Πέρασε κι αυτό. Ακόμα ένα μεγάλο ματς για την ΑΕΚ, ακόμα μια επιβεβαίωση της αγωνιστικής ανωτερότητας που έχει αυτή η ομάδα σε σχέση με τους εγχώριους ανταγωνιστές της, αλλά πλέον και με εκείνους που βρίσκει μπροστά της στην Ευρώπη. Αναμφίβολα, τα τρία ματς που έδωσε η ΑΕΚ σε διάστημα οκτώ ημερών, ήρθαν να επιβεβαιώσουν πως δεν υπάρχουν πολλά να συγκρίνεις. Η ΑΕΚ προχωρά με το ποδόσφαιρο της, την αγωνιστική ταυτότητα και τη νοοτροπία του Αλμέιδα και αφήνει τους άλλους να ψάχνουν για δικαιολογίες και να… βράζουν στο ζουμί τους.
Λέω τρία παιχνίδια και δεν στέκομαι μόνο στις νίκες με Μπράιτον και Παναθηναϊκό, γιατί η ανοδική πορεία της ΑΕΚ είχε αρχίσει να καταγράφεται από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Διότι μπορεί εν τέλει να μην κέρδισε εκείνο το ματς, αλλά το διαολεμένο πρώτο 25λεπτο και η ανακούφιση που έβλεπες ξεκάθαρα σε όλα τα πρόσωπα των «ερυθρόλευκων» στο σφύριγμα της λήξης, έδειχναν πολλά για την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί.
Δεν έκανε τα ίδια λάθη
Εχω πει και άλλες φορές κατά το παρελθόν, πως το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική φυσική. Δεν είναι τόσο απλό, όπως πιστεύουν ορισμένοι γιατί αφορά τη διαχείριση ανθρώπινου παράγοντα, αλλά αν τηρείς βασικούς κανόνες, τα πράγματα εξελίσσονται σωστά και είναι θέμα χρόνου να δικαιωθείς. Η ΑΕΚ επένδυσε σε γήπεδο, ικανό προπονητή, πλούσιο ρόστερ. Και το καλοκαίρι που μας πέρασε, απέφυγε κατά πολύ τα λάθη αλαζονείας του 2018. Τότε, εκείνη η ομάδα ουσιαστικά διαλύθηκε. Τώρα, διατηρήθηκε σχεδόν ατόφια.
Από το φινάλε της σεζόν είχα προειδοποιήσει, πως το καλοκαίρι θα ήταν διαφορετικό και ως εκ τούτου δύσκολο. Δεν θα είχε πολλές μεταγραφές, δεν θα είχε πρωτοσέλιδα και διθυραμβικά σχόλια, αλλά αυτό δεν χρειάζονται και πολύ σε εκείνον που είναι ήδη πετυχημένος. Είχε ειπωθεί δημόσια από τον Μελισσανίδη πως θα γίνονταν 4-5 κινήσεις. Υπήρξε καθυστέρηση με τον στόπερ, αλλά και εκεί βρέθηκε η λύση με τον Κάλενς, που έκανε το ντεμπούτο που περιμέναμε. Σας θυμίζω πως είναι 31, διεθνής Νοτιοαμερικάνος, με πολλά χρόνια πορεία στο παγκόσμιο στερέωμα.
Εκπληκτική δουλειά
Το σημείο που ξεχωρίζει την ΑΕΚ έναντι κάθε αντιπάλου της, είναι πως πρόκειται για μια ομάδα εξαιρετικά δουλεμένη. Τόσο καλή, τόσο ποιοτική, που ακόμα και παίκτες της ποιότητας του Πόνσε και του Πισάρο, δυσκολεύονται να μπουν στο ρυθμό. Καταφέρνει να αποδίδει φοβερό και άκρως απαιτητικό ποδόσφαιρο ανεξαρτήτως προσώπων. Όλα αυτά και άλλα πολλά που δεν φαίνονται, είναι έργο και σφραγίδα του προπονητή.
Εκείνος είναι που δεν καταλαβαίνει τίποτα από απουσίες και προβλήματα. Εκείνος είναι που έχει έτοιμους ψυχολογικά και αγωνιστικά όλους τους παίκτες του. Δεν είναι ίσοι, αλλά είναι ισάξιοι. Γι’ αυτό, μπορεί να του εξαφανίζονται οι κεντρικοί αμυντικοί, αλλά εμφανίζει τον Μήτογλου που από πέρυσι δεν δείχνει απλά πως είναι καλό μπακ απ για Βίντα και Μουκουντί, αλλά ίσως να είναι και καλύτερος τους, με ηγετικά προσόντα και καθαρό μυαλό.
Τσούμπερ και Λιβάι για Champions League
Η ΑΕΚ είναι η ομάδα που καταφέρνει να βγάλει συνεχώς άσους από το μανίκι. Είναι η ομάδα που νίκησε στη Λεωφόρο δίχως Αμραμπατ και Πόνσε, πέραν των αμυντικών. Είναι η ομάδα που έχει παίκτες κλάσης, όπως ο Τσούμπερ. Ναι εκείνος που πέρυσι ξενυχτούσε στη Γλυφάδα, θαρρείς και ένα 30χρονο παιδί θα πρέπει να κάνει ζωή μοναχού. Ένα γκολ και μια ασίστ, αλλά ακόμα πιο πολύ, τρομερή συμμετοχή μέσα στο παιχνίδι.
Όταν τα πράγματα είναι σωστά τοποθετημένα, είναι θέμα χρόνου να έρθουν τα αποτελέσματα. Πλέον, η ΑΕΚ παίζει και με τρομερή αυτοπεποίθηση, δείχνει πως δεν καταλαβαίνει από έδρες, φόρμες του αντιπάλου, τίποτα που να δείχνει ακατόρθωτο μέσα στο παιχνίδι. Δεν θα νικά πάντα, φάνηκε και σε ματς στο ξεκίνημα της σεζόν. Αλλά εκεί υπήρχαν και πολλές αρνητικές συγκυρίες μαζεμένες. Ελειπε ο Λιβάι, που θα μπορούσα να πω με σιγουριά, ότι με εκείνον παρόντα η ΑΕΚ θα ήταν τώρα σε ομίλους Champions League.
Αλλά δεν αλλάζει κάτι. Η ΑΕΚ έχει πολλές και καλές λύσεις σε κάθε παιχνίδι. Αναλογιστείτε, πως ο Πισάρο που δέχθηκε γενικευμένη αμφισβήτηση για την εικόνα του στο ξεκίνημα, υπήρξε κομβική αλλαγή από τον Αλμέιδα με καθοριστική συμμετοχή στο 2-1. Συνολικά, ο χρόνος είναι σύμμαχος για την ΑΕΚ, που όσο περνά ο καιρός ενσωματώνει στην 11άδα της νέα πρόσωπα, με τελευταία «είσοδο» τον εξαιρετικό Κάλενς. Η ΑΕΚ δείχνει ξανά, πως σε κάθε παιχνίδι θα έχει ένα σαρωτικό διάστημα, όπου είναι με διαφορά η πιο δυνατή ομάδα στο πρωτάθλημα.
Ο τρόπος της ΑΕΚ και οι άλλοι
Αυτή είναι η ΑΕΚ. Αυτός είναι ο τρόπος της, η ταυτότητα της. Δεν χρειάζεται να μεμψιμοιρεί κάποιος. Είναι φανερό πλέον έπειτα από ένα και πλέον χρόνο Αλμέιδα, πως η Ενωση ζει ξανά χρυσή περίοδο. Τώρα, μπορεί ορισμένοι να ψάχνουν δικαιολογίες και να δυσκολεύονται να αποδεχθούν την ήττα και την ανωτερότητα του αντιπάλου. Όπως εκείνα τα χρόνια του ΄90, όταν υπήρχαν διαφόρων ειδών βλακείες που αναπαράγονταν με θαυμαστή ευκολία.
Ετσι και τώρα, έγινε ένας χαμός για τη δήθεν αποβολή του Γαλανόπουλου. Κανείς βέβαια δεν είπε – το είπε ο Κουτσιαύτης, μην είμαι ψεύτης – πως δεν υπάρχει ούτε φάουλ, ούτε κάρτα εκεί που δέχεται την πρώτη. Όπως βέβαια, δεν είπε και κανείς πως το γκολ του Παναθηναϊκού ξεκινά από ανάποδο πλάγιο στη διεκδίκηση του Ιωαννίδη με τον Κάλενς. Λεπτομέρειες θα πει κάποιος. Αλλά αν θέλετε να πάει έτσι η δουλειά, μπορούμε να την ανοίξουμε όσο τραβά η ψυχή καθενός.
Οι μεγάλες αγάπες
Φαίνεται, πως η νίκη της ΑΕΚ στη Λεωφόρο άλλαξε κατά πολύ τους συσχετισμούς. Ξαφνικά, εμφανίστηκαν σαν μανιταράκια κείμενα που έλεγαν πως η ΑΕΚ ναι μεν κέρδισε, αλλά είναι ακόμα πίσω από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Είναι κι αυτό μια άποψη θα πει κάποιος. Ενδεχομένως κάποιος που δεν νιώθει να συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο, που έχουμε φτάσει στην 6η αγωνιστική και ο Ολυμπιακός έχει παίξει μόνο μια φορά μακριά από την έδρα του. Καλά θα πάει αυτό.
Αλλά αν έχεις την τεχνογνωσία, όλα γίνονται. Εκείνοι οι Ελβετοί τεχνικοί από το… Καματερό που είχε αναρωτηθεί και ο κ. Μπέος, που έβγαλαν το πρόγραμμα, θαρρείς και ήξεραν πως ο Ατρόμητος θα ζητούσε αλλαγή έδρας στο ξεκίνημα. Συμβαίνουν αυτά θα πείτε. Εδώ το γήπεδο του Περιστερίου είναι εκείνο που ο δήμος δεν έχει περιποιηθεί και τα δοκάρια παίζουν και ανεβαίνουν μια πάνω και μια κάτω. Που σκάβεις για να βρεις χρυσό, αλλά δεν βρίσκεις τίποτα.
Θα πείτε βέβαια, καλά που έγινε αυτό και κατάλαβαν όσοι δεν είχαν πάρει χαμπάρι για τις μεγάλες αγάπες. Για την κοινή συμπόρευση, τον στενό εναγκαλισμό, την παρόμοια πολιτική που τηρήθηκε από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στο θέμα. Τελικά θα πει κάποιος, έγινε το παιχνίδι. Εχασαν πανηγυρικά μέσα στο γήπεδο, αλλά νίκησαν στα δικαστήρια. Δεν το λες και λίγο. Ετσι χαλυβδώνονται οι σχέσεις και ατσαλώνονται οι επαφές. Με τον συμπαθή Ατρόμητο, να μπαίνει στη σειρά μπας και κάνει τη ζημιά, ενισχυμένος με παίκτες που ξέμειναν σε άλλες ομάδες και κατέληξαν δανεικοί. Συμβαίνουν αυτά.
Για φινάλε, να εκφράσω την απορία μου με την αφωνία που υπάρχει στα περισσότερα Μέσα της ελληνικής επικράτειας αναφορικά με το πανό του αίσχους. Αναρωτιέμαι, ποιο είναι το νόημα να συζητάμε, να συμφωνούμε και να διαφωνούμε, όταν ζουν ανάμεσα μας υποκείμενα που θεωρούν πως θα πρέπει να ελευθερωθούν οι δολοφόνοι από την Κροατία. Ανθρωποι που διέσχισαν τα μισά Βαλκάνια για να κάνουν δολοφονική επιδρομή, μπορεί να είναι «αθώοι»; Είναι δυνατόν να συζητάμε για εκείνα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα; Δυστυχώς, στον κατήφορο που τραβούν ορισμένοι, είναι.
