Ακόμα μία φορά τη φετινή σεζόν που ο ΠΑΟΚ φεύγει με απώλειες, στην προκειμένη περίπτωση τη μεγαλύτερη δυνατή, με ήττα, μετά από ένα παιχνίδι στο οποίο έχει βρεθεί πίσω στο σκορ και δεν μπορεί να το γυρίσει.
Έγινε με τον ΠΑΣ στην Τούμπα, αλλά το χρονικό σημείο στο ολέθριο λάθος του Ζίβκοβιτς δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιο συμπέρασμα.
Έγινε όμως και κόντρα στον Βόλο ξανά στη Θεσσαλονίκη και παρότι ο «Δικέφαλος» κατάφερε να κάνει την ανατροπή, «αυτοκτόνησε» σε εκείνο το απίστευτο 4-4.
Τα ίδια και στο «Γ. Καραϊσκάκης», προηγήθηκε ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε εκ του αποτελέσματος να βγάλει αντίδραση και να γυρίσει το παιχνίδι.
Αν τα παραπάνω αποτελούν σύμπτωση ή το δείγμα είναι αρκετά μικρό για να βγει ασφαλές συμπέρασμα, τότε μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρείται το γεγονός ότι μετά από κάθε διακοπή για τους αγώνες των Εθνικών ομάδων ο ΠΑΟΚ παρουσιάζεται αγνώριστος.
Όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, κάτι που αποτελεί ουσιαστικά τη βιτρίνα στην προσπάθεια της ομάδας, αλλά κυρίως στο πνευματικό.
Δεν έχουν οι ποδοσφαιριστές, αλλά και η ομάδα ως σύνολο, το ίδιο και ο προπονητής, την απαιτούμενη συγκέντρωση, την αποφασιστικότητα και δεν μπορούν να στείλουν με το παιχνίδι τους το μήνυμα στον αντίπαλο ότι η κυριαρχία τους δεν αμφισβητείται.
Ο Ατρόμητος μπαίνει χτες φοβισμένος στο παιχνίδι και δίνει την μπάλα στον ΠΑΟΚ όχι επειδή ήταν απαραίτητα μέρος του σχεδίου του, αλλά γιατί η παρουσία του στην τελευταία θέση της βαθμολογίας και ο φόβος μην έρθει ακόμα ένα κακό αποτέλεσμα επηρέαζε και την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας του Περιστερίου.
Μετά τα πρώτα 20 λεπτά που αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει κάτι να φοβηθεί επειδή ο ΠΑΟΚ του δίνει αυτό το δικαίωμα, στη συνέχεια ξεκινά να κερδίζει μέτρα στο γήπεδο, να πατάει καλύτερα και φτάνει να δημιουργήσει την πρώτη απειλή σε μία κλασική ευκαιρία με τον Μουνίθ στο 21, η οποία πέρασε στα ψηλά γιατί η κεφαλιά του ήταν… τζούφια.
Όχι δε δέχτηκε φάσεις ο ΠΑΟΚ, ούτε ο Ατρόμητος ήταν αυτός που έλεγχε τον ρυθμό του αγώνα μετά το πρώτο 20λεπτο, αλλά οι γηπεδούχοι είχαν πάρει τον αέρα του αντιπάλου τους και είχαν πειστεί ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος για να αναστηθούν.
Το λάθος του Κούρτιτς, ενός παίκτη που δεν έχει μόνο την ικανότητα αλλά και την προσωπικότητα να μην επηρεάζεται από έδρες και να παίζει μόνο για τη νίκη, δείχνει πόσο… χαλασμένο ήταν το μυαλό του ΠΑΟΚ στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο.
Και αν κάποιος είχε αμφιβολίες για το λάθος του Σλοβένου, τότε στην αφέλεια του Βαρέλα, ο οποίος βγάζει νεύρα και χαρίζει το πέναλτι και το δεύτερο γκολ στον Κουλούρη και τον Ατρόμητο, αντιλαμβάνεται ότι ΠΑΟΚ ήθελε να «κλέψει» το τρίποντο, έχοντας υποτιμήσει στην πράξη τον αντίπαλο του γιατί το μυαλό του ήταν ΚΑΙ στον τελικό της Πέμπτης με τη Σλόβαν στην Μπρατισλάβα.
Μπορεί η παραπάνω διαπίστωση να αδικεί τους παίκτες και τον προπονητή του «Δικεφάλου» και να την αρνηθούν, ωστόσο στην πράξη η εικόνα τους ήταν τέτοια που έκανε έως και… αναμενόμενη και την ανάσταση του Ατρομήτου, αλλά και την επιστροφή του Κουλούρη στα γκολ μετά από ένα μεγάλο διάστημα ατυχίας και δυστοκίας.
Οι μυημένοι ίσως και να το περιμέναν…
Πάντα με τους θεωρητικά μικρούς την πρώτη νίκη την παίρνεις εγκεφαλικά. Φροντίζεις να έχεις αγωνιστικά τέτοια εικόνα που να μην τους αφήνει περιθώριο να σκεφτούν και να πιστέψουν ότι μπορούν να σου κάνουν τη ζημιά.
Ο ΠΑΟΚ σε παιχνίδι που είχε κατοχή, έβγαλε αρκετές φάσεις και είχε και την ατυχία ως αντίπαλο του, δεν μπορεί να γκρινιάξει για τίποτα γιατί φρόντισε με την έλλειψη συγκέντρωσης και καθαρού μυαλού να είναι στα… χαμένα και να δώσει δικαιώματα και με φτηνά λάθη να χάσει ένα αρκετά πιο εύκολο παιχνίδι συγκριτικά με αυτά των προηγούμενων χρόνων στο Περιστέρι.
Η συζήτηση για μεγάλους μέσους όρους ηλικίας και για παίκτες που έχουν… τελειώσει και πρέπει να αντικατασταθούν μπορεί να είναι της μόδας, αλλά είναι για τα… καφενεία.
Ο Μπίσεσβαρ που σκόρπισε την ΑΕΚ στο ντέρμπι της Τούμπας δεν γίνεται να έγινε χτες βαρύς και γέρος.
Ο Ελ Καντουρί που ναι έχει την ευπάθεια στους τραυματισμούς, αλλά και μία τρομακτική ποιότητα, λειτουργώντας ως μετρονόμος στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ, χτες ήταν απαράδεκτος, αλλά η κακή του εικόνα οφείλεται εκτός από την κακή του ημέρα, κάτι που μπορεί να συμβεί, κυρίως στην κακή του πνευματική προετοιμασία.
Το ρόστερ του ΠΑΟΚ έχει γνωστές αδυναμίες και χρειάζεται ενίσχυση. Επίσης σίγουρα δεν έχει το βάθος που θα έπρεπε με βάση και την ηλικιακή επιβάρυνση αρκετών του παικτών, αλλά και την ποιότητα αυτών που θα έρθουν από τον πάγκο.
Αυτός είναι και ο λόγος που το αναγκαστικό ροτέισον του Λουτσέσκου, το οποίο έχει λογική στο κομμάτι των αγωνιστικών δυνάμεων, λειτουργεί ως τροχοπέδη στο λάθος μήνυμα που στέλνει εντός ομάδας και έστειλε και χτες βράδυ στο Περιστέρι.
Αυτή η ήττα «πληγώνει» πολύ περισσότερο εκτός από τον ΠΑΟΚ και τον ίδιο τον Λουτσέσκου γιατί είδε χτες την ομάδα του να χάνει ένα παιχνίδι επειδή της έλειψε το βασικό όπλο που ο ίδιος ο Ρουμάνος της χαρίζει, την αυτοσυγκέντρωση πνευματικά και την αποφασιστικότητα ότι είναι η καλύτερη και πρέπει να το δείχνει σε κάθε παιχνίδι στο γήπεδο.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ποσοστό ευστοχίας πάνω από 60%-70% στις μεταγραφές του Γενάρη, ωστόσο δεν μπορεί να περιμένει τον Άγιο Βασίλη, πιστεύοντας ότι με αυτές τις προσθήκες θα λύσει όλα του τα προβλήματα.
Μέχρι τότε οφείλει να είναι εκεί αν θέλει να θεωρείται διεκδικητής του τίτλου και για να είναι εκεί θα πρέπει να ματώνει σε κάθε παιχνίδι και όχι μόνο να είναι κοντά στην κορυφή βαθμολογικά, αλλά να δίνει την αίσθηση με την αγωνιστική του εικόνα ότι μπορεί να παλέψει μέχρι το τέλος.
Και η χτεσινή του εικόνα είναι που δημιουργεί τις περισσότερες αμφιβολίες μαζί με τα σκαμπανεβάσματα του, όχι τόσο το -7. Νωρίς είναι ακόμα, μη βιάζεστε.
Ό,τι (του) συμβαίνει κάτι σημαίνει, το είπε πολύ εύστοχα ο Βόγλης χτες το βράδυ στο Total Football στο OPEN και ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να σκύψει πάνω στα μηνύματα που του στέλνουν απώλειες όπως η χτεσινή στο Περιστέρι.
