MENU

Την πρώτη χρονιά επιστροφής στην Ευρώπη μετά τα… αλώνια, ήταν η Μόλντε. Καλή ομάδα. Καλός κι ο Άρης, αποκλείστηκε δύσκολα. Αποκλείστηκε όμως. Κατάφερε να περάσει την ΑΕΛ απ’ την Κύπρο. Δεύτερη χρονιά Ευρώπης και… Κόλος Κοβαλίβκα. Αποκλεισμός. Τρίτη και εξίσου φαρμακερή. Αστάνα αυτή τη φορά. 

Τη μία για τον Άρη έφταιγε η γκίνια. Τη δεύτερη έφταιγε ο κακός προπονητής και η απουσία κόσμου απ’ τις εξέδρες. Την τελευταία έφταιγε ξεκάθαρα η ατυχία. 30 τελικές και αποκλεισμός, δε γίνεται, λένε. Ο παρονομαστής παραμένει κοινός: Κάζο από ομάδες που υπό νορμάλ συνθήκες, δεν έπρεπε καν να συζητιούνται. Έπρεπε να έχουν αποκλειστεί τη στιγμή της κλήρωσης. 

Αυτό που κανείς στον Άρη δε λέει ή δε θέλει να καταλάβει, είναι η λάθος νοοτροπία. Η… βλαχομαγκιά που στην Ευρώπη δε φέρνει αποτελέσματα, αλλά… χαστούκια! Ακόμη και τώρα που είναι μια του κλέφτη (τρόπος του λέγειν κλέφτης), δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα, κανείς δε λέει να ασχοληθεί με την κακή του μέρα! Μόνο δικαιολογίες. Κι αν θεωρείτε πως υπερβάλουμε, να το αναλύσουμε…

Βλαχομαγκιά 1: Φταίει ο διαιτητής! Επειδή δεν έδωσε… πέναλτι. Ο αντίπαλος έχει το πόδι στο χορτάρι δεν το σηκώνει καθόλου. Ο παίκτης του Άρη πέφτει πριν υπάρξει επαφή. Ο διαιτητής είναι κοντά, το βλέπει. Δε δίνει πέναλτι. Άρα φταίει. Άρα πρέπει να γίνει το νούμερο ένα… φάντασμα απ’ τα πολλά που θα βλέπουν μέχρι την επόμενη Ευρωπαϊκή συμμετοχή εκεί στο «Κλεάνθης Βικελίδης». 

Βλαχομαγκιά 2: Βρισκόμαστε το 2021. Βρείτε μας σε ποιο γήπεδο απ’ όσα διεξάγονται αυτό τον καιρό αγώνες προκριματικών Conference League, έκανε… ντου ισχυρός άνδρας ομάδας στο διαιτητή. Αυτό το μαρς του Καρυπίδη με το που λήγει η αναμέτρηση. Στην Ελλάδα είναι συνηθισμένο, όσο άσχημο κι αν ακούγεται. Στην Ευρώπη, που το έχετε δει κι από ποιον; Αυτόματα, απ’ τη στιγμή που ακολουθεί παράταση εκείνη τη στιγμή, ο παίκτης που συγκρατεί τον ισχυρό άνδρα της ομάδας του, έχει άλλοθι! Έτσι αισθάνεται μέσα του. 

Βλαχομαγκιά 3: Οι τελικές! Είχε ο Άρης 30 τελικές. Άρα αυτόματα έπρεπε να προκριθεί. Μήπως καταθέσει μια ένσταση στην UEFA και να ζητήσει να πάρει αυτός την πρόκριση λόγω περισσότερων τελικών; Αυτό βολεύει ως αριθμός, όμως κανείς δε λέει το απλό: Απ’ αυτές τις τελικές, πόσες ήταν «καθαρές» ευκαιρίες; Ας καθίσουν όλοι στο κέντρο κι ας σουτάρουν. Τελικές θα είναι. Δεν προκρίνεσαι όμως με αυτές. Πρέπει να σκοράρεις. Γιατί δε σκοράρεις; Δείτε παρακάτω… 

Βλαχομαγκιά 4: Ως Άρης περιμένεις την απόφαση του CAS για την υπόθεση Ντουρμισάι. Αγωνιάς για το αν θα προκύψει μέχρι 1η Ιουλίου που ανοίγει η μεταγραφική περίοδος. Τελικά γίνεται γνωστό (αρχικά) πως πριν τις 15 Ιουλίου δε θα υπάρξει απόφαση. Να τα… βαριά λόγια για τις κινήσεις που είναι «κλεισμένες». Να τα «έρχεται μεταγραφικό τσουνάμι». Γιατί αυτό που διέρρεε ήταν πως ο προγραμματισμός βρίσκεται σε τέτοιο σημείο που μέσα στην πρώτη ομάδα του Ιουλίου θα έχουν «κλείσει» οι βασικές κινήσεις! Κι όμως, ο Άρης έφτασε στο σημείο να μην έχει τον στόπερ του στο ένα απ’ τα δύο ματς με την Αστάνα, να μην έχει πάρει ακόμη εξτρέμ (περιμένει την άφιξη του Ιτούρμπε), αναμένει τον αριστερό μπακ, ψάχνει φορ. Αποτέλεσμα; Έπαιξε με Γκάνεα στα αριστερά στο πρώτο ματς, την πλήρωσε ακριβά! Έπαιξε με αργά στόπερ στο πρώτο ματς, έβλεπαν τους παίκτες της Αστάνα στην πλάτη τους. Έπαιξε με φορ τον Μάνο στο ματς του «Κλεάνθης Βικελίδης» και με τον Μαντσίνι στον πρώτο αγώνα, κλαίγεται για τις ευκαιρίες που έχασε επειδή δεν έχει φορ. Αλλά ναι… Φταίει η διαιτησία. Φταίει η ανετοιμότητα σε σχέση με την Αστάνα. Φταίει ο Ερμής που ήταν ανάδρομος κι ο ωροσκόπος κάποιων μεταγραφικών στόχων που ήταν σε ζώδια του νερού! 

Εν κατακλείδι, όσο ο Άρης ζει στο δικό του συννεφάκι και δεν κοιτά την αλήθεια κατάματα, αυτά θα παθαίνει. Στενάχωρο επειδή μαζί με αυτόν τα παθαίνει και το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Λεπτομέρεια που πρέπει να λειτουργήσει ως συναγερμός: Τρία χρόνια τώρα ο Άρης κατορθώνει να βγει Ευρώπη επειδή δύο φορές ο Παναθηναϊκός είχε ποινή απ’ την UEFA και την τρίτη έκανε όσα λάθη μπορούν να γίνουν μαζεμένα. Το ίδιο και η ΑΕΚ την περασμένη σεζόν. Η διαδικασία του να είναι ο Άρης στις Ευρωπαϊκές θέσεις, ήταν ευνοϊκότατη για τις συνεχόμενες παρουσίες της ομάδας κι όμως τις πέταξε στα σκουπίδια! 

Όσο οι «κιτρινόμαυροι» ζουν με τα… φαντάσματα, όσο έχουν μανία καταδίωξης και ποτέ δε διακρίνουν δικό τους φταίξιμο στο οτιδήποτε, αυτά θα συμβαίνουν. Το πιθανότερο είναι όχι απλά να μην πήραν το μάθημα, αλλά να εντείνουν τη νοοτροπία… ghostbusters που τους διακρίνει. Ψάχνοντας ποιος κρύβεται πίσω απ’ τις διαιτητικές αποφάσεις. Ψάχνοντας ποιος εντός των συνόρων «εχθρός» έβαλε το… χεράκι του. Ψάχνοντας το ποια ήταν η κυρία στην αποστολή της Αστάνα που έστελνε φιλάκια στην εξέδρα μετά την πρόκριση της ομάδας της «με σκοπό την προβοκάτσια». Πάντα κάποιος φταίει. Πάντα κάποιος κυνηγά. Πάντα κάποιος ευθύνεται. Πάντα κάποιος πολεμά. 

Κι όμως. Κανείς δεν κυνηγά τον Άρη. Κανείς. Ίσα ίσα που ήταν ανέκαθεν συμπαθής, μέχρι να εμπλακεί με το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Απλά όσο επιχειρούν κάποιοι να ανακαλύψουν σκιές που μόνο στο μυαλό τους υπάρχουν, θα γυρίζουν απότομα και θα… πέφτουν σε αδιέξοδα και τοίχους που θα γράφουν Μόλντε, Κόλος, Αστάνα. 

 

 

Η Ευρώπη δε θέλει… βλαχομαγκιά!