«Το να βλέπεις κάτι να μεγαλώνει είναι ένα από τα πιο ευχάριστα πράγματα στην ζωή», έγραψε λιτά και με στωικό ύφος στο βλέμμα του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram ο Ζοσέ Μπότο.
Είναι σαν την χαρά του γεωργού που βλέπει την σοδειά που ο ίδιος έσπειρε, πότισε, μάζεψε να αποδίδει καρπούς. Η γεύση, η γλύκα ενός καρπού που ο ίδιος έχεις παραγάγει είναι πάντα διαφορετική από αυτόν που παίρνεις έτοιμο.
Μόνο που όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο, για ποδόσφαιρο υψηλού πρωταθλητισμού και για παραγωγική διαδικασία μέσω ακαδημιών τις περισσότερες φορές υπάρχει φύρα.
Μπορεί να υπάρξουν σοδειές που δεν θα αποφέρουν τίποτα. Μπορεί η ξηρασία να διαρκέσει χρόνια. Δεν έχουν όλες οι ομάδες την υπομονή, το κουράγιο, τους υλικούς πόρους να επιμείνουν στωικά στην ίδια διαδικασία.
Είναι ένα ακριβό σπορ. Ένα παρελκόμενα λούσο. Ο ΠΑΟΚ πληρώνει ετησίως περίπου 3 εκατομμύρια από τον ετήσιο προϋπολογισμό του για να συντηρήσει αυτές που σήμερα αποκαλούνται κορυφαίες και πιο άρτιες ποδοσφαιρικές ακαδημίες της χώρας. Δεν το κάνει μόνο φέτος. Το κάνει με συνέπεια, με συνέχεια από την πρώτη ημέρα που ο Ιβάν Σαββίδης άλλαξε σελίδα στην ιστορία του συλλόγου.
Σε αρκετές άλλες ελληνικές ομάδες το έξοδο της ακαδημίας ήταν το πρώτο που κόπηκε μαχαίρι όταν η κρίση χτύπησε την πόρτα. Για κάποια χρόνια η ΑΕΚ ανέστειλε την λειτουργία όλων των τμημάτων υποδομής! Ο Παναθηναϊκός επί σειρά ετών ελαχιστοποίησε το κονδύλι του για αυτές. Σημεία των καιρών.
Είναι μία δύσκολη, επίπονη και ανηφορική διαδικασία που απαιτεί μεράκι, υπομονή και τεχνογνωσία. Ο ΠΑΟΚ έφτασε να απασχολεί / βιοπορίζει έναν τεράστιο αριθμό καταρτισμένων επαγγελματιών για να στελεχώσει όλα τα ηλικιακά γκρουπ και να παρέχει στους μικρούς την καλύτερη υποστήριξη σε όλους τους τομείς.
Σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα από του CIES (Διεθνές Παρατηρητήριο Ποδοσφαίρου), ο ΠΑΟΚ είναι πρώτος στην Ελλάδα σε παραγωγή γηγενών παικτών, οι οποίοι αγωνίζονται αυτήν την στιγμή σε κάποιο από τα 31 κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου.
Συνολικά 25 «αετόπουλα» που από την ηλικία των 15 έως των 21 ετών φοίτησαν για τουλάχιστον τρία συναπτά χρόνια στην ακαδημία του, έχουν ανοίξει τα φτερά τους σε κορυφαίο επαγγελματικό επίπεδο.
Ταλέντα όπως ο Γιάννης Κωνσταντέλιας και ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης δεν φυτρώνουν στα δέντρα, ούτε έτυχαν. Αποτελούν καρπούς μία πολυετούς προσπάθειας, ενός πλάνου που ακολουθείται με συνέπεια εδώ και πολλά χρόνια κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Είναι της Πόλης τα παιδιά τα παινεμένα…
Μία άλλη πρόσφατη έρευνα από την ίδια πηγή έδειξε ότι ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα που εμπράκτως εμπιστεύεται τα νέα παιδιά όσο καμία άλλη στην Ελλάδα. Ο Δικέφαλος δίνει φέτος το 18,7% των διαθέσιμων λεπτών συμμετοχής σε παιδιά που ο ίδιος έχει εκπαιδεύσει -μόνο ο Λεβαδειακός έχει υψηλότερο ποσοστό σε όλη την Super League. Ο Παναθηναϊκός έχει δώσει το 1,4% (ότι έχει πάρει ο Βαγιαννίδης δηλαδή). Η ΑΕΚ το 0,4%!
Οι περισσότερες ελληνικές ομάδες επιμένουν να πιστεύουν την μνημειώδη κοτσάνα του Άλαν Χάνσεν: «You can’t win anything with kids», που του την έτριψε στην μούρη στο τέλος της ίδιας χρονιάς (1995-96) ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον με την θρυλική «τάξη του 92», που σάρωσε τα πάντα και έστειλε ξανά την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην κορυφή της Ευρώπης.
Κι όμως. Η ακριβότερη πώληση του Παναθηναϊκού στην ιστορία του (μετά αυτή του Σισέ στην Λάτσιο) ήταν ένα δικό του παιδί, ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος. Η ακριβότερη πώληση της ΑΕΚ εδώ και χρόνια ήταν ένα δικό της παιδί που δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου, ο Μάριος Μιτάι! Ανεξήγητο.
Στα επίσημα της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στριμώχτηκαν την Κυριακή «λαγωνικά» από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες στο πρόσφατο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Δεν πήγαν εκεί για να δουν τον (εντυπωσιακό) Νέλσον Ολιβέιρα που μένει ελεύθερος το καλοκαίρι, ούτε τον Σβαμπ. Πήγαν -σχεδόν αποκλειστικά- για τον Κωνσταντέλια και τον Κουλιεράκη. Μόνο αυτοί τους νοιάζουν. Μόνο αυτοί ενδιαφέρουν. Μόνο αυτοί κάνουν γκελ. Γιατί άραγε;
Αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ μετρά πάνω από 20 εν ενεργεία διεθνείς σε όλες τις Εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου, μόνο η Εθνική Νέων έχει μία κανονική ασπρόμαυρη ενδεκάδα! Πίσω από την βιτρίνα, που έχει κάνει το βήμα στην πρώτη ομάδα, υπάρχει μία απίθανη μάζωξη των κορυφαίων ταλέντων της χώρας που στρατολογήθηκαν πολύ προσεκτικά από κάθε γωνιά της Ελλάδας!
Το να πάρεις ένα ματς, ένα ντέρμπι, έναν τίτλο είναι σχετικά εύκολο και καμιά φορά συγκυριακό. Το δύσκολο είναι να δημιουργήσεις μία ολοκληρωμένη φιλοσοφία, που δεν θα εξαρτάται από ένα δοκάρι και μέσα, από ένα αποτέλεσμα, από έναν προπονητή, από μία χρονιά.
Βλέποντας την μεγάλη εικόνα, ο ΠΑΟΚ επιχειρεί να κάνει κάτι δύσκολο. Να χτίσει ένα απόλυτα αναγνωρίσιμο ποδοσφαιρικό brand που θα ξεφεύγει από τα ελληνικά σύνορα.
Σήμερα, όσοι ασχολούνται σοβαρά με το αντικείμενο, ξέρουν πολύ καλά, χωρίς να πεις ούτε μία λέξη παραπάνω, τι εκπροσωπεί ποδοσφαιρικά ο Άγιαξ, η Λειψία, η Σάλτσμπουργκ, η Αταλάντα, η Βιγιαρεάλ, η Σεβίλλη, η Σπόρτινγκ -τα ονόματα είναι ενδεικτικά.
Ναι, ο Δικέφαλος ακόμα απέχει ακόμα από αυτό το επίπεδο, όμως όσο βαδίζει ευθεία, χωρίς να λοξοδρομεί από το πλάνο του, η απόσταση θα μικραίνει.
Ο ΠΑΟΚ ήδη χτίζει την αναγνωρίσιμη ταυτότητα του εκτός συνόρων. Είναι η ομάδα που εμπιστεύεται και ανδρώνει τα κορυφαία ταλέντα της Ελλάδας. Η ομάδα με τις κορυφαίες ακαδημίες. Η ομάδα που τους εντάσσει σε ένα περιβάλλον μιας ομάδας που παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο κατοχής. Ένα μοντέλο απόλυτα σύμφυτο με το σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Ο τρόπος που ο ΠΑΟΚ διαπαιδαγωγεί, εκπαιδεύει, εξελίσσει, αναδεικνύει τον Κωνσταντέλια, τον Κουλιεράκη, τον Λύρατζη, τον Μιχαηλίδη, τον Τσαούση, τον Τσιγγάρα, τον Τζήμα, τον Τζόλη και τόσους άλλους, του εξασφαλίζει ένα και μόνο πράγμα.
Πως τον επόμενο Κωνσταντέλια δεν θα χρειαστεί να τον ανακαλύψει. Θα ψαχτεί να πάει από μόνος στις ακαδημίες του.
Οι γονείς πιθανότατα καταλαβαίνετε για ποιο πράγμα ακριβώς μιλάω…
