Η γενικευμένη ατιμωρησία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και στη χώρα, δημιούργησε συνθήκες που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Περάσαμε στην αντίπερα όχθη και η αυστηροποίηση της νομοθεσίας εμπεριέχει παραλογισμό.
Ο νέος αθλητικός νόμος οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς. Όπως αποδείχτηκε στην περίπτωση του ΠΑΟΚ, η ΔΕΑΒ επιβάλλει ποινές χωρίς να καλεί σε απολογία τις ομάδες. Τις χαρακτηρίζει διοικητικές, αλλά σε κανένα δικαιακό σύστημα δεν μπορούν να επιβάλλονται ποινές με αναπολόγητο τον κατηγορούμενο.
Παράλληλα ο παρατηρητής του αγώνα αναβαθμίζεται σε επιδιαιτητή. Η έκθεσή του αρκεί για να κλείσει ένα ολόκληρο γήπεδο.
Ο νόμος Βρούτση καταργεί ουσιαστικά τα αθλητικά δικαστήρια. Για κανένα αδίκημα δεν μπορούν να υπάρξουν δύο τιμωρίες. Αρα αφού μια ΠΑΕ τιμωρείται από τη ΔΕΑΒ, αποδομείται ο ρόλος των τακτικών δικαστών και των ενεργεία εισαγγελέων που υπηρετούν στην ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.
Για τις ποινές της ΔΕΑΒ η δυνατότητα προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια υφίσταται, αλλά ακόμη και η προσωρινή διαταγή θέλει το χρόνο της. Οπότε η ποινή θα εκτελεστεί και η τυχόν δικαίωση μιας ομάδας θα είναι άνευ αντικειμένου.
Η κυβέρνηση μέσα στον πανικό της για τη δολοφονία του αστυνομικού στου Ρέντη πήρε τέτοια μέτρα που τώρα δεν μπορεί να τα συμμαζέψει. Πόσο μάλλον που έρχεται η UEFA στην Αθήνα και θα απαιτήσει κατάργηση του νόμου γιατί παραβιάζεται το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου.
Την ίδια ώρα ο αρμόδιος υπουργός Ιωάννης Βρούτσης ως υπερδικαστής κραυγάζει δημοσίως προς τους γονείς «μαζέψτε τα παιδιά σας γιατί η ρήψη κροτίδας στο γήπεδο σημαίνει το λιγότερο έξι μήνες φυλακή». Κινδυνολογεί. Στην περίπτωση της Τούμπας, ένα ελληνικό δικαστήριο αποφάσισε να τιμωρήσει μόνο με πρόστιμο τον δράστη που ομολόγησε την πράξη του.
Η πολιτεία πίστεψε ότι θα λύσει το πρόβλημα με αυτοματοποιημένες ποινές. Δεν είναι έτσι. Το ζήτημα δεν ξεκινάει μέσα από το γήπεδο, αλλά έξω από αυτό. Το 85% των αιματηρών επεισοδίων έχουν γίνει μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους.
Αρα το πρόβλημα δεν λύνεται με σπασμωδικά μέτρα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με το δυτικό σύστημα δικαίου, αλλά με μία σοβαρή μελέτη της κοινωνικής πραγματικότητας που συνδέεται με την αθλητική βία.
Δυστυχώς ο αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού έκανε μια τρύπα στο νερό. Μεγάλη ευθύνη φέρνουν και οι θεσμικοί ποδοσφαιρικοί φορείς, οι οποίοι ποτέ δεν προειδοποίησαν πριν την ψήφιση του νόμου. Αφησαν να περάσει μέσα από τη Βουλή ένα εξάμβλωμα και τώρα γεύονται τα αποτελέσματά του.
