Ο Στέφανο Τσέτσι συνιστά μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου. «Γαλουχήθηκε» στη Νάπολι με τα ποδοσφαιρικά κατορθώματα του Ντιέγκο Μαραντόνα φτάνοντας στο σημείο να τον θεοποιήσει.
Η αγάπη του ήταν τόσο μεγάλη που ακολουθούσε τον Μαραντόνα σε κάθε του βήμα, φτάνοντας στο σημείο να γίνει όχι μόνο ο καλύτερος φίλος του, αλλά και μάνατζερ του!
Ο Ιταλός επιχειρηματίας έμεινε στο πλευρό του Ντιέγκο στην τελευταία 20ετία της ζωής του, όντας άνθρωπος της εμπιστοσύνης του. Με αφορμή την συμπλήρωση δύο ετών από τον θάνατο του «Ντιεγκίτο», ο Τσέτσι μίλησε στο SDNA.
«Για μένα ο Μαραντόνα παραμένει ζωντανός, το ίδιο ισχύει και για όλο τον κόσμο. Ο Μαραντόνα δεν πέθανε ποτέ. Εκτός από ένα παγκόσμιο είδωλο, ήταν ο αδελφικός φίλος μου.
Όλος ο κόσμος θυμάται καθημερινά τον Μαραντόνα. Δεν χρειάζεται να θυμάμαι τον Μαραντόνα μόνο στα γενέθλια του, ή την ημέρα που έφυγε από τη ζωή. Ο Μαραντόνα ζει καθημερινά στο μυαλό και στην καρδιά μου.
Όλες αυτές οι μέρες που τον θυμούνται οι πάντες, μιλώντας για εκείνον είναι σαν να μην έφυγε ποτέ. Πάντα χαμογελώ όταν τον σκέφτομαι. Υπάρχει αυτός ο ομφάλιος λώρος, αυτό το δέσιμο που με κράτησε 20 χρόνια κοντά του και θα τον τιμώ στο υπόλοιπο της ζωής μου».
O Τσέτσι σημείωσε πως η ψυχολογία του Ντιέγκο Μαραντόνα στα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του, ήταν καταρρακωμένη...
«Τα προβλήματα για τον Ντιέγκο ξεκίνησαν όταν αποχώρησε από την Αλ Φουτζέιρα στο Ντουμπάι. Κάτι είχε αλλάξει στον Ντιέγκο.
«Τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του, όταν δηλαδή αποχώρησε από το Ντουμπάι ο Ντιέγκο, δεν ήταν ο ίδιος. Μετακόμισε αρχικά στη Σιναλόα στο Μεξικό και στη συνέχεια στην Αργεντινή, αλλά δεν πρόσεχε καθόλου τον εαυτό. Έδειχνε στενοχωρημένος και παραμελημένος. Είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση σαν να είχε παραιτηθεί από την ζωή.
Νομίζω πως τα έζησε όλα σε υπερθετικό βαθμό και στο τέλος βαρέθηκε τα πάντα έχοντας αντιληφθεί δυστυχώς πως πλησιάζει στο τέλος».
Ο Ιταλός μάνατζερ θυμάται όμως και αρκετές ευχάριστες στιγμές από την φιλία του με τον κατά πολλούς κορυφαίο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.
«Έζησα πολλές υπέροχες στιγμές μαζί του, αλλά και στην προσωπική του ζωή. Ασφαλώς τον θυμάμαι και στο φόρτε της καριέρας του να μεγαλουργεί στα γήπεδα. Τον έζησε με διαφορετικές ιδιότητες, αφού ήμουν οπαδός του, φίλος, αλλά και μάνατζερ».
