Φαίνεται πως βάλθηκε ο καλός κύριος εκεί ψηλά να πάρει κοντά του όλους τους καλούς. Τον Παύλο Γιαννακόπουλο, τον Άρη Ραφτόπουλο και τώρα σήμερα, άλλο ένα μαύρο νέο, τον Βασίλη Βουρτζούμη. Ένα χρυσό παιδί, νεότατο, που πάλεψε παλικαρίσια επί ενάμιση χρόνο με την "κακιά αρρώστια" και έφυγε τελικά σήμερα, βυθίζοντας στη θλίψη την οικογένεια του Άρη, αλλά και όλους όσους είχαμε τη χαρά να τον γνωρίσουμε, λίγο ή πολύ.
Αδερφός του παίκτη του Άρη και του ΠΑΟ, Βαγγέλη, επί 20 χρόνια "μέσα" στον σύλλογο της Θεσσαλονίκης, αρχικά ως στέλεχος του "ερασιτέχνη" και μετά ως τιμ μάνατζερ της ΚΑΕ, η "ψυχή" της ομάδας μπάσκετ. Ένας άνθρωπος πράος, που πάντα δούλευε χωρίς πολλά-πολλά, χωρίς φανφάρες, χωρίς κολλητηλήκια με δημοσιογράφους, παίκτες ή προπονητές. Στο πλευρό όλων όσων χρειάζονταν κάτι, αλλά πάνω απ' όλους και όλα για τον Βασίλη ήταν ο Άρης.
Φυσικά εμείς οι δημοσιογράφοι είχαμε καθημερινή, σχεδόν, επαφή μαζί του για το ρεπορτάζ, αλλά πριν ακόμη πει το "ορίστε" στο τηλέφωνο, ξέραμε ότι θα μάθουμε αυτά ακριβώς που θα έπρεπε να μάθουμε κι ούτε λέξη παραπάνω! Καλά, δε μιλάμε για όνομα παίκτη, κάθε καλοκαίρι, μια και είναι γνωστό ότι ο Άρης πάντα είχε αυτή τη "γλυκιά" αγωνία για το ρεπορτάζ και το όνομα του εκλεκτού του κάθε προπονητή. Στο πλευρό πάντα κάθε διοίκησης, κάθε κόουτς, όλοι τον αγαπούσαν, ήξεραν πόσο σημαντικό είναι να έχεις έναν άνθρωπο που πραγματικά εργάζεται για την ομάδα.
Δε χρειάζεται να πούμε πόσο φάνηκε αμέσως η απουσία του, όταν άρχισε η μάχη με την κακιά αρρώστια. Ο Άρης έκανε γκέλες σε θέματα που με τον Βασίλη δεν επρόκειτο ποτέ των ποτών να τις κάνει, εκτέθηκε ακόμη και σε ευρωπαϊκά παιχνίδια και τότε άρχισαν ακόμη και οι αδαείς (μερικοί διοικούσαν κιόλας) να κατανοούν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του και πόσο ακόμη πιο σπουδαίο έκανε αυτόν τον ρόλο ένας πιστός στρατιώτης του Άρη, όπως ο Βασίλης.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα, φίλε Βασίλη, ήσουν πάντα κύριος και σωστός, γι' αυτό φεύγεις αγαπητός απ' όλους, όπως ήσουν και όταν ήσουν κοντά μας. Και τώρα θα είσαι μαζί μας, κοντά στο μπάσκετ που τόσο αγαπούσες. Κουράγιο στην οικογένειά σου, στη σύζυγο και στα δυο σου παιδιά, κουράγιο σε συγγενείς και φίλους, θα σε θυμόμαστε πάντα...
