Εναν χρόνο νωρίτερα, είχε κατακτήσει με τους μικρούς της Αργεντινής το Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Ιαπωνίας, όμως ο Ντιέγο Μαραντόνα έδωσε την πρώτη του τεράστια παράσταση κόντρα στην ομάδα που θα γινόταν η μεγάλη του αγάπη. Στις 9 Νοεμβρίου του 1980, στο πλαίσιο της 12ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος, η Αρχεντίνος Τζούνιορς υπό τις οδηγίες του Μιγκέλ ‘Σούρδο’ Ανχελ Λόπες αντιμετώπισε την Μπόκα στο γήπεδο της Βελέζ Σάρσφιλντ.
Εχοντας πρωταγωνιστή ένα παιδί με το 10 στην πλάτη, η ομάδα με τα κόκκινα, πήρε μεγάλη νίκη με 5-3. Εκείνο το απόγευμα στο José Amalfitani, ο πιτσιρικάς με το μαγικό αριστερό έκανε party κόντρα στους Xeinezes σε βάρος των οποίων πέτυχε τέσσερα γκολ. Στιγμές μετά τη λήξη του ματς, δήλωσε «φανατικός» οπαδός της Μπόκα και μήνες αργότερα φόρεσε τη φανέλα της. Την εβδομάδα πριν τον αγώνα, ο Ούγκο Ορλάντο Γκάτι, τερματοφύλακας και legend της Μπόκα, προσπάθησε να δυναμιτήσει το κλίμα και ίσως να επηρεάσει τον κορυφαίο παίκτη της Αρχεντίνος. Οπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα της εποχής, ο γνωστός ως και ‘el loco’, ποτέ δεν σκεφτόταν το τι μπορούν να προκαλέσουν οι δηλώσεις του. Και αυτή τη φορά θα το πλήρωνε.
Ο Γκάτι αναφέρθηκε στο δεκάρι της Αρχεντίνος λέγοντας ότι «είναι ένας καλός παίκτης, όμως έχει την τάση να παχαίνει». Για κακή του τύχη, η δήλωση δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα του Σάντα Φε και έτσι προσπάθησε να ζητήσει συγγνώμη υποστηρίζοντας ότι η ατάκα που δημοσιεύτηκε βγήκε από τα συμφραζόμενα και ότι δεν είπε ακριβώς αυτό. Ηταν όμως πολύ αργά. Ο προπονητής του, Σούρδο Λόπες, δεν έχασε την ευκαιρία. Τη μέρα του αγώνα, πήρε την εφημερίδα και πήγε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στο οποίο έμενε ο Μαραντόνα με την αποστολή. «Δες τι λέει για σένα ο Γκάτι». Ο Ντιέγο τρελάθηκε. «Σήμερα θα του βάλω τέσσερα γκολ».
Ο Χόρχε Ριμπόλσι άνοιξε νωρίς το σκορ με πέναλτι και η Μπόκα, που έκανε καλή σεζόν, έδειχνε να έχει το πάνω χέρι στο ματς. Καμία σχέση όμως. Στο 22’ με πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος με ραμπονα, ο Μαραντόνα έκανε το 1-1 για την Αρχεντίνος, βάζοντας στον Γκάτι το πρώτο από τα τέσσερα γκολ που είχε υποσχεθεί. Τρία λεπτά αργότερα, ο Σιλβάνο Εσπίντολα, με εκτέλεση φάουλ, έδωσε στους Κόκκινους το προβάδισμα, όμως ο Μάριο Σανάμπρια σκόραρε και αυτός με φάουλ για τους Xeinezes στο 32’ φέρνοντας ξανά το ματς στα ίσα (2-2). Ο Ντιέγο όμως, μίλησε ξανά. Και μίλησε με τον τρόπο που το έκανε καλύτερα από τον καθένα.
Στο 40’ από πλάγια δεξιά κοντά στο κόρνερ, έστειλε τηλεκατευθυμόμενο φάουλ στο απέναντι παραθυράκι δοκάρι-και-μέσα για το 3-2 με ένα γκολ στο οποίο δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι «ξεφτίλισε» τον Γκάτι. Η επανάληψη, ξεκίνησε όπως έκλεισε το πρώτο μέρος, με τον Μαραντόνα να σκοράρει, αυτή τη φορά με τσίμπημα της μπάλα σε τετ-α-τετ στέλνοντας το σκορ στο 4-2. Το Νο10 μόλις είχε κάνει χατ-τρικ, όμως ακόμα δεν είχε εκπληρώσει την υπόσχεσή του.
Δεν θα αργούσε όμως να το κάνει. Με το ρολόι να δείχνει μία ώρα, οι παίκτες της Μπόκα έκαναν το λάθος να παραχωρήσουν φάουλ στο ημικύκλιο. Τη συνέχεια δεν χρειάζεται φαντασία για να την μαντέψει κάποιος. Ο Μαραντόνα έστησε την μπάλα και την έστειλε ξανά στο παραθυράκι για το 5-2. Η Μπόκα μείωσε για το τελικό 5-3 όμως αυτό δεν είχε καμία σημασία. Πλέον είχε τηρήσει αυτό που είχε πει στον προπονητή του….
Τα λόγια του προπονητή του στο βιβλίο «Δέκα ματιές στον μύθο του Μαραντόνα» περιγράφουν με τον σωστό τρόπο το τι υπήρξε ο Αργεντινός μύθος. «Ο Ντιέγκο ήταν ένας παίκτης που δεν θα βγει ποτέ ξανά. Είναι μοναδικό το ότι γεννήθηκε γνωρίζοντας να παίζει ποδόσφαιρο».
