Δεν το λες σύνηθες. Μάλλον, ξένο. Παράταιρο με το ποδόσφαιρό μας. Και όταν συμβαίνει, συνιστά «είδηση». Και η παρουσία του Γιάννη Κωνσταντέλια σε πολλά γήπεδα, μακριά από την Τούμπα, «γέννησε» ειδήσεις. Ειδήσεις που «κουβαλούν» μια μικρή ιστορία. Όπως αυτή από την Νέαπολη. Σε ένα γήπεδο... δύσκολο για τον ΠΑΟΚ, που έχει πάντα δυνατή ποδοσφαιρική «μανούρα» από τις κερκίδες. Ένα γήπεδο όμως που μπήκε στο προσωπικό άλμπουμ του. Όταν κάποτε θα το πάρει στα χέρια του και θα ξεφυλλίζει τις σελίδες του για να απαντήσει σε εκείνους που θα τον ρωτούν: «Εσύ τι έκανες, Ντέλια;»
Στο 71' της αναμέτρησης του ΠΑΟΚ με τον Ιωνικό, ο νεαρός μεσοεπιθετικός έγινε αλλαγή. Κινήθηκε από την απέναντι πλευρά των πάγκων και «αναγκαστικά» πέρασε μπροστά από τους φίλους του Ιωνικού στην κεντρική κερκίδα. Σαν τελευταία εικόνα έμεινε το χειροκρότημα του κόσμου στον Κωνσταντέλια. Η αρχή όμως είχε γίνει από έναν «σκληροπυρηνικό» των γηπεδούχων, έναν Πειραιώτη... Δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Αυτό το παιδί που έβλεπε μπροστά του τον γέμιζε. Αυτό το παιδί είναι το ποδόσφαιρο. Όλα όσα ενδεχομένως ονειρευόταν κάθε πιτσιρικάς να γίνει. Και ξαφνικά δεν ήταν μόνος. Άμεσα τον ακολούθησαν πολλοί. Το χειροκρότημα της κερκίδας πήρε και επίσημη μορφή μέσω της ανάρτησης της ΠΑΕ Ιωνικός:
«O κόσμος του Ιωνικού ξέρει να αναγνωρίζει και να σέβεται! Αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά απέναντι στον ΠΑΟΚ, όταν ο Κωνσταντέλιας πέρασε εκτός αγωνιστικού χώρου και καταχειροκροτήθηκε από όλο το γήπεδο για την εμφάνισή του παρά την πικρία που υπήρχε για το αποτέλεσμα. Συνέχισε έτσι μικρέ…».
Και ο μικρός σήκωσε το γάντι. Έκανε repost την «υπόκλιση» του Ιωνικού προς τον ίδιο, προσθέτοντας το μήνυμα: «Το ποδόσφαιρο ενώνει τους ανθρώπους. Σεβασμός». Ακόμη κι αν υπήρχε κάποιος «δύσπιστος» στη Νέαπολη, ο Κωνσταντέλιας μόλις τον είχε κερδίσει... Για την ιστορία, εκείνο το ματς ήταν μόλις το τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι του Κωνσταντέλια ως βασικός. Δεν είχε ανιχνευθεί ακόμη από τα ραντάρ της Εθνικής. Τρεις μέρες πριν είχαν γνωστοποιηθεί οι επιλογές του Γκουστάβο Πογιέτ. Για πρώτη φορά μέσα ο Κουλιεράκης, στο... περίμενε ο Κωνσταντέλιας. Αλλά το όνομά του και η παρουσία του σε όλα τα γήπεδα είχαν κάνει ήδη θόρυβο.
Από το χειροκρότημα στην Νέαπολη, στο standing ovation της Λαμίας. Μεσολάβησαν σίγουρα πολλά. Ο μικρός του ΠΑΟΚ δεν έκανε απλά βήματα αλλά άλματα. Απέκτησε τη δική του ταυτότητα και μας γύρισε σε εποχές που κάποτε οι παίκτες «ανάγκαζαν» τον κόσμο να πάει στο γήπεδο για εκείνους. Να πληρώσουν για να τους δουν από κοντά.
Ακόμη «κορδώνονται» οι φίλοι του Δικεφάλου που βρέθηκαν στα επίσημα της Λαμίας και άκουγαν εκεί τους ντόπιους να συζητούν γι' αυτόν τον «μάγο». Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που -ευτυχώς- διατηρούν ακόμη ψήγματα ποδοσφαιρικού ρομαντισμού μέσα τους. Και εκφράζονται ανοιχτά, με λόγια που μένουν: «Βαριόμουν να έρθω στο γήπεδο σήμερα αλλά ήθελα να δω από κοντά τον Κωνσταντέλια...», η ατάκα που μεταφέρεται ως τρόπαιο, ως κατάκτηση από το βράδυ της Κυριακής.
Προηγήθηκαν κι άλλα τέτοια βράδια. Το χειροκρότημα στην Opap Arena από τους φίλους της ΑΕΚ, τα επιφωνήματα θαυμασμού από τους αντίστοιχους του Ολυμπιακού στο «Γ.Καραϊσκάκης» σε μία δύσκολη βραδιά για την ομάδα τους, το... καραούλι που έστηναν τα πιτσιρίκια στις δυο πλευρές της υπογειοποίησης, έξω από την Αγιά Σοφιά, μετά τα ματς της Εθνικής. Τα εκατοντάδες σχόλια σεβασμού και αγάπης διαφορετικών αποχρώσεων, κάτω από αναρτήσεις και ειδήσεις που τον αφορούν.
Και τελικά, Γιάννη, κοίτα τι έκανες...
Σύμφωνοι, πρώτα είναι το πακέτο αλλά στο τέλος της ημέρας η επιτυχία μετριέται με το αποτύπωμα που αφήνεις στον κόσμο. Και για έναν ωραίο τύπο, που μόλις σήμερα έκλεισε τα 21 του χρόνια, υπάρχουν ίχνη που κανείς και τίποτα δεν μπορεί ούτε να τα σβήσει, ούτε να τα προσπεράσει. Και με τύπους σαν τον Ντέλια, είμαστε σίγουροι πως «θα τον σώσει η ομορφιά, τον κόσμο ξανά».
