Ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε τόσο τον Παναθηναικό όσο και τον Ατρόμητο… υποψιασμένος. Ωστόσο, όσο υποψιασμένος κι αν είσαι, όσο καλά προετοιμασμένος κι αν είσαι, πάντα υπάρχουν και απρόβλεπτοι παράγοντες που θα κληθεί να αντιμετωπίσεις για να φτάσεις στο στόχο σου.
Αυτό ακριβώς έκανε ο ΠΑΟΚ στα δυο τελευταία παιχνίδια. Αντιμετώπισε τους αντιπάλους του και παράλληλα, αντιμετώπισε επιτυχώς τους… απρόβλεπτους παράγοντες, για να φτάσει στην κατάκτηση των 6 βαθμών που τον διατήρησαν στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα.
Στον ΠΑΟΚ είναι προετοιμασμένοι (δεν έχουν άλλη επιλογή), να πορευθούν αντιμετωπίζοντας… απρόβλεπτους παράγοντες. Γεγονός που δεν ισχύει για τους υπόλοιπους συν διεκδικητές του τίτλου. Κι αυτό βέβαια, το γνωρίζουν καλά στην Τούμπα.
Το βάρος πέφτει στους ώμους του Ραζβάν Λουτσέσκου και των παικτών του. Είναι αυτοί που καλούνται να αντιμετωπίσουν εκτός από τους αντιπάλους τους και τους… απρόβλεπτους παράγοντες, που ταλαιπωρούσαν και εξακολουθούν να ταλαιπωρούν το Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Με δεδομένο πως δεν υπάρχει κυβερνητική βούληση για να απαλλαγεί το ποδόσφαιρο μας από παθογένειες και προβλήματα δεκαετιών, ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να πορεύεται με το βάρος αυτό στις πλάτες τόσο των ανθρώπων που αποτελούν το ποδοσφαιρικό τμήμα, όσο και των ανθρώπων που τον διοικούν και έρχεται σχεδόν καθημερινά, αντιμέτωποι με το τοξικό περιβάλλον που επικρατεί στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές φορές στο παρελθόν έχω υποστηρίξει, πως κάθε τίτλος που κατακτά ο ΠΑΟΚ, ισοδυναμεί με πολλούς από τους τίτλους που έχουν κατακτήσει οι αντίπαλοι του. Ξέρω πως αυτό δεν αρέσει σε αρκετούς. Ούτε και σε μένα θα άρεσε να διαβάσω κάτι ανάλογο, σε περίπτωση που ανήκα σε αυτούς που κατακτούν χωρίς να το αξίζουν. Να τονίσω τέλος επίσης πως, εδώ δεν είμαστε για να γράφουμε αυτά που αρέσουν.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η νίκη του ΠΑΟΚ στο Περιστέρι, κόντρα σε μια πρωτόγνωρα παθιασμένη ομάδα (δεν καταγράφηκε κάτι ανάλογο σε προηγούμενα παιχνίδια της) αποκτά μεγαλύτερη σημασία. Μεγαλύτερη και από τους 3 βαθμούς που προσέθεσε στο ενεργητικό του.
Δικαιολογημένο λοιπόν το ξέσπασμα παικτών και πάγκου, τόσο μετά το γκολ του Σβάμπ, όσο και μετά το γκολ – ποίημα του Κωνσταντέλια. Για το ποδοσφαιρικό τμήμα του Δικεφάλου, η νίκη στο παιχνίδι της Κυριακής, ήταν μια νίκη αυτό επιβεβαίωσης. Όχι αυτό επιβεβαίωσης της αξίας τους και της ποιότητας τους αλλά, της δυνατότητας που έχει αυτή η ομάδα, να κερδίζει τους αντιπάλους τους, ακόμα και όταν οι… απρόβλεπτοι παράγοντες το… τερματίζουν. Δεν χρειάζεται θεωρώ περισσότερη ανάλυση.
Το τρίποντο στο Περιστέρι, άνοιξε με ιδανικό τρόπο ένα κύκλο αγώνων, ιδιαίτερα απαιτητικό για την πορεία του ΠΑΟΚ στη συνέχεια της περιόδου.
