Ήταν ορθόδοξη επιλογή να ξεκινήσει βασικός στο ματς με τον ΠΑΟΚ ο Γκρεγκόρζ Κριχόβιακ; Η απάντηση είναι φυσικά όχι. Ταυτόχρονα όμως δεν υπήρχε περιθώριο να μη ξεκινήσει. Όλος ο οργανισμός της ΑΕΚ έπεσε με τα μούτρα πάνω του, τα ματς για τα οποία είναι η συμφωνία του με την Ένωση είναι μετρημένα στα δάχτυλα και όλα είναι κρίσιμα. Ο ίδιος ήταν δεδομένο πως ήθελε πολύ να παίξει. Ανορθόδοξο μεν, αλλά όπως είναι η κατάσταση, ήταν δεδομένο πως θα γινόταν. Το πρόβλημα δεν ήταν τόσο εκεί....
Περισσότερο το πρόβλημα ήταν ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε ο Κριχόβιακ. Που δείχνει πόσο «μπολιασμένη» είναι η ΑΕΚ με το να αγνοεί κάθε λογικό ποδοσφαιρικό δεδομένο. Τίποτα γύρω από τη χρησιμοποίηση του Κριχόβιακ, δεν είχε λογική.
Κανείς δεν ασχολήθηκε με τις ιδιαιτερότητες του ντεμπούτου ενός παίκτη εντελώς ξένου με το περιβάλλον της ομάδας και το ελληνικό πρωτάθλημα και όχι σε ιδανική κατάσταση από πλευράς ρυθμού. Ουδεμία τακτική αναπροσαρμογή για να γίνει πιο εύκολη η ζωή του Κριχόβιακ δεν υπήρξε.
Δεν υπήρξε καν η λογική σκέψη πως εφόσον έπρεπε να παίξει, τουλάχιστον θα τον βοηθούσε να παίξει μαζί με τον μόνο παίκτη που τον συνδέει τις πρώτες του μέρες με το περιβάλλον γύρω του. Με τον Σιμάνσκι. Όχι... Και ο Κριχόβιακ πρέπει να παίξει και ο Χατζισαφί να μείνει στην ενδεκάδα και το 4-2-3-1 με επιθετικό χαφ τον Πέτρο Μάνταλο να μην αλλάξει, οπότε να μείνει έξω ο Σιμάνσκι. Η ΑΕΚ έχει πέρα απ' όλα τα άλλα, τη τάση με το που θα βγει κάτι σε ένα ματς, όπως έγινε στη Λεωφόρο με τον Ιρανό αμυντικό χαφ, να κάνει σα να ανακάλυψε κάποιο ποδοσφαιρικό θησαυρό...
Το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Και ο Κριχόβιακ δε βοηθήθηκε καθόλου και ο Χατζισαφί χρειάστηκε ξαφνικά να κάνει πολλά περισσότερα πράγματα και αποπροσανατολίστηκε τελείως μετά από κάποια φάση. Έτρεχε σα τρελός από δω κι από κει, έκανε λάθη ως φυσικό επακόλουθο και τελικά κάποια στιγμή αντικαταστάθηκε για να πάρει τη θέση του ο Σιμάνσκι.
Για μια ακόμη φορά, όπως έγινε και στη περίπτωση της άμεσης αντικατάστασης του Μάνταλου μετά το γκολ του ΠΑΟΚ, χρειάστηκε να έρθει το ποδόσφαιρο από μόνο του και με αδυσώπητο τρόπο να διώξει το συννεφάκι στο οποίο ζούσε την εβδομάδα που πέρασε η ΑΕΚ. Αλλά ήταν αργά...
Χρεώνεται αυτό στον Σωκράτη Οφρυδόπουλο; Όχι βέβαια. Με τις κινήσεις που έκανε και μετά το γκολ του ΠΑΟΚ και με κινήσεις που έχει κάνει στη διάρκεια άλλων αγώνων, ο Οφρυδόπουλος δείχνει πως διακρίνει τι είναι λάθος και προφανώς το διακρίνει και πριν τα παιχνίδια.
Το θέμα είναι πως ο Οφρυδόπουλος είναι υπηρεσιακός τεχνικός. Είναι κομμάτι του περιβάλλοντος της ΑΕΚ μήνες τώρα πια κι έρχεται για να διαχειριστεί τη κατάσταση με βάση αυτά που ξέρει πως είναι οι βεβαιότητες του συλλόγου. Άλλωστε και με τους προκατόχους του το έχουμε δει αυτό σε μεγάλο βαθμό. Αργά η γρήγορα αντιλαμβάνονται αυτές τις βεβαιότητες και προσπαθούν μάταια να ισορροπήσουν. Η πραγματικότητα ποτέ δε δικαιώνει αυτές τις βεβαιότητες, αλλά τόσο το χειρότερο για τη πραγματικότητα...
Άλλο παράδειγμα: Επί Γιαννίκη ήταν μόνιμη η γκρίνια γύρω – γύρω, για το γεγονός πως δε χρησιμοποιεί και τον Χατζισαφί στα χαφ. Ήρθε ο Οφρυδόπουλος, ικανοποιείται κι αυτό. Αλλά και πάλι με λάθος τρόπο. Επειδή η βασική τακτική προσέγγιση δε πρέπει να αλλάξει, ο Χατζισαφί παίζει αμυντικό χαφ. Ενώ αν δεις τη προηγούμενη τριετία τις εμφανίσεις του ως μέσος, πάντα ήταν «8άρι» ή «10άρι». Κι από κει και πέρα ή αριστερός μέσος ή και αριστερό εξτρέμ. Φυσικά και μπορεί να βοηθήσει ο Χατζισαφί στα χαφ, αλλά όχι με το τρόπο που μόνιμα επιθυμεί να παίζει η ΑΕΚ.
