Είθισται, για λόγους ευγενείας και όχι μόνο, όταν κάποιος καλείται να μιλήσει δημόσια για έναν γνωστό του να το κάνει χρησιμοποιώντας τα καλύτερα λόγια. Στην περίπτωση, βέβαια, του 27χρονου Ισπανού αμυντικού όταν άλλοι μιλούν για τις ικανότητές του μέσα στο γήπεδο τα καλά λόγια δεν είναι διόλου χάριν ευγενείας, αλλά επειδή όντως είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής.
«Είναι σπουδαίος παίκτης. Το έδειξε από την πρώτη στιγμή που μπήκε στην πρώτη ομάδα και το απέδειξε μετά με την πρόοδό του» θυμάται ο Ραούλ Λόνγκι, προπονητής του στις ακαδημίες της καταλανικής ομάδας.
«Είναι ο αμυντικός του μέλλοντος» έλεγε γι' αυτόν πριν από μερικά χρόνια ο Χοάν Καμπντεβίλα.
Το... βιογραφικό του δεν είναι γεμάτο. Γέννημα θρέμμα της Βαρκελώνης, από τις ακαδημίες της Εσπανιόλ στην πρώτη ομάδα, όπου έμεινε ως τα 24 του, και μετά στην Ρωσία για την Άρσεναλ Τούλα, όπου αγωνίστηκε για άλλα τρεισίμιση χρόνια.
Με σεζόν γεμάτες, κυρίως στη Ρωσία, όπου τον εμπιστεύτηκαν όλοι οι προπονητές που πέρασαν από την ομάδα.
Αν, βέβαια, τον ρωτούσε κάποιος ποια είναι η μέρα που δεν θα ξεχάσει ποτέ μάλλον δεν θα μιλήσει ούτε για το ντεμπούτο του, στα 18, ούτε για το πρώτο γκολ που πέτυχε. Θα μιλήσει για την 23η Μαΐου 2013. Θα πει για το χειρουργείο ώστε να «διορθωθεί» μια ανωμαλία της αορτικής βαλβίδας. Επέμβαση στην καρδιά. Δεν είναι εύκολο για έναν νέο άνθρωπο, για έναν αθλητή που ονειρεύεται μια καριέρα να μπει στο χειρουργείο. Και δεν είναι εύκολο όταν έχει βιώσει τον θάνατο ενός δικού σου ανθρώπου λόγω προβλήματος στην καρδιά: ο Άλβαρεθ φορά τη φανέλα με το νούμερο «21» στη μνήμη του Ντάνι Χάρκε, του παίκτη της Εσπανιόλ, ο οποίος «έφυγε» από τη ζωή τον Αύγουστο του 2009 από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 26 ετών.
«Θυμάμαι πολύ έντονα την εικόνα του πριν μπει στο χειρουργείο. Θυμάμαι το βλέμμα του. Είναι αυτό που δεν ξέρεις τι θα συμβεί. θα σου ανοίξουν την καρδιά, δεν είναι μια επέμβαση που κάποιος θα ήθελε να κάνει» λέει ο Χαβιέρ Αγκίρε, προπονητής τότε του Άλβαρεθ στην Εσπανιόλ.
Το πρόβλημα είχε διαπιστωθεί στις καθιερωμένες εξετάσεις στις οποίες υποβάλλονται οι ποδοσφαιριστές και δεν ήταν σοβαρό, αλλά η επέμβαση έπρεπε να γίνει. Ο ίδιος ο παίκτης αρχικά το είπε μόνο στην οικογένειά του. Όταν το ανακοίνωσε στους συμπαίκτες του, κάποιοι έβαλαν τα κλάματα. Περίπου έξι μήνες μετά φόρεσε ξανά τη φανέλα της Εσπανιόλ, μπήκε στο γήπεδο, έκανε ένα... δεύτερο ντεμπούτο, μάλλον πιο ονειρεμένο από το πρώτο καθώς ήταν πια υγιής. Οι αρνητικές σκέψεις, ο φόβος και το άγχος ήταν πια στο παρελθόν.
«Όταν τον βλέπεις με αυτή την τομή στο θώρακα αναρωτιέσαι αν όντως παίζει ποδόσφαιρο. Αστειεύομαι. Ο Βίκτορ αξίζει κάθε επιτυχία. Είναι ένα παράδειγμα για όλους» είπε ο Αγκίρε μετά την επιστροφή του παίκτη στην αγωνιστική δράση.
Με ύψος 1.80 εκ. ο Άλβαρεθ θεωρείται πολύ καλός στο ψηλό παιχνίδι και είναι ικανός να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις της πλευράς, έχοντας αρκετές συμμετοχές ως αριστερός χαφ λόγω της ικανότητάς του να ντριμπλάρει και να περάσει τον αντίπαλο στο «ένας εναντίον ενός».
Πρόκειται για έναν αριστερό φουλ μπακ που έχει καταγράψει 76 συμμετοχές στην Πριμέρα Ντιβιζιόν (1 γκολ και 7 ασίστ), 15 στο ισπανικό κύπελλο (1 γκολ και 1 ασίστ) και 68 παιχνίδια στην πρώτη κατηγορία της Ρωσίας (1 γκολ και 4 ασίστ) με την Άρσεναλ Τούλα, όπου την περασμένη σεζόν αγωνίστηκε μαζί της στα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ.
Παίκτης σε πολύ καλή ηλικία, δημοσιεύματα στην πατρίδα του κάνουν λόγο και για ενδιαφέρον της Βαγιαδολίδ, που μπορεί να βοηθήσει σημαντικά με την εμπειρία του και τους νεότερους ποδοσφαιριστές σε μια ομάδα στην οποία θα νιώθει σαν το σπίτι του με την παρουσία τόσων συμπατριωτών του.
O ίδιος πρέπει τώρα να απαντήσει στο ερώτημα για την επόμενη ομάδα του. Πριν από την διακοπή λόγω της πανδημίας ο ρωσικός σύλλογος και ο παίκτης είχαν πει ότι θα ήθελαν να επεκτείνουν τη συνεργασία τους, αλλά ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής άρχισε να σκέφτεται πως ίσως ήρθε η στιγμή να αλλάξει... αέρα. «Στο ποδόσφαιρο όλα μπορούν να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη» όπως λέει.
«Θα ήθελα να δοκιμάσω σε ένα άλλο πρωτάθλημα, αλλά αν δεν προκύψει κάτι, τότε δεν αποκλείεται να γυρίσω στην Ισπανία. Αλλά μετά την Ρωσία θα ήθελα να πάω σε ένα άλλο ξένο πρωτάθλημα» συμπληρώνει για την επιθυμία του να συνεχίσει αυτή την... περιπέτεια μακριά από την πατρίδα του.
Μεγάλωσε στη Βαρκελώνη του Αντόνι Γκαουντί και έζησε τα προηγούμενα χρόνια στην Τούλα του Λέοντος Τολστόι. «Δεν είμαι πολύ του διαβάσματος, αλλά είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ με τους γονείς μου το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο Τολστόι. Είναι πολύ ωραίο μέρος. Η Τούλα είναι μια ήσυχη πόλη. Είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές βαριέσαι εδώ, αλλά η Μόσχα απέχει δύο ώρες, αν θέλεις να πας κάποιο σύντομο ταξίδι».
Ίσως ήρθε η στιγμή να ζήσει και στην Αθήνα της Ακρόπολης και του Παναθηναϊκού.
