MENU

Είστε φίλοι μου, το ξέρετε. Περισσότερο φίλοι μου-μετά τα κλιματιστικά-είναι οι υποστηρικτές κιτρινόμαυρων ομάδων αυτές τις μέρες. ΑΕΚ και Άρη βασικά. Η θερμοκρασία βαράει 40άρια, η ψυχολογία τους θυμίζει Ανταρκτική. Τυχεροί άνθρωποι, δε νιώθουν καύσωνα.

Ξεκινώ με δριμύ κατηγορώ στον Χαρδαλιά. Στην επιτροπή λοιμοξιολώγων. Άνοιξαν τα γήπεδα και πήγαν Αρειανοί και ΑΕΚτζήδες (για τους Αθηναίους)- ΑΕΚτσήδες (για τους Θεσσαλονικείς) να δουν τις ομάδες τους. Να χαρούν προκρίσεις. Δε ρωτάγατε ρε παιδιά;

Είναι γνωστή η τακτική της UEFA να τα βάζει με τα θηρία. Ακύρωσαν γκολ της ΑΕΚ στη Βοσνία, δεν έδωσαν επτά πέναλτι χθες στον Άρη. Ο ίδιος ο Τσέφεριν έφτασε να παρακαλά γονατιστός τους ιθύνοντες της Ενώσεως και του Άρεως. «Σας παρακαλώ ρε παιδιά, πρώτη χρονιά είναι το Europa Conference League, αφήστε να έχουμε λίγο σασπένς». Ε, να μη σε πιάσει το φιλότιμο; Ελληνική λέξη είναι.

Η αρχή έγινε εις την Καλογρέζα. Στα μπέναλντι που λέει κι ο Βαρούχας. Με τους φίλους μου τους οπαδούς της ΑΕΚ να χτυπιούνται γιατί η Λας Πάλμας δεν κράτησε λίγο πιο σκληρή στάση στο θέμα Αραούχο και να αποκτηθεί μέσα Αυγούστου. «Α-ρα-ού-χο» τραγουδούσε η κερκίδα δευτερόλεπτα πριν το πέναλτι, «Α-ρα-ού-χο» και η Βέλεζ μισό λεπτό μετά. Τον άφησαν οι Ισπανοί, το έχασε το πεναλτάκι, Βελέζ στην επόμενη φάση. Μη με ρωτήσετε ποια φάση δεν είμαι προγραμματισμένος να ασχολούμαι πριν μπει ο Αύγουστος.

Είδα κόσμο στο ΟΑΚΑ, είδα ΑΕΚάρα να σκοράρει με Μάνταλο και να μην πανηγυρίζει σαν τον Ντοναρούμα στον τελικό του EURO, λέω θα πέρασε η αρμάδα. Έλα που είχε παράταση και πέναλτι. Αισθάνθηκα λίγο όπως οι Άγγλοι. «It’ s coming home» η πρόκριση, ξεκίνησε καλά η διαδικασία των πέναλτι, μέχρι που γύρισε το πράγμα και φώναζαν οι Βόσνιοι «It’s coming to…» απ’ όπου μας ήρθαν δαύτοι τέλος πάντων. Πέρασε η ομάδα του Ντούσκο, πήρε και το χρυσό μετάλλιο μετά, ποιος τον πιάνει.

Μετά μεταφέρθηκα μέσω τηλεοράσεως στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Εκεί όπου η Αρειανάρα έκρυψε την μπάλα. 30 τελικές, 25 αρχικές, 7 πέναλτι που δε δόθηκαν (ο αριθμός του ψεύτη), 2 γκολ, 3 φορές «γκολ εσείς-σέντρα εμείς». Κατάληξη; 0 προκρίσεις. Μηδέν. Νάδα. Νιέντε.

Για τον συμπαθή Άρη η UEFA δεν αρκέστηκε στα παρακάλια. Έβαλε και διαιτητή-καμικάζι. Τρελάθηκε κι ο Τέο Κάρυ. Έπινε τα κοκτεϊλάκια του, άκουγε Ρέμο και το ενόχλησαν το παλικάρι. Ντύθηκε Jimmy Jump και σάλταρε στον αγωνιστικό χώρο. Λέω θα το κόψει η UEFA θα γυρίσει το πλάνο όπως κάνει πάντα. Αλλά όχι. Τον Τέο τον αγαπούν οι κάμερες. Πάνω του καρφωμένες. Μαυρισμένος, ποιοτικός, με μπλούζα Givenchy. Όπως λέει και το τραγούδι «δε με θέλουν με Givenchy». Απλά το έγραφε ανάποδα η μπλούζα σαν τις Abibas του Χρηστάρα του Πατσατζόγλου.

Δε θα κρυφτώ πίσω απ’ το δάχτυλό μου. Ούτε εγώ θα ήθελα τον Άρη αν ήμουν Τσέφεριν. Φανταστείτε αυτή την ποδοσφαιρική μηχανή να έφτανε ομίλους του Conference του League. Αν στο Ελληνικό Πρωτάθλημα κατορθώνει να κάνει τέτοιες σχέσεις, στην Ευρώπη τι θα έκανε; Ανοίγει παρτίδες ο Κάρυ με Λαπόρτα, στέλνει δανεικούς, δηλαδή ελεύθερους 4-5 παίκτες η Μπάρτσα και καταλήγουν στον Άρη. Αντιγράφει και το μοντέλο Μπακαλιάνη-Μπακούτση με τη Μπάγερν, παίρνει δηλαδή ως ελεύθερους δυο πιτσιρικάδες από την ακαδημία της, πολύ θέλει; Φαντάζεστε πίσω απ’ τα δοκάρια να μην κρύβεται ο Μπουχαλάκης αλλά ο Μπενζεμά; Σκεφτείτε το λίγο. Ποιος να συναγωνιστεί τον Άρη μετά, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Βέβαια όπως έφτασε στα αυτιά του Αυλακιώτη που όπως βλέπετε έχουν μέγεθος και ακούνε καλά, δεν καιγόταν ο Θόδωρος για την πρόκριση. Έχει 51 χρόνια να πάρει τίτλο εντός συνόρων, να πάει να πάρει το Conference μόλις τον πρώτο χρόνο ύπαρξής του; Υπερβολή. Ο Άρης είναι σαν τον Καβάφη. Σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Πρώτος στην Ελλάδα είναι στα παρολίγον Κύπελλα.

Τέλος πάντων μην το κουράζω για τον Άρη. Δεν πείραξε κανέναν κιόλας. Αν δείτε πανηγυρίζουν. Δεν είναι σαν τους «κιτρινόμαυρους» της Αθήνας. Ξέρουν. Έχουν βέβαια και το μαξιλαράκι ασφαλείας. Σε τρεις μέρες πόσες προκρίσεις μπορεί να πανηγυρίσει κάποιος; Μία αρκεί. Μην είμαστε και πλεονέκτες.

Κι όπως διαβάζω και στο έγκριτο ρεπορτάζ Άρεως: «Εν κατακλείδι, ο αποκλεισμός, όσο οδυνηρός και αν υπήρξε δεν φαίνεται να επηρεάζει την επόμενη μέρα. Ο Θόδωρος Καρυπίδης αντιλαμβάνεται ότι αυτή η ομάδα έχει δυνατότητες, προοπτική και σκοπεύει να την πριμοδοτήσει με 2-3 ακόμη καλούς ποδοσφαιριστές που θα ανεβάσουν το επίπεδο και θα προσφέρουν λύσεις στον Άκη Μάντζιο ώστε και φέτος ο Άρης να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός στις εγχώριες διοργανώσεις».

Θα χάσει πέντε εκατομμύρια από τον αποκλεισμό. Και λοιπόν; Μήπως αυτός θα πληρώσει; Ο πρόεδρος να ´ναι καλά. Ο εξάδελφος δηλαδή. Κι ο Κάρυ έχει αποδείξει ότι ένας-δυο-τρεις αποκλεισμοί από Κόλο, Μόλντε, Αστάνα δεν λένε κάτι. Θα τα χώσει χοντρά, κι από το -6 θα ξαναβγεί του χρόνου Ευρώπη να παίξει τα δυο καθιερωμένα ματς, να αφήσει τον κόσμο μετά χαλαρό να κάνει τα μπάνια του στη Χαλκιδική.

Πιο έξυπνος είναι ο Αλαφούζος δηλαδή που έχει χαρίσει μακροζωία στους Παναθηναϊκούς; Ούτε χαρές, ούτε στεναχώριες. Χαλαρουίτα, κοκτέιλ, απλωτές. Φράπα είναι όλοι οι πράσινοι. Μηδέν άγχη, αν θα μπουν ομίλους, αν θα φάνε γκολ στο 120’ και σαχλαμάρες. Έτσι πρέπει να κάνουν όλες οι ελληνικές ομάδες. Να ταλαιπωρούμε τώρα τις καρδιές μας ντάλα καλοκαίρι;

Δε μας θέλουν Conference, δε μας θέλουν με Givenchy!