«Σημασία δεν έχει το όνομα στην πλάτη, αλλά το έμβλημα στο στήθος». Η κλασική φράση που ακούμε εδώ και χρόνια. Όμως είναι μια διαφορετική εκδοχή του «υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές» εδώ που τα λέμε. Στο πιο ρομαντικό και ευγενικό της. Η αλήθεια είναι πως κάθε έμβλημα, μεγαλώνει, γιγαντώνεται, αγαπιέται, λόγω αυτών που το φορούν, το τιμούν, το εκπροσωπούν όπως πρέπει.
Ο Παναθηναϊκός είναι ένα τεράστιο σωματείο, εκφράζει εκατομμύρια ανθρώπους που το λατρεύουν. Θα πείτε μαζεύτηκαν πολλοί αριστοκράτες ξαφνικά, σύμφωνα με την λογική Μπαρτζώκα, όμως η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός ανέκαθεν είχε κάτι αριστοκρατικό που οι άλλοι δεν μπορούσαν να αγγίξουν. Όχι στους τραπεζικούς λογαριασμούς, αλλά στο μεγαλείο.
Διαφορετική κουβέντα, μην τα μπλέκουμε. Άλλωστε δεν αξίζει να ασχοληθείς και περισσότερο με μικρότητες και προσπάθειες λαϊκισμού για να γίνουν αρεστοί κάποιοι επαγγελματίες. Εμείς στο ποδόσφαιρό μας…
Οι Πράσινοι χρειάζονται να έχουν πρεσβευτές του εμβλήματός τους. Αυτό μπορούν να το κάνουν μέσω ακριβώς μεταγραφών, μεγάλων ονομάτων. Υπήρξαν τέτοιου είδους κινήσεις το περασμένο καλοκαίρι. Όμως πάντα αυτά τα παιδιά που εκφράζουν το όνειρο κάθε φιλάθλου, εξελίσσονται μέσα απ’ τον σύλλογο και τον αγαπούν, έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φιλάθλων. Συνδέονται καλύτερα. Αισθάνονται οι πάντες μια διαφορετική σιγουριά πως θα μείνουν για χρόνια, θα πάρουν την ομάδα απ’ το χεράκι και με το ταλέντο και το χαρακτήρα τους θα την οδηγήσουν στις… φουρτούνες και στα δύσκολα.
Τέτοιου είδους παίκτες, στον Παναθηναϊκό υπάρχουν δύο. Ο Φώτης Ιωαννίδης και ο Γιώργος Βαγιαννίδης. Ηγέτες, παικταράδες, εξαιρετικά παιδιά, υπάρχουν πολλά στο τωρινό ρόστερ. Αλλά το «πακέτο» που έχουν οι δύο νεαροί άσοι, δεν υπάρχει αλλού στο Τριφύλλι.
Η ιδέα πως ο πρώτος θα πωληθεί, έστω με… μυθικά χρήματα για τα ελληνικά δεδομένα και ο δεύτερος θα φύγει ως ελεύθερος για να πάει ίσως σε κάποια άλλη ελληνική ομάδα, είναι λογικό να μοιάζει με εφιάλτη. Ειδικά στην τωρινή κατάσταση του Παναθηναϊκού, το συναίσθημα της απογοήτευσης έως και οργής σε αυτή την ιδέα, γιγαντωνόταν.
Στην πραγματικότητα όμως, τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Ο Ιωαννίδης συμφώνησε και θα μάθουμε σε λίγο καιρό για το νέο συμβόλαιο που θα υπογράψει. Το ίδιο και ο Βαγιαννίδης που ανανεώνει και «σφραγίζει» την παραμονή του στους Πράσινους.
Αυτά τα δύο παιδιά, δεν είναι απλά ποδοσφαιριστές. Είναι οι μόνοι που μπορούν να γίνουν οι μελλοντικές σημαίες του κλαμπ. Αυτοί που αξίζουν ως μπροστάρηδες να διώξουν τα σύννεφα και να σηκώσουν το τρόπαιο του πρωταθλητή. Τα παιδιά που εκφράζουν την ποδοσφαιρική ελπίδα.
Ακόμη κι αν φύγουν, κάτι που προφανώς κανείς δε θα ήθελε, θα το κάνουν με τρόπο που θα αποτελεί εγγύηση για το αύριο του Παναθηναϊκού. Το πάμε μακριά, αλλά τα δεδομένα των υποθέσεων αυτών ήταν και είναι τόσο σημαντικά. Γι’ αυτό και αποτελεί ξεχωριστή επιτυχία το να έχει επέλθει συμφωνία για παραμονή τους στο κλαμπ.
Ειδικά στο σημερινό ποδόσφαιρο, όπου οι… σειρήνες είναι υπερβολικά πολλές. Η ευκολία του να πάει κάποιος στο εξωτερικό παίρνοντας σημαντικά λεφτά μάλιστα, μέχρι την πίεση που μπορεί να υπάρχει απ’ το ίδιο το περιβάλλον των παικτών για να κάνουν τη συγκεκριμένη κίνηση.
Ο Ιωαννίδης και ο Βαγιαννίδης είναι οι σημαίες του τωρινού Παναθηναϊκού, όσο… κουφό κι αν σας ακούγεται λόγω της έλλειψης των σημαντικών επιτυχιών τα τελευταία χρόνια. Είναι όμως αυτά τα παιδιά που πρεσβεύουν όσα και ο σύλλογος. Συμβαδίζουν μαζί του. Η ατάκα του «Βάγια» για το όνειρο που έκανε πραγματικότητα στο ματς με την Μπράγκα, η εξέλιξη και η μαγκιά του Ιωαννίδη, το ταλέντο και τα περιθώρια βελτίωσης που έχουν και οι δύο. Ακριβώς αυτά θέλει ο φίλαθλος να βλέπει στην ομάδα του, να «δεθεί» με πρόσωπα, να γίνουν είδωλα για τα πιτσιρίκια που θα προχωρούν με τις φανέλες τους στο δρόμο.
Ήταν κομβικής σημασίας τα συγκεκριμένα deal. Να σας πούμε την αλήθεια δεν χωρούσε το μυαλό μας πως ο Παναθηναϊκός σε μια εποχή όπου πληρώνει τόσους για να… κάθονται, δε θα ικανοποιούσε τα δύο αυτά παιδιά. Όπως δεν περνούσε απ’ το μυαλό μας πως κι αυτοί θα ξεχάσουν όσα έχουν πάρει απ’ το κλαμπ έστω σε περιόδους που δεν είναι οι καλύτερες.
Δεν αξίζει όμως να σκέφτεσαι τώρα πείσματα, πιθανά λάθη που μπορεί να έγιναν και οτιδήποτε αρνητικό. Σημασία έχει το αποτέλεσμα. Αυτό που έπρεπε να γίνει, γίνεται και με τον Ιωαννίδη και με τον Βαγιαννίδη. Επιτέλους μια όαση αισιοδοξίας, κάτι θετικό στον Παναθηναϊκό, σε στιγμές όπου η κάθε λεπτομέρεια μας μοιάζει… καταστροφική και εξοργιστική για το σωματείο.
