«Ισόβιος Πρόεδρος της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων της Manchester City», αυτοχαρακτηρίζεται στα social media και όχι αδίκως καθώς ήταν ο πρωτεργάτης στην ξεδίπλωση των σκέψεων αρχικά και ενεργειών μετέπειτα ώστε να λάβει σάρκα και οστά ένα κλαμπ των «πολιτών» στη χώρα μας.
Μια ματιά στη σελίδα της λέσχης από τα... καμώματά τους στα παιχνίδια της Σίτι σε πείθει ότι κάθε φορά που η μπάλα μπαίνει στα δίχτυα γίνεται ζούγκλα. Κάντε τον πολλαπλασιασμό των τερμάτων που σημειώνει η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα και θα καταλάβετε το δύσκολο έργο που έχει ο... φύλαρχος Τάσος για να επιβάλλει την τάξη!
Ξεκινώντας τη συζήτησή μας με το δεδομένο ερώτημα «γιατί Μάντσεστερ Σίτι», ο κ. Γεώργος γυρίζει τον χρόνο πίσω και απαντά:
«Εγώ υποστηρίζω τη Σίτι από το 1999 και για λόγους όχι τόσο ποδοσφαιρικούς. Ήμουν Παναθηναϊκός και οι φίλοι μου στήριζαν από την Αγγλία Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ κλπ. Εγώ δεν ήθελα το κόκκινο, φορούσε η Σίτι πράσινα. Τότε πέραν από τη χρονιά που η Γιουνάιτεντ έκανε το τρεμπλ, η Σίτι έπαιζε μερικές ημέρες μετά το μπαράζ ανόδου με τη Τζίλιγχαμ. Αυτό είναι το πιο σημαντικό παιχνίδι στην ιστορία μας, όποιος δεν το ξέρει δεν μπορεί να δηλώνει Σίτι, πιο σημαντικό και από το φινάλε με το γκολ του Αγκουέρο. Κερδίσαμε στα πέναλτι».
Για να προσθέσει:
«Πέραν από εκείνο το παιχνίδι που κόλλησα, είχα φάει και σκάλωμα για ποιον λόγο η Σίτι δεν έχει λέσχη. Εργαζόμουν σε 5χ5 γηπεδάκια, κουβέντα στην κουβέντα το 2005 φτιάξαμε τη λέσχη, μας βοήθησε αρκετά και ο Γιάννης Καραλής σε αυτό. Τον Φλεβάρη του 2006 έγινε η πρώτη συνάντηση, έχοντας τα καταστατικά ήρθε και η επισημοποίηση. Είμαστε το δεύτερο αρχαιότερο κλαμπ της Μάντσεστερ Σίτι εκτός Μεγάλης Βρετανίας μετά από ένα στην Ισπανία που τρέχει από το 2004. Μάλιστα έχουμε βραβευτεί σχετικά από ανθρώπους του κλαμπ έξω από το Etihad».
Ακολούθως, για τα μέλη του κλαμπ και την ταυτότητά του υπογραμμίζει στο SDNA:
«Η λέσχη μας κρατά οργανωμένους και μας δίνει τη δυνατότητα να βλέπουμε την αγαπημένη μας ομάδα. Έχουμε γύρω στα 50 μέλη, πρακτικά το μεγαλύτερο προνόμιο είναι να μπορείς να βρεις εισιτήριο σε οποιοδήποτε παιχνίδι θες. Για να γίνει κάποιος μέλος όμως σε λέσχη φιλάθλων ξένης ομάδας, πρέπει να αγαπάει ευρύτερα το ποδόσφαιρο στηρίζοντας τις δράσεις μας. Είμαστε άτομα με μοναδικό κοινό στοιχείο τη Σίτι. Δεν μιλάμε καθόλου για τα ελληνικά δρόμενα».
Για τις εκδρομές της λέσχης και τα όσα σχεδιάζουν ενόψει τελικού, αναφέρει:
«Εγώ προσωπικά ξεχωρίζω δύο ταξίδια. Το 2019 στην τελευταία αγωνιστική με τη Μπράιτον, κάνοντας ντεμαράζ από το -10 στη σεζόν. Επίσης το 18' που κερδίσαμε τη Λέστερ 5-0 και μας βράβευσαν. Είχαμε άτομα της λέσχης κιόλας στο 1-6 εκτός με τη Γιουνάιτεντ. Σκέψου υπάρχει άτομο που ήταν μέσα με την ΚΠΡ που γύρισε να μου πει μετά ''δεν θέλω να ξαναδώ ποδόσφαιρο, θέλω να είναι αυτή η... τελευταία μου ανάμνηση!'' Τώρα για τον τελικό θα μαζευτεί κόσμος κλασσικά στη λέσχη μας, στη Νέα Σμύρνη. Θα κάνουμε τα κλασσικά καραγκιοζιλίκια που κάνουμε κάθε φορά. Ηχεία μουσική Μάντσεστερ, μπύρες, ποτά, ουίσκια και φαγητό. Δεν θα μείνει κανείς καλεσμένος μας νηστικός, φυσικά και άφθονη σαμπάνια. Δεν θα πω για το γούρι πως είμαστε φαβορί, εδώ χάσαμε τελικό FA Cup από τη Γουίγκαν. Ας το πάρουμε και με 1-0. Αλλά αν δεν το πάρουμε και τώρα, τότε πότε;...»
Όλοι οι άνθρωποι έχουν τα δικά τους κειμήλια, άλλα παιδιά έχουν στα δωμάτιά τους εικόνες, φυλακτά και λοιπά συμβολικά για γούρι και υγεία, ο γιός του Τάσου Γεώργου ωστόσο έχει την καλύτερη... άμυνα για προστασία.
«Κοίταξε, αγαπημένος παίκτης όλων σχεδόν αυτή τη στιγμή είναι ο Χάαλαντ. Εγώ προσωπικά ήμουν άρρωστος με τον Κομπανί, θα πω αυτόν και μάλιστα έχω και υπογεγραμμένη φανέλα του κορνίζα στο δωμάτιο του γιου μου. Τώρα έχω καψούρα με τον Ντίας!».
Κλείνοντας, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη σύγχρονη ιστορία των «σίτιζενς» είναι το γκολ του Αγκουέρο. Όλο και κάπου θα έχεις συζητήσει το κλασσικό «που ήσουν όταν η Εθνική πήρε το Euro το 2004». Ε το ίδιο συμβαίνει και με τους οπαδούς της Σίτι ανά τον κόσμο. Όσους θυμούνται τουλάχιστον γιατί κάποιοι είχαν... θέματα μετά από εκείνο το απόγευμα.
«Έχω βάλει στοίχημα με όλους ότι η Σίτι θα πάρει το πρωτάθλημα. Είμαστε καμία εικοσαριά άτομα μαζεμένοι και γίνεται το 1-2 από την ΚΠΡ. Μετά ειλικρινά δεν θυμάμαι τι συνέβη, πότε όμως, έχω κενά μνήμης. Δεν υπήρχε το συναίσθημα που ένιωσα όταν γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος. Ε μετά από εκείνο θα βάλω αυτό το συναίσθημα. Μιλάμε ότι είμαι άρρωστος άνθρωπος με το ποδόσφαιρο και την είδα από το 99' στην τρίτη κατηγορία, να παίρνει την Premier League μέσα σε κοντά μία δεκαετία. Όταν πήραν τη Σίτι οι Άραβες όλοι έπεσαν να την φάνε. Θα σου απαντήσω με κάτι που άκουσα σε ένα τουρ στο Etihad. ''Το 2008 η Σίτι κέρδισε το τζόκερ''. Ε το τζόκερ αυτό το εξαργυρώνει βλέποντας πλέον τα κεκτημένα της. Γράφει ιστορία με κορυφαίους παίκτες και παίζει μοναδική μπάλα. Έχει έναν τοπ προπονητή που αυτοσαρκάζεται συνεχώς με overthinking, και ας έχασε μόνος του τον προηγούμενο τελικό με την Τσέλσι. Και είναι και σε μία όμορφη πόλη έτσι, με νυχτερινή σκηνή που μπορείς άνετα να ζήσεις. Θα πήγαινα να μείνω αύριο και ας με βρίζει η γυναίκα μου...!».
