Το 2016 με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης εγκαταστάθηκαν ξένοι τοποτηρητές στη χώρα μας που αφορούσαν δύο πυλώνες: Τη διοίκηση του αθλήματος και τη διαιτησία. Οι τοποτηρητές που είχαν σχέση με τη διοίκηση αποχώρησαν, αλλά οι ξένοι αρχιδιαιτητές παρέμειναν.
Είναι προφανές ότι η UEFA αποδέχτηκε πως ολοκληρώθηκε το έργο της διεθνούς επιτροπείας στον διοικητικό τομέα. Παράλληλα αποδέχτηκε ότι χρειάζεται κι άλλος χρόνος στη διαιτησία. Γι’ αυτό επεδίωξε τη συναίνεση των Βig4 ώστε να επιλεγεί ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ .
Ηδη οι δύο από τις τέσσερεις μεγάλες ελληνικές ομάδες ήραν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του Αγγλου αρχιδιαιτητή. Αναρωτιέται κανείς τι θα γίνει αν προχωρήσουν σε άρση εμπιστοσύνης και οι άλλες δύο ομάδες.
Όταν η UEFA εγκατέστησε τον Περέιρα στην ΚΕΔ, δεν ρώτησε κανέναν. Τώρα με τον Κλάτενμπεργκ ήθελε συναίνεση. Ισως γιατί ένιωθε ότι δεν τα πήγε καλά στο θέμα της διαιτησίας. Ισως γιατί ακόμη νιώθει ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν, είναι πολύ δύσκολο να φτιάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η FIFA και η UEFA αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, δημιουργούν θεσμούς, επιλέγουν πρόσωπα, αλλά δεν θέλουν να παίρνουν το μερίδιο των ευθυνών τους. Αναλογίστηκε κανείς ποιος έχει την ευθύνη που οι διαιτητές είναι ανεκπαίδευτοι στο VAR; Είτε ξένοι είτε Ελληνες.
Ασφαλώς και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έχει να κάνει με τους θεσμικούς παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου και κυρίως τους ιδιοκτήτες των μεγάλων ομάδων, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν τις ποδοσφαιρικές εταιρίες όπως τις υπόλοιπες επιχειρήσεις τους. Όμως οι υπερεθνικοί οργανισμοί αποδείχτηκαν ανίκανοι να αντιληφθούν την ιδιαιτερότητα της χώρας μας και να δημιουργήσουν συνθήκες ομαλότητας.
Η υπόθεση Κλάτενμπεργκ δημιουργεί ένα νέο αδιέξοδο, το οποίο θα κληθούν να αντιμετωπίσουν η FIFA και η UEFA. Οποιος βάζει τους κανόνες, έχει και τις ευθύνες.
