Όσο περνάει ο καιρός, το μένος μου για τον Αυγενάκη αντικαθίσταται με μία ανάγκη ανάλυσης πάνω στη συμπεριφορά του. Το γιατί λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά εμφανίζει όλες τις παθογένειες της απολιτίκ κοινωνίας μας.
Προφανώς και δεν με αιφνιδίασε το ότι διατήρησε τον κουμπάρο του και τον Αρκούδη στην ΕΕΑ. Το ύφος και το ήθος του, εμπεριέχουν αυτή τη συμπεριφορά. Το ξέρω, το ξέρουν άπαντες. Απλά κέρδισε και μία πίστα σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους του, αφού τους έκανε και έμμισθους.
Προφανώς και αυτές οι συμπεριφορές ξεκινάνε από το γεγονός πως αισθάνεται ισχυρός. Με τις γνωστές πλάτες, δεν φοβάται ακόμη και τον Πρωθυπουργό. Ο οποίος προφανώς για να κρατήσει τις εσωτερικές ισορροπίες, ρισκάρει να χάσει ολόκληρες πόλεις.
Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει, αυτό είναι σαφές. Όμως όπως όλες οι κυβερνήσεις φθείρονται με τον χρόνο, έτσι και για αυτή θα έρθει το πλήρωμα. Και με στελέχη τύπου Αυγενάκη, αυτό έρχεται νωρίτερα.
Προσπαθώ να εξηγήσω βέβαια, το γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν φοβάται την κοινωνική κατακραυγή. Και η απάντηση που καταλήγω, είναι πως ο εκλογικός του πυρήνας είναι βολεμένα κομματόσκυλα και ευκολόπιστες γιαγιάδες.
Η ίδια απάντηση έρχεται και στην αναζήτηση των λόγων που οι κυβερνητικοί βουλευτές Θεσσαλονίκης ή παίζουν κρυφτό ή κάνουν ανούσιες παρεμβάσεις. Αφού δεν κινδυνεύουν από την γενική κατακραυγή. Για την ακρίβεια, η γενική κατακραυγή δεν είναι ούτε όσο γενική θα έπρεπε, ούτε τόσο οργανωμένη.
Το κακό για τον Έλληνα είναι πως θεωρεί ότι αυτά που κάνει ο Αυγενάκης είναι λογικά και πως η πολιτική των βουλευτών Θεσσαλονίκης είναι αποτελεσματική. Δεν αντιδρά, δεν συμμετέχει, δεν αναθεματίζει όλη αυτή την μίξη λαμογιάς με υποκρισία.
Έχει παρασυρθεί από τη δύσκολη καθημερινότητά του, έχει βολευτεί με την λογική του «όλοι ίδιοι είναι», ενώ υπάρχει και ένα κομμάτι που θεωρεί πατριώτη κάθε λογής λαμόγιο επειδή βγήκε φωτογραφία με την Παναγιά στο φόντο και έκανε ένα ποστ στυγνής πατριδοκαπηλίας.
Το τραγικό για τη Θεσσαλονίκη, είναι πως ο βασικός άξονας αντιπολίτευσης, είναι ο ΠΑΟΚ. Δεν είναι κάποια παράταξη. Για παράδειγμα, δύο χρόνια μετά ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλήφθηκε τι έκανε ο Αυγενάκης. Πως να πάρω ως πολίτης στα σοβαρά μία αντιπολίτευση με τόσο αργά αντανακλαστικά;
Επειδή όμως ως ΠΑΟΚτσήδες έχουμε στο DNA μας την αντίδραση, καλό θα ήταν να οργανωθούμε. Οι κραυγές και οι αφορισμοί, δεν έχουν αποτέλεσμα. Η συμπεριφορά Αυγενάκη και το πως λειτούργησε, είναι οδηγός του πως μας αντιμετωπίζει η κεντρική εξουσία.
Ο ΠΑΟΚ πρέπει να γίνει πιο παρεμβατικός – δεν αναφέρομαι μόνο στη ΠΑΕ – και πρέπει να αρχίσει να απαιτεί το λογικό, το προφανές. Αυτοί που εκπροσωπούν τον τόπο στη Βουλή, δεν μπορεί να είναι φυτά.
Ξεπερνά κάθε όριο ανοχής το γεγονός πως ο Αυγενάκης παραμένει εκεί που είναι, με τις πλάτες της κυβέρνησης και το αδιάφορο σφύριγμα των τοπικών βουλευτών οι οποίοι δεν θα ντραπούν να ζητήσουν άμεσα ψήφο από τους συντοπίτες μας γιατί απλά μπορούν.
Και ο στόχος ο δικός μας πλέον, θα πρέπει να είναι απλά να μη μπορούν.
