Είναι αλήθεια, πως ο πήχης έχει ανέβει ψηλά για την ΑΕΚ. Η ίδια η ομάδα τον ανέβασε. Πλέον, δύσκολα γίνονται αποδεκτές οι αγωνιστικές γκέλες, ακόμα πιο μεγάλη δυσφορία αναπτύσσεται έπειτα από μια προβληματική εμφάνιση. Και η εικόνα της ΑΕΚ κόντρα στον Αρη δεν ήταν καλή. Για την ακρίβεια, ήταν ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της ΑΕΚ στην εποχή του Αλμέιδα. Και το ευτύχημα σε αυτήν την κάκιστη εμφάνιση είναι πως η Ενωση δεν έχασε και τίποτα τελικά.
Βλέπετε, όσο και εάν πλέον η πρόκριση θα κριθεί σε ένα ματς στη Θεσσαλονίκη, η πραγματικότητα είναι πως για την ΑΕΚ ελάχιστα πράγματα αλλάζουν. Είναι φανερό άλλωστε στις τελευταίες κόντρες με τον Αρη, πως για την Ενωση είναι τις περισσότερες φορές πιο εύκολο να πάρει τη νίκη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» παρά στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκεί ο Αρης πρέπει να βγει και στην επίθεση, δεν μπορεί να μένει απλά και να περιμένει. Εστω και εάν είναι ματς χωρίς κόσμο, τώρα μπαίνει περισσότερο το «πρέπει» στον Αρη και θα δούμε κατά πόσον μπορεί να το διαχειριστεί.
Το θάμπωμα
Για να είμαστε ακριβείς, η κακή εικόνα της ΑΕΚ στο ματς με τον Αρη δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά την επιβεβαίωση του κανόνα των τελευταίων αναμετρήσεων. Μην ξεχνάτε, πως με εξαίρεση το ματς με το Βόλο, η ΑΕΚ δυσκολευόταν να πάρει νίκες ακόμα και σε ματς που έφερνε στα μέτρα της. Και σίγουρα, δεν θάμπωνε με τις εμφανίσεις της. Ισως θάμπωσε πολλούς το μεγάλο διπλό στην έδρα του Ολυμπιακού, που και κόντρα στον Παναθηναϊκό έδειξε πως δεν είναι και τόσο υπό κατάρρευση όπως τον έκανε να δείχνει η ΑΕΚ.
Η ΑΕΚ δεν παίζει καλά επί καιρό και είναι ζήτημα που προκύπτει κάτω από συγκεκριμένες αιτίες. Από τη μία υπάρχουν παίκτες που έχουν τραβήξει μεγάλο κουπί αυτήν την περίοδο (Τσούμπερ, Πινέδα κ.α.) και είναι λογικό να μη βρίσκονται σε φουλ φόρμα και ένταση και από την άλλη υπάρχουν παίκτες που έρχονται από τραυματισμούς και δεν είναι διόλου εύκολο μέσα σε λίγα αγωνιστικά λεπτά να βρουν το ρυθμό και την επαφή τους με την ομάδα.
Το ροτέισον της ΑΕΚ
Βέβαια, πέραν της κλασικής προσέγγισης, υπάρχουν και άλλα πράγματα, που δείχνουν όταν επαναλαμβάνονται, να γίνονται ζητήματα που δεν γιατρεύονται για την αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ. Ως τέτοιο θεωρώ την επιλογή του εκτεταμένου ροτέισον. Η ΑΕΚ το είχε πληρώσει οδυνηρά στο ξεκίνημα της σεζόν, ο Αλμέιδα το περιόρισε στην πορεία των αγώνων, αλλά κόντρα στον Αρη πήγε σε επτά νέα πρόσωπα συγκριτικά με το ντέρμπι του Φαλήρου, συν την αλλαγή ρόλου του Σιμάνσκι, οκτώ.
Θα πει κάποιος, ότι για ορισμένους παίκτες ήταν επιβεβλημένο να πάρουν κάποιες ανάσες, έχοντας Ολυμπιακό την Κυριακή και Παναθηναϊκό να ακολουθεί. Δεν διαφωνώ. Αλλά υπάρχουν και απτά παραδείγματα που μας δείχνουν τη διαφορά. Μπαίνει ο Πήλιος στην 11άδα του ματς με το Βόλο, με Βίντα και Κάλενς στην άμυνα και Γκατσίνοβιτς μπροστά και αφήνει θετικές εντυπώσεις. Παίζει με τον Πισάρο μπροστά του, φαίνεται φοβικός στο παιχνίδι του, με πολλά ζητήματα αμυντικά και ανυπαρξία δημιουργικά.
Ο Πινέδα και οι μεταγραφές
Επίσης, όσο και εάν πάντα ακούω και σέβομαι την άποψη των προπονητών, δεν μπορεί να σταματήσει να με ξενίζει η ευκολία με την οποία ο καλύτερος παίκτης που βρίσκεται στο ελληνικό πρωτάθλημα καλείται να κλείνει τρύπες στα δεξιά και στα αριστερά της άμυνας. Γιατί μια ομάδα που δεν μπορεί να δημιουργήσει, θέλει τον καλό της παίκτη στην οργάνωση. Γιατί δεδομένα ο Αλμέιδα δεν μπορεί πια να κάνει κούρσες πάνω κάτω, αν και έκανε. Γιατί ο Μάντζιος το «διάβασε» γρήγορα και έριξε πάνω του τον Παναγίδη. Γιατί αν δεν υπάρχει ασφάλεια με τα συγκεκριμένα μπακ, τότε η απάντηση είναι απλή.
Ας μην κυνηγάμε την ουρά μας. Ο καθένας ξέρει ποια είναι τα ζητήματα, ο Αλμέιδα καλύτερα απ’ όλους. Απλά, ούτε χρειάζεται να τετραγωνίσουμε τον κύκλο, ούτε να εμφανίζονται οι μεταγραφές της ΑΕΚ ως ένα τεράστιο ζήτημα που ομοιάζει με το… μεσανατολικό. Να μην έρθουν παίκτες για να έρθουν, αλλά πέρα από κάθε κουβέντα, σκέψη, ανάλυση, για όλους υπάρχει μια αλήθεια που εμφανίζει το γήπεδο και δείχνει την επάρκεια του.
Η στήριξη σε Αθανασιάδη, Πισάρο και Πόνσε
Επίσης, αντιλαμβάνομαι τη στήριξη του Αλμέιδα στον Αθανασιάδη, όπως και στους Πισάρο, Πόνσε. Για τον πρώτο, δεν θα μπορούσε να υπάρχουν ιδανικότερες συνθήκες. Ματς χωρίς κόσμο, με ελάχιστες ανάγκες παρέμβασης, αν δεν μπορείς δεν έχει και μεγάλο νόημα να επιμείνεις. Από τη στιγμή που το κλαμπ έχει αποφασίσει να πορευθεί με Στάνκοβιτς, Αθανασιάδης, ήταν αναγκαίο να μπει σε ένα παιχνίδι που θα έσβηνε κάπως το ολέθριο σφάλμα των Σερρών.
Οσον αφορά στις δύο καλοκαιρινές μεταγραφές, αντιλαμβάνομαι πως η δική μου οπτική είναι διαφορετική από εκείνον που δουλεύει καθημερινά με το σύνολο. Ο Αλμέιδα μίλησε για την ανάγκη να υπάρξουν συνεχόμενα παιχνίδια. Εχει δίκιο. Που θα βρεθούν είναι το ερώτημα. Και επίσης, με ποια εικόνα αυτών των παικτών, όταν δεν βλέπεις σχεδόν τίποτα μέσα στο γήπεδο. Η ομάδα τους στηρίζει, αλλά πρέπει να έρθει γρήγορα η στιγμή που θα στηρίξουν πρώτιστα οι ίδιοι τους εαυτούς τους.
