύο σερί φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, Νότιγχαμ Φόρεστ, με δύο νίκες. Στα ημιτελικά η Λίβερπουλ πέταξε εκτός συνέχειας την Μπάγερν Μονάχου με 0-0 στην Αγγλία και 1-1 στην Γερμανία. Ο τελικός ήταν γεγονός και ταυτόχρονα ο μοναδικός δρόμος για τη συμμετοχή στη διοργάνωση της επόμενης σεζόν αφού στο πρωτάθλημα τερμάτισε 5η.
Στην άλλη πλευρά, η Ρεάλ ξεκίνησε με δύο νίκες επί της ιρλανδικής, Λίμερικ, με 1-2 και 5-1 και στον δεύτερο γύρο ακολούθησε ένα ακόμα 2x2 σε βάρος της ουγγρικής, Χόνβεντ, με 1-0 και 0-2. Στον 3ο πήρε 0-0 εκτός από την Σπαρτάκ Μόσχας και τη νίκησε 2-0 στην Μαδρίτη, για να φτάσει στα ημιτελικά και να παίξει με την Ιντερ, της οποίας επικράτησε 2-0 εντός και πέρασε στον τελικό μετά τη ήττα με 2-1 στο Μιλάνο. Οι Merengues είχαν μόλις χάσει στην ισοβαθμία το πρωτάθλημα από την Ρεάλ Σοσιεδάδ και είχαν επίσης το έξτρα κίνητρο.
Τον τελικό φιλοξενούσε το Parc des Princes, σημερινή έδρα της Παρί Σεν Ζερμέν. Και γι’ αυτόν, αμφότερες οι ομάδες είχαν προβλήματα. Κένι Νταλγκλίς και Αλαν Κένεντι ήταν εκτός για εβδομάδες πριν τον τελικό, ενώ ο Λόρι Κάνιγχαμ [κεντρική φώτο] της Ρεάλ, ήταν εκτός από τον Νοέμβριο. Τελικά και οι τρεις πήραν φανέλα βασικού για το τεράστιο ματς.
Η Λίβερπουλ ήταν αμιγώς βρετανική παρατάσσοντας Αγγλους και Σκωτζέσους παίκτες, ενώ η Ρεάλ του Βούγιαντιν Μπόσκοβ, είχε μόλις δύο μη Ισπανούς. Ο ένας ήταν ο Κάνιγχαμ, πρώτος Αγγλος στην ιστορία της Βασίλισσας και πρώτος μαύρος της Εθνικής Αγγλίας, ενώ ο άλλος ο Γερμανός αμυντικός, Ούλι Στίλικε. Οι Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο και Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, αργότερα προπονητές, ήταν επίσης στην 11άδα των Blancos.
Το παιχνίδι ξεκίνησε με την Λίβερπουλ να μπαίνει καλύτερα, όμως οι ΜακΝτέρμοτ και Νταλγκλίς δεν εκμεταταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες τους. Καλές στιγμές είχε και η Ρεάλ, λίγο πριν το φινάλε ο Σούνες λίγο έλειψε να ανοίξει το σκορ, όμως το 0-0 παρέμεινε για το πρώτο μέρος. Στο δεύτερο, πρώτη απείλησε η Βασίλισσα, η Λίβερπουλ προσπαθούσε να παίξει περισσότερο από τα εξτρέμ, όμως καμία από τις δύο δεν μπορούσε να κάνει ζημιά στην άμυνα της άλλης. Μέχρι που ήρθε το 82’ λεπτό.
Σε εκείνο το σημείο, από το πλάγιο του Ρέι Κένεντι, η μπάλα έφτασε στον Αλαν Κένεντι, ο οποίος την έσπρωξε προς την εστία του Αγουστίν. «Ο τερματοφύλακας έπρεπε να έχει κάνει κάτι καλύτερο» είπε αργότερα ο σκόρερ. «Ομως όλο το γκολ ήταν θέμα τύχης. Δεν κοιτούσα καν όταν ο Ρέι Κένεντι εκτέλεσε το πλάγιο, η μπάλα βρήκε πάνω μου και στρώθηκε τέλεια. Δεν ήξερα αν πρέπει να κάνω σέντρα ή σουτ, απλά την έστειλα προς το τέρμα. Σεε όλους προκάλεσε έκπληξη, όμως πήγε μέσα. Ηταν αυτό που είχα ονειρευτεί…».
