Το «Καυτανζόγλειο» είναι ίσως η δεύτερη σημαντικότερη εγκατάσταση στην Ελλάδα, πίσω απ’ το ΟΑΚΑ. Επειδή είναι στη Θεσσαλονίκη, έχει ιστορική σημασία και σπουδαιότητα φυσικά. Η εγκατάλειψή του, το λιγότερο εμφανής. Όχι τώρα, όχι χθες, εδώ και πολλά χρόνια. Μίνιμουμ μια τετραετία. Τετραετία Αυγενάκηστο πόστο του υφυπουργού αθλητισμού.
Είδαμε πλέον και το κορυφαίο. Να είναι στραβές οι γραμμές σε ποδοσφαιρικό αγώνα επαγγελματικής κατηγορίας. Για τον αγωνιστικό χώρο δε συζητάμε καν, είδηση θα είναι όταν απλά θα είναι νορμάλ. Και πάλι καλά να λέμε, γιατί οι στραβές γραμμές ίσως να είναι και το λιγότερο απ’ τα προβλήματα της ξεχασμένης και εγκαταλελειμμένης εγκατάστασης απ’ την πολιτεία. Απ’ τον υφυπουργό αθλητισμού, ο οποίος είναι ο βασικός υπεύθυνος της αξιοποίησης ή έστω σωστής συντήρησης των εγκαταστάσεων αυτών.
Προφανώς το… έργο του το πέτυχε, με το να βάζει εμπόδια διαρκή όταν ο ΠΑΟΚ ζητούσε να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο στάδιο. Γι’ αυτό ούτε τον ενδιαφέρει από εκεί και πέρα τι συμβαίνει, πώς έχει καταντήσει η εγκατάσταση και πόσο στενάχωρο είναι να μαραζώνει κάθε μέρα και περισσότερο. Προκαλώντας θλίψη και οργή.
Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον αν διατηρηθεί ετσιθελικά στην καρέκλα του υφυπουργού, παρά την παταγώδη αποτυχία του, να διοργανώσει μια φιέστα με καλεσμένο τον πρωθυπουργό, όπως έκανε στο ΟΑΚΑ. Παρουσιάζοντας με φανφάρες ένα σούπερ πρόγραμμα αξιοποίησης, δηλαδή αλλαγή του ταρτάν στο στίβο με κόστος αρκετά εκατομμύρια ευρώ για τους Έλληνες πολίτες.
Η… ατυχία του «Καυτανζογλείου», είναι η γεωγραφική του θέση. Η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία συνολικά, είναι πολύ μακριά απ’ το Ηράκλειο Κρήτης. Την εκλογική περιφέρεια του Λευτέρη Αυγενάκη. Αν ήταν στο πανέμορφο νησί μας και στον συγκεκριμένο νομό, θα θύμιζε κάτι από Μαρακανά τώρα. Για να διοργανωθεί εκεί το Μεσογειακό πρωτάθλημα χόκεϊ επί χόρτου Κ15.
Το ζήτησε ο ΠΑΟΚ… δυστυχώς. Ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη που έχει βάλει στο ελληνικό ποδόσφαιρο καμία 200αριά εκατομμύρια σε 10 χρόνια. Αν ήταν στο Ηράκλειο και το ζητούσε ο… ΠΑΟΚρουσώνα σήμερα όχι μόνο θα είχε ίσιες γραμμές αλλά οι θεατές θα ντρέπονταν να μπουν με παπούτσια στις εξέδρες. Ούτε στο Κατάρ τέτοιες γηπεδάρες.
Διαρκώς τα ίδια και τα ίδια. Μια τετραετία έβαζε εμπόδια στο να περάσουν οι εγκαταστάσεις στην εκμετάλλευση σημαντικών ομάδων, οι οποίες όχι απλά θα τις συντηρούσαν άρτια, αλλά θα τις αναβάθμιζαν κιόλας. Χωρίς το παραμικρό κόστος για τους πολίτες.
Ειδικά απ’ τη στιγμή που το σχέδιο εκμετάλλευσης είναι ανύπαρκτο κι αναφέρεται απλά όταν μπλέκουν στη μέση μικροπολιτικά συμφέροντα ή προσωπικές εμμονές του Αυγενάκη.
Ή στραβές είναι οι γραμμές ή στραβά αρμενίζουμε. Στην προκειμένη περίπτωση και οι γραμμές είναι στραβές και η συντήρηση τραγική και οι πολίτες χρεώνονται για κάτι που δεν γίνεται και φυσικά… αρμενίζουμε θεόστραβα σε επίπεδο υφυπουργού αθλητισμού.
Εν αναμονή των αποφάσεων της κυβέρνησης για το αν θα διατηρήσει τον Αυγενάκη στο πόστο του μετά το δεύτερο γύρο των εκλογών που πλησιάζει. Επιβραβεύοντας τις ετσιθελικές χορηγίες που παρείχε στον εαυτό του για τον προεκλογικό του αγώνα, βγαλμένες απ’ τις τσέπες των πολιτών.
