Δυο ισχυροί παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου συζητούσαν μεταξύ τους στη δύση του 2022: «Εντάξει είναι πρώτος ο Παναθηναϊκός αλλά ποιο πρωτάθλημα να πάρει; Σοβαροί να είμαστε, σιγά μην τον αφήσουν… Όταν έρθει η ώρα θα τον περάσουν πριονοκορδέλα από παντού».
Σχεδόν 3 μήνες και κάτι ο Παναθηναϊκός παραμένει πρώτος αλλά η φράση ενός ανθρώπου που είναι χρόνια στο κουρμπέτι και δεν τον λες και προσκείμενο στους πράσινους, επιβεβαιώνεται πλέον με μαθηματική ακρίβεια. Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ομάδα εδώ και δεκαετίες που άντεξε στο σφυροκόπημα του παρασκηνίου. Όλοι μα όλοι, για να αναδειχθούν πρωταθλητές, είχαν πρόσβαση στην εξουσία, με οποιαδήποτε μορφή.
Και κακώς το παρασκήνιο συνδέεται αυστηρά και μόνο με τη διαιτησία. Οι δορυφόροι, τα παραρτήματα, το bullying, εκατοντάδες χιλιάδες… λόγοι που δίνονται σε ομάδες για να βρουν κίνητρα, η τυφλή δικαιοσύνη, ο φόβος, όλα αυτά σωρευτικά μαζί με τη διαιτησία μπορούν να νικηθούν μόνο αν είσαι η Μπαρτσελόνα.
Ο Παναθηναϊκός έχει τα δικά του αγωνιστικά προτερήματα, αλλά Μπαρτσελόνα δεν είναι. Για την ακρίβεια οι αντίπαλοι του έχουν περισσότερη ποιότητα, προσωπικότητες και βάθος οπότε ποδοσφαιρικά δεν πλεονεκτεί σε μονάδες ώστε να μπορεί να προσπεράσει παρατάσσοντας τα δικά του όπλα πάνω στο τραπέζι της κεντρικής σκηνής του ποδοσφαίρου. Ως εκ τούτου, είναι η απόλυτη υπέρβαση που έχει φτάσει έως εδώ.
Όχι γιατί έχει να αντιμετωπίσει τη Γαλλία του Ζιντάν και την Πορτογαλία του Κριστιάνο. Γιατί αγωνιστικά παίρνει λίγα πράγματα από τις πιο ακριβοπληρωμένες επενδύσεις του καλοκαιριού που θεωρητικά θα τον ανέβαζαν επίπεδο, έχει… άλλα ματς να δώσει έναντι των ανταγωνιστών του και αυτή τη στιγμή μοιάζει να πηγαίνει για πρωτάθλημα σαν τον παπά που προηγείται στον επιτάφιο: Με τον σταυρό στο χέρι.
Στις πρώτες αγωνιστικές των πλέι οφ έφαγε ήδη δύο «πιστολιές» που μπορούσαν να τον έχουν βγάλει εκτός δρόμου. Από δύο ξένους διαιτητές, ενώ ο Έλληνας Μανούχος ήταν ο μόνος που έπαιξε κανονικά. Οι πιθανότητες να συνεχίσει να στέκεται όρθιος κάποιος υπό αυτά τα δεδομένα, είναι όσες και του Κλέινχεϊσλερ να γλιτώσει κάτι πολύ χειρότερο από την ταλάντωση του ποδιού στο καρατέκα χτύπημα του Οντουμπάτζο που ο Μπόγκναρ και ο συμπατριώτης του Μπάλαζ Μπερκ έκριναν ότι ήταν για κίτρινη.
Εδώ το ζητούμενο έπαψε να είναι αυστηρά ποδοσφαιρικό. Ο Αλαφούζος έχει κάνει πολλά λάθη στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά σωστά εστιάζει στο πολιτικό σύστημα που όχι απλά ανέχεται τη διαφθορά αλλά συναλλάσεται μαζί της. Το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου δεν συνιστά και άβατο παρανομίας σε ένα ευνομούμενο κράτος και η επιλογή να γίνει κέντρο διερχομένων γκάνκστερ, παραβατικών συμπεριφορών με τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό να τα βλέπουν όλα μπροστά στα μάτια τους σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, σηματοδοτεί παράλυση του κράτους και αναγωγή σε άλλου τύπου καθεστώτα.
Πολλοί βλέπουν μπροστά τους μόνο το ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, όμως σε ένα παιχνίδι όλα μπορούν να συμβούν. Με διπλό - και νίκη επί της ΑΕΚ την επόμενη αγωνιστική - ο Ολυμπιακός ανεβαίνει για πρώτη φορά πρώτος. Με άσο, ο Παναθηναϊκός αποκτά μεγάλο πλεονέκτημα, με Χ όλα παραμένουν ανοιχτά. Μακάρι όμως, να ήταν ποδοσφαιρική η συζήτηση. Αν οι υπόλοιπες αγωνιστικές παίζονταν στο γήπεδο, τότε τίποτα δε θα μπορούσε κανείς να προδικάσει, ούτε θα δικαιούταν να μιλήσει για θαύματα και ποδοσφαιρικά έπη.
Οι επόμενες 6 αγωνιστικές, μετά το ντέρμπι, θα έχουν διεκδικούμενους 18 βαθμούς. Ο Παναθηναϊκός θα παίξει με ομάδες που στο ένα ματς παίρνουν αμέτρητες κάρτες κλωτσώντας και τα… ball boys και στο επόμενο οι κάρτες θα αγνοούνται. Θα παίξει με ομάδες που στο ένα ματς κάνουν μονοψήφιο αριθμό φάουλ σε 90 λεπτά και στο άλλο σχεδόν τριπλάσια. Αυτό που στο φινάλε της κανονικής περιόδου χαρακτηρίστηκε δικαίως ως το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα σήμερα έχει ήδη αλλοιωμένες συνθήκες. Οι ομάδες ζητάνε elite διαιτητές και elite βλέπουμε μόνο σε φρυγανιές. Χρειάστηκε να βγάλουν ανακοινώσεις Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός για να κινητοποιηθεί ο Μπένετ και να βρει έναν διαιτητή του κορυφαίου επιπέδου που σφυρίζει Ρεάλ-Μπάρτσα.
Κάτω από το πρίσμα, με την ΑΕΚ να παίζει το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο σε μια σούπερ έδρα που δημιουργεί τρομερή πίεση σε οποιονδήποτε αντίπαλο και τον Ολυμπιακό μέσα από ένα ρόστερ 50 ποδοσφαιριστών να έχει τη δυνατότητα να ξεδιαλέγει στο τέλος τους 20 καλύτερους και να παίρνει αποτελέσματα με την ποιότητά τους, ο Παναθηναϊκός καλείται να καλύψει ένα χάντικαπ με όπλο τη συσπείρωση, τον προπονητή του και το μαχητικό του πνεύμα.
Είναι ζήτημα ρεαλισμού και καθαρής καταγραφής απέναντι στα facts: Στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν το έχει πετύχει κανείς. Βέβαια, και μέχρι το 2004, δεν είχε κατακτήσει ποτέ το Euro, Εθνική ομάδα που δεν είχε βάλει σε προηγούμενες συμμετοχές ούτε γκολ σε τελική φάση, αλλά συνέβη…. Για αυτό βέβαια και θα μνημονεύεται εις τους αιώνας των αιώνων, ως το απόλυτο ποδοσφαιρικό θαύμα…
ΥΓ. Μια πρόταση για το επόμενο πρωτάθλημα με τη συμμετοχή μόνο των 4 πρώτων στα πλέι οφ, θα βοηθούσε ώστε να αντιληφθούν όλοι, ποιος θέλει τι…
