Κακά τα ψέματα, ήδη βρισκόμαστε στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Σε τέτοιο mood έχει μπει ο κόσμος, οι μεταγραφές, οι ανανεώσεις, οι επεκτάσεις συμβολαίων, είναι τα ζητήματα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος. Καθόλου άδικα καθώς ο Παναθηναϊκός έχει κομβικά ανοιχτά μέτωπα, τη στιγμή που η ανάγκη του και η απαίτησή του για επιτυχία κινήσεων μεγαλώνει.
Πρώτα απ’ όλα λόγω της βαθμολογικής του θέσης και απόστασης από τους διώκτες. Δεν υπήρξε ποτέ ξανά τέτοια συνθήκη πρωταθλητισμού απ’ το 2010 και μετά. Άρα ήδη οι φίλαθλοι περιμένουν τον τίτλο. Καλά κάνουν, για τον Παναθηναϊκό μιλάμε. Έναν Παναθηναϊκό που αποδεικνύει εβδομάδα με την εβδομάδα πως επέστρεψε στα φυσιολογικά του, αφήνοντας στο παρελθόν αλλά χωρίς να ξεχνάει, τις μαύρες περιόδους που προηγήθηκαν.
Παράλληλα, επειδή γνωρίζουμε πλέον τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αντιλαμβανόμαστε πως όσο πιο πίσω μείνουν οι κομβικές κινήσεις που χρειάζεται ο σχεδιασμός, ίσως να έρθουν καθυστερήσεις. Οι οποίες μπορεί να στοιχίσουν ενόψει και του καλοκαιριού. Περιόδου που ο Παναθηναϊκός θα έχει τεράστιο πρέπει για επιστροφή σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Ειδικά αν βρίσκεται με το καλό στα προκριματικά του Champions League. Κάτι που θα γίνει αν τερματίσει πρώτος ή δεύτερος χτύπα ξύλο.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς με το επιτελείο του, η διάθεση για εκπλήρωση όσων θέλει ο Σέρβος, είναι εχέγγυα ηρεμίας για τον κόσμο που θέλει το καλύτερο του Παναθηναϊκού. Οι αποφάσεις που θα ληφθούν αυτές τις εβδομάδες είναι κομβικές. Σε όλα τα επίπεδα. Επειδή γνωρίζουμε πως και οι παίκτες είναι επαγγελματίες, οπότε οι ρομαντισμοί όσο κι αν μας αρέσουν, επιβάλλεται να μείνουν στην άκρη.
Οι Πράσινοι πρέπει να συνεχίσουν να ενεργούν σε επίπεδο σχεδιασμού, με γνώμονα το καλό τους και όχι το συναίσθημα. Εκείνο που μπορεί να παρασύρει σε λάθος αποφάσεις πολλές φορές. Εξαιρούμε μόνο την περίπτωση του Αϊτόρ επειδή το παιδί στάθηκε άτυχο, είχε ένα σοβαρότατο τραυματισμό τη στιγμή που ήταν στα καλύτερα της καριέρας του. Εκεί μπαίνει και συναίσθημα, επειδή τραυματίστηκε προσπαθώντας για το καλό του Παναθηναϊκού και είναι στοιχείο που έχει εκτιμηθεί σαφώς.
Βάζεις κάτω λοιπόν όλα τα δεδομένα για τον καθένα. Χωρίς να σημαίνει πως κάτι «βγαίνει» απ’ την ομάδα για να μην υπάρξει οποιαδήποτε παρεξήγηση, δικές μας σκόρπιες σκέψεις εκφράζουμε. Ο Ρούμπεν Πέρεθ είναι λίρα εκατό. Ο καλύτερος αμυντικός μέσος του πρωταθλήματος. Εξάρι με απίστευτη συμμετοχή στη δημιουργία που κάνει διαφορά. Τον Απρίλιο κλείνει τα 34. Παράμετρος που πρέπει να σκεφτείς βάζοντας κάτω τα δεδομένα.
Προφανώς και πρέπει να μείνει ο Ισπανός, δεν τίθεται θέμα. Παράλληλα, πρέπει να συνυπολογιστούν οι παράμετροι μιας συμφωνίας μαζί του. Γιατί δε θα είναι μέχρι το τέλος της σεζόν. Δε θα έχει να κάνει με την απόδειξη του πόσο εκτιμάς τα όσα έδωσε μέχρι τώρα. Θα είναι το «δέσιμο» με συγκεκριμένους όρους ενός παίκτη σημαντικού για σένα.
Σκεπτόμενοι την σημασία του για την ομάδα, την ηλικία του, αλλά και την απαίτηση που θα έρθει με το καλό απ’ το καλοκαίρι και μετά για αγώνες υψηλής έντασης και πίεσης μεσοβδόμαδα (Ευρώπη), αντιλαμβανόμαστε πως δεν θα μπορεί να έχει τον ίδιο ρόλο που έχει και τώρα.
Φανταστείτε λοιπόν πόσες σκέψεις και αναλύσεις πρέπει να γίνουν για κάθε παίκτη απ’ αυτούς που πρέπει να ανανεώσουν τα συμβόλαιά τους ή θέλουν να τα επεκτείνουν. Προφανώς με αύξηση αποδοχών. Ή τι σκέψεις πρέπει να γίνουν για τις μεταγραφές. Είναι εύκολο το όλοι οι καλοί χωράνε. Είναι δύσκολη η πράξη του όμως.
Εμείς απ’ έξω θέλουμε τρεις Μπερνάρ, τρεις Παλάσιος για κάθε θέση. Να έχουμε να αλλάζουμε. Αυτά μπορούμε να τα κάνουμε στο FIFA. Είναι διαφορετικό να έχεις να διαχειριστείς μια τέτοια κατάσταση μέσα στα αποδυτήρια. Ναι, χρειάζεται ποιότητα. Απαιτείται να ανεβαίνει επίπεδο η ομάδα και στο ρόστερ της. Το κάνει άλλωστε την τελευταία διετία. Συνεχίζει να έχει ανάγκες.
Θέλουμε χαφ παικταρά; Εννοείται. Θέλουμε εξτρέμ βασικούρα; Τον θέλουμε. Θέλουμε και δεύτερο εξτρέμ πίσω απ’ τον Παλάσιος; Κι αυτόν τον θέλουμε. Ωραία. Δεν είμαστε εμείς όμως αυτοί που θα πρέπει να χωρέσουμε τον Μπερνάρ μαζί με τον παικταρά δημιουργικό χαφ που περιμένουμε. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα βάλουμε τον παικταρά εξτρέμ να παίξει, αφήνοντας εκτός τον Βέρμπιτς και με το καλό αν μείνει στην ομάδα μετά το καλοκαίρι ο Αϊτόρ να επιστρέψει κι αυτός έχοντας τρία εξτρέμ ενδεκάδας για μία θέση.
Εύκολο το «δε με ενδιαφέρει, χωρέστε τους». Εύκολο το «δε με ενδιαφέρει, να μείνουν όλα τα παιδιά» επειδή πήραν το κύπελλο την περασμένη σεζόν και κάνουν εξαιρετική πορεία μέχρι τώρα. Ο Παναθηναϊκός όμως, δε θα σκεφτεί έτσι. Ο Γιοβάνοβιτς και όσοι άλλοι εμπλέκονται στο σχεδιασμό (κυρίως ο Σέρβος) έχουν να αναλογιστούν τον καταρτισμό ενός ρόστερ που θα οδηγήσει την ομάδα όχι μέχρι το καλοκαίρι αλλά και για τα επόμενα χρόνια.
Επαναλαμβάνουμε: Ρούμπεν, Κουρμπέλης, Σένκεφελντ, πρέπει να μείνουν. Αϊτόρ δεν υπάρχει συζήτηση, περισσότερο απ’ όλους για ευνόητους λόγους. Πρέπει να έρθουν ποδοσφαιριστές ποιότητας και με παραστάσεις αν είναι δυνατόν. Πρώτα και πάνω απ’ όλα όμως, πρέπει να προκύψει ένα σύνολο όπως το θέλει ο προπονητής. Για να έχει τα «υλικά» που επιθυμεί για να αντέξει στις δυσκολίες της κάθε σεζόν, να αντέξει σε διπλές αναμετρήσεις κάθε εβδομάδα. Χωρίς να τον δυσκολεύει στην καθημερινή διαχείριση ενός συνόλου που σε όλα του είναι άψογο.
