Είναι 23 Μαΐου του 1990. Στο Ernst Happel Stadion της Βιέννης ακούγεται το τελικό σφύριγμα και αυτό που συμβαίνει περνά για πάντα στα βιβλία του ποδοσφαίρου. Η Μίλαν του Αρίγκο Σάκι επικρατεί 1-0 της Μπενφίκα και κατακτώντας το δεύτερο σερί Κύπελλο Πρωταθλητριών μπαίνει στο Πάνθεον ως μια από τις κορυφαίες ομάδες όλων των εποχών. Ομως αυτός, δεν είναι ο μοναδικός λόγος που γράφεται ιστορία.
Ο θρίαμβος των Rossoneri, ήταν και θρίαμβος του ιταλικού ποδοσφαίρου, αφού και οι τρεις ευρωπαϊκοί τίτλοι κατακτήθηκαν από ομάδες της πανίσχυρης και ασυναγώνιστης εκείνη την εποχή, Serie A. Ηταν η πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα φορά που club από την ίδια χώρα τα σήκωσαν όλα. Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων, UEFA. Φέτος, βρέθηκαν στον τελικό σε Champions League, Europa League και Conference League, όμως δεν τα κατάφεραν.
Εβδομάδες πριν το Italia ’90, οι εκπρόσωποι του Campionato ήταν σε άλλο επίπεδο. Στον πρώτο χρονικά από τους 3 τελικούς, η Σαμπντόρια, που την επόμενη χρονιά κατέκτησε το Scudetto, νίκησε σε αυτόν του Κυπελλούχων την Αντερλεχτ με δύο τέρματα του Τζανλούκα Βιάλι στην παράταση (2-0). Ο διεθνής επιθετικός βρήκε δίχτυα στο 105’ και το 107’ στο Ullevi του Γκέτεμποργκ και αφού χάρισε τον τίτλο στους Blucerchiati, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 7 γκολ.
Οσον αφορά το UEFA, ήταν σίγουρο ότι θα το σηκώσει ιταλική ομάδα. Και ο λόγος για να ισχύει κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να είναι μόνο ένας. Επειδή υπήρχε «εμφύλιος». Σε αντίθεση με τις άλλες δύο διοργανώσεις, Γιουβέντους και Φιορεντίνα έπαιξαν σε διπλό τελικό τον Μάιο εκείνης της χρονιάς. Το πρώτο ματς διεξήχθη στο Stadio Comunale και οι Bianconeri πήραν προβάδισμα με το 3-1 με γκολ των Γκάλια, Καζιράγκι, Ντε Αγκοστίνι, ενώ για τους Viola είχε ισοφαρίσει ο Μπούζο.
Η ρεβάνς δεν έγινε στην Φλωρεντία, αλλά στην έδρα της Αβελίνο, αφού το «αναπληρωματικό» γήπεδο των Τοσκανών, αυτό της Περούτζια, αποκλείστηκε λόγω των επεισοδίων στον ημιτελικό με την Βέρντερ Βρέμης. Στις 16 Μαΐου, η Γιουβέντους του Ντίνο Τζοφ έφυγε από αυτό με 0-0 και με το Κύπελλο UEFA στις αποσκευές της. Η Ιταλία είχε μόλις κατακτήσει ένα σπάνιο τρεμπλ, κάτι που χρειάστηκε να περάσουν 23 χρόνια για να μπορέσει να… σκεφτεί ξανά, ακόμα και αν μετά τις ήττες των Ρόμα και Φιορεντίνα δεν κατάφερε.
Την εποχή που η Serie A έκανε το 3x3, τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Οταν εκείνο το καλοκαίρι ο Ρομπέρτο Μπάτζιο πωλήθηκε από την Φιορεντίνα στην Γιουβέντους, 11 από τις προηγούμενες 13 μεταγραφές-ρεκόρ ανήκαν σε club του Campionato. Στη 10ετία του ’90, οι Ιταλοί κυριαρχούσαν στην Ευρώπη και κατέκτησαν 13 από τους 30 τίτλους, ενώ 25 φορές ήταν φιναλίστ των διοργανώσεων. «Ηταν το καλύτερο και πιο ελκυστικό πρωτάθλημα, αυτό στο οποίο έπαιζαν οι κορυφαίοι» παίκτες είπε αργότερα ο παλιός άσος των Λάτσιο, Ιντερ, Αρον Βίντερ.
Αν και όπως το 1990, η Νάπολι κατέκτησε φέτος το Scudetto, το σημάδι της μοίρας δεν άρκούσε. Οι Ιταλοί δεν μπόρεσαν να φτάσουν σε ένα νέο «τρελό» τρεμπλ και για αυτό μπορεί κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι συνέβη επειδή - σε αντίθεση με τότε - καμία εκ των Μίλαν και Γιουβέντους, των κορυφαίων ιταλικών ομάδων, δεν ήταν μέσα στην 3άδα που διεκδίκησαν τους τίτλους.
Οι Ιταλοί δεν κατάφεραν το 3x3, όμως με την Ιντερ μπορούν να ελπίζουν στην πιο μεγάλη από τις τρεις κούπες, όπως και στο ότι αυτό ήταν ένα βήμα για να χτίσουν πάνω σε μια επιτυχία και να ζήσουν ξανά τις εκπληκτικές στιγμές του παρελθόντος…
