Ο ΠΑΟΚ έσωσε την παρτίδα με το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Βιειρίνια στην εκπνοή του αγώνα με τον Αρη, ωστόσο μόνο ικανοποίηση δεν προκάλεσε με την απόδοση του. Και δεν είναι το αποτέλεσμα που δεν επιτρέπει στον Δικέφαλο να χαμογελά, αλλά η συνολική του παρουσία στην κόντρα της Τούμπας.
Δυστυχώς η εικόνα συνολικά και ατομικά παρέμεινε σταθερή, αμετάβλητη και ακλόνητη κάτω του μετρίου, με εξαίρεση το τελευταίο διάστημα που έστω και ανορθόδοξα, ο Δικέφαλος έδειξε πάθος και διάθεση για να ανατρέψει το εις βάρος του σκορ.
Όσo καλή διάθεση κι αν είχες παρακολουθώντας τον αγώνα, δεν ήταν εύκολο να διακρίνεις έστω ψήγματα βελτίωσης ή κάποιες πυγολαμπίδες ελπίδας. Φαντάζομαι ότι ο Γκαρσία δεν πήρε ερεθίσματα που να τον χαροποιήσουν ή να τον βοηθήσουν ενδεχόμενα στις μελλοντικές επιλογές του αν και το πιο στενόχωρο είναι η εικόνα στην όλη αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας που παραμένει στο κόκκινο.
Αν παρατηρήσεις πως τοποθετούνται στις φάσεις οι ποδοσφαιριστές, αν δεις πως είναι οι γραμμές μεταξύ τους, αν προσέξεις αποστάσεις, αν σταθείς στα στημένα, αν παρατηρήσεις τα τρεξίματα, την ένταση και τις γκριμάτσες στα πρόσωπα, αν ζητήσεις καλύψεις και κινήσεις χωρίς την μπάλα, αν αν αν, θα καταλήξεις σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Δεν υπάρχει ρυθμός, δεν βλέπεις να βιάζεται κάποιος, δεν βλέπεις πάθος και μάτι να γυαλίζει. Όλα κινούνται σε ρυθμούς ρελαντί, εναλλαγές ρυθμού δεν θα δεις και μια θερινή ραστώνη κυριαρχεί στα βλέμματα και τα σώματα όλων.
Αποδεδειγμένα κάποιοι παίκτες περνούν κάτω από την... μπάρα, άλλοι αγκομαχούν να φθάσουν αλλά δεν μπορούν, άλλοι έχουν τεχνικές προδιαγραφές αλλά τους λείπει το τσαγανό, άλλοι είναι τραγικά πίσω σε ετοιμότητα και άλλοι δεν εννοούν να τονώσουν το ηθικό τους. Σε γενικές γραμμές τα σημάδια δεν επιτρέπουν αισιοδοξία αλλά και η τεχνική ηγεσία είναι καιρός να αλλάξει κατεύθυνση με αύξηση πίεσης και επεξεργασία πλάνου συμβατού με κανονική και ανταγωνιστική λειτουργία ομάδας.
Τα λόγια περιττεύουν. Χρειάζεται πραγματικά δουλειά σκληρή και σε βάθος από όλους, μήπως και ο ΠΑΟΚ εμφανιστεί επιτέλους σαν κανονική ομάδα. Με την ίδια... χαμηλή ταχύτητα σε σχεδιασμό, στρατηγική, υλοποίηση η προοπτική δεν μοιάζει και ελπιδοφόρα. Οπότε βρισκόμαστε μπροστά στην επιτακτική αναζήτηση αντανακλαστικών και στροφή προς άλλες πτήσεις.
Χωρίς τέμπο και ταχύτητα στο παιχνίδι του, ο ΠΑΟΚ είναι απόλυτα προβλέψιμος. Όταν μάλιστα βρίσκει απέναντι του έναν καλά διαβασμένο αντίπαλο (με ποιότητα και καλή ψυχολογία) όπως ο Αρης, θα εξακολουθήσει να έχει προβλήματα και μάλιστα μεγάλα.
Η απουσία του Τζόλη στοίχισε αρκετά καθώς η εκρηκτικότητα και η ποιότητα του νεαρού δεν είναι εύκολο να καλυφθούν. Η συμμετοχή του Καγκάβα από την έναρξη του αγώνα και η μετακίνηση του Ουάρντα αριστερά, δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να αποτελεί για τον ΠΑΟΚ των εκατομμυρίων δικαιολογία, η απουσία του Τζόλη από ένα παιχνίδι με τον Αρη.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι να συνέλθει ο ΠΑΟΚ. Σαν σύνολο. Να συνέλθουν όλοι δηλαδή. Μπορούν καλύτερα οι παίκτες, μπορεί καλύτερα και η τεχνική ηγεσία. Πως θα συνέλθει; Κατά την ταπεινή μου άποψη, πρέπει πρωτ΄ απ΄ όλα να γίνει οικογένεια. Οπου λέξη οικογένεια, βάλτε τις λέξεις ομάδα, γκρουπ, σύνολο, παρέα. Μια οικογένεια με τις ίδιους στόχους, το ίδιο κίνητρο, τις ίδιες φιλοδοξίες.
Θεωρώ ότι δεν έγινε δουλειά στον τομέα αυτό μετά την αποχώρηση Λουτσέσκου. Ο Ρουμάνος τεχνικός είχε πετύχει το απόλυτο. Ο ΠΑΟΚ ήταν ένα σώμα και μια ψυχή. Αυτό το… σώμα χάθηκε με τις δυο αλλαγές προπονητών (Φερέιρα – Γκαρσία), την αλλαγή τεχνικών διευθυντών (από τον Μίχελ στον Μπράνκο και στη συνέχεια στον Ρέμπε) και φυσικά τις αμέτρητες αλλαγές παικτών.
Εκεί έπρεπε να εστιάσουν Γκαρσία και Ρέμπε. Να δημιουργήσουν ένα γκρουπ που θα αμύνεται σαν σύνολο, θα επιτίθεται σαν σύνολο, θα κερδίζει σαν σύνολο και θα χάνει –όταν χάνει- σαν σύνολο. Από την εικόνα της ομάδας, προκύπτει ότι δεν το έκαναν.
Δεν έγιναν «ένα» οι δυο τους, ώστε να αποτελέσουν το παράδειγμα για όλους τους υπόλοιπους. Πιστεύω ακράδαντα ότι, ακόμα και σε μια τόσο μεταβατική χρονιά, με το FFP να αποτελεί οδηγό για κάθε απόφαση, ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να έχει μια σαφώς καλύτερη εικόνα και φυσικά πορεία.
Ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο, δεν το ξέρω. Αυτό είναι υποχρέωση του ιδιοκτήτη να το ερευνήσει και να πάρει τις αποφάσεις του. Με στόχο να ετοιμαστεί μια ομάδα πρωταγωνίστρια για τη νέα σεζόν.
Οσο για την φετινή; Καλούνται ο Γκαρσία και οι παίκτες να σώσουν ότι σώζεται. Είναι αποκλειστικά δική τους η ευθύνη. Οσοι δεν δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό (με αποδείξεις) δεν έχουν θέση στον ΠΑΟΚ της επόμενης μέρας. Εξαιρώ τον Ολαφ Ρέμπε από το κάδρο της επόμενης μέρας καθώς, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, ετοιμάζεται για άλλες πολιτείες…
