Έστω ότι ανήκεις στη γενιά που χρειάζεται τέταρτη δόση. Ή και τρίτη. Έστω ότι ακούς την εισαγωγή… Έστω ότι μπαίνουν οι πρώτοι στίχοι:
We’re leaving together
but still it’s farewell
but maybe we'll come back
to Earth, who can tell…
Δε γίνεται να σκεφτείς κάτι άλλο. Δε γίνεται να νιώσεις διαφορετικά. Δεν μπορείς να αποφύγεις τον κόμπο στο στομάχι, δεν μπορείς να σταματήσεις το δάκρυ, δεν μπορείς να διακόψεις την ανατριχίλα. Θα ξυπνήσουν χιλιάδες αναμνήσεις. Παιδί ήσουν; Έφηβος; Στην πρώτη νιότη; Στα πρώτα -άντα; Δεν έχει διαφορά. Θα θυμάσαι πού ήσουν. Θα θυμάσαι τι έκανες. Θα θυμάσαι με ποιον ήσουν και τι κάνατε αμέσως μόλις έληξε το ματς. Θα θυμάσαι τους πανηγυρισμούς, τα σιντριβάνια, τα συνθήματα, θα τα θυμάσαι όλα. Και τα καλάθια, και τις φωνές και τη Μαρινέλλα, και το Φίλιππο Συρίγο. Γιατί είναι το ματς που ποτέ κανείς δεν είδε μία φορά. Το ματς που κάηκαν βίντεο, καταστράφηκαν κασέτες – το ματς που χάλασε το rewind (και play) στις κρίσιμες φωτιές στο τηλεκοντρόλ. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα.
Στα 35α γενέθλια του 1987, 35 χρόνια μετά από το βράδυ της 14ης Ιουνίου, όταν όλη η Ελλάδα ήταν συντονισμένη στην ΕΡΤ1 και την ΕΡΤ2, όταν όλη η Ελλάδα πανηγύριζε αγκαλιασμένη στο φινάλε των 45 λεπτών και περισσότερων από δύο ωρών, που διήρκησε ο τελικός με τη Σοβιετική Ένωση, ερχόμαστε με 35 στιγμές του τελικού. 35 στιγμές από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό του τελικού. Όποιος έζησε ξέρει… Θυμάται. Αναγνωρίζει τη διαδικασία.
Τι λες να κάνουμε σήμερα το βράδυ; Ας δούμε τον τελικό του ’87!! Κι έτσι πέρασε μια ολόκληρη εφηβεία.
Play, rewind, play, pause, play, δάκρυα…
1. Το πρώτο καλάθι του Παναγιώτη Φασούλα με φόλοου σε άστοχο σουτ του Νίκου Γκάλη και η Ελλάδα μειώνει 4-2.
2. Τον πανηγυρισμό του Νίκου Γκάλη στην back door πάσα που πήρε από τον Φάνη Χριστοδούλου. Η Ελλάδα έπαιρνε προβάδισμα 11-8 και ο Γκάλης, ο οποίος πανηγύριζε κάθε του καλάθι στο πρώτο ημίχροον, σήκωνε τα δύο του χέρια στην κερκίδα.
3. Τα IBM στα δημοσιογραφικά θεωρία και στην υπηρεσία της στατιστικής! Γιατί ήταν IBM η εποχή…
4. Το «πού είναι ο Χριστοδούλου» του Φίλιππου Συρίγου στο τρίποντο του Γιοβάισα.
5. Το τρίτο φάουλ του Παναγιώτη Γιαννάκη μετά από μόλις δέκα λεπτά αγώνα!
6. Η «ιδρωμένη μπάλα» που γλίστρησε από τα χέρια του Μέμου Ιωάννου.
7. Οι 1+1 βολές. Σκέτο. Χωρίς ανάλυση. Υπήρχαν ακόμα 1+1 βολές. Και 30 δευτερόλεπτα. Και δύο ημίχρονα. Και το προσωπικό αγαπημένο: Δεν έπιαναν οι διαιτητές τη μπάλα πριν το άουτ, με αποτέλεσμα να γίνονται συνέχεια αιφνιδιασμοί από αλλαγή κατοχής! Cult…
8. Ο εκνευρισμός του Παναγιώτη Φασούλα όταν δεν πήρε τη μπάλα στον αιφνιδιασμό από τον Νίκο Γκάλη. Ο Γκάλης κατάλαβε το λάθος του (σ.σ. μάλλον), πήγε να δώσει το χέρι του στον Έλληνα σέντερ, εκείνος τον αγνόησε!
9. Το επικών διαστάσεων μέχρι και σήμερα καλάθι του Νίκου Γκάλη με τριπλό σπάσιμο μέσης στον αέρα. Λίγο πριν είχε σκοράρει με ψιλοκρεμαστό σουτ για να αποφύγει τον Τσατσένκο.
10. Το «εδώ θα γίνει ο τάφος σας» της κερκίδας μετά τη μονομαχία του Μέμου Ιωάννου με τον Σαρούνας Μαρτσουλιόνις στην πλάγια γραμμή. Ο Μαρτσουλιόνις, στο μεταξύ, θέμα είναι αν έχει κάνει έναν μορφασμό σε όλο τον αγώνα.
11. Το πινακάκι του Κώστα Πολίτη με αγκιστρωμένο πάνω χαρτί. Ο ανεξίτηλος μαρκαδόρος, πάντως, παραμένει ίδιος μέχρι και σήμερα.
12. Το τρίποντο του Παναγιώτη Γιαννάκη, με το οποίο το σκορ έγινε 36-40 (σ.σ. η Εθνική μας ήταν τυπικά φιλοξενούμενη) μόλις μπήκε ξανά στο παιχνίδι.
13. Οι εντελώς γραφικοί και πιο δημόσιοι υπάλληλοι δε γίνεται αστυνομικοί που είχαν αράξει στις πρώτες σειρές του γηπέδου και για να μπορέσουν να παραταχθούν στο ημίχρονο, σήκωνε ο ένας τον άλλον!
14. Το «ωχ» του Φίλιππου Συρίγου στην εκπνοή του ημιχρόνου για τα 150 κιλά του Τσατσένκο που έπεσαν πάνω στον Παναγιώτη Γιαννάκη.
15. Η διαφήμιση «1996, the Golden Olympics», για την υποψηφιότητα της Αθήνας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. The city wouldn’t have the honor, τελικά…
16. Η πάσα του Παναγιώτη Γιαννάκη στον Νίκο Γκάλη στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. 46-50 στον αιφνιδιασμό και bowling pass το 1987, έτσι; Για να καταλαβαίνουμε και τι παίκτες είχαμε!
17. Το 4ο φάουλ που καταλογίστηκε στον Παναγιώτη Φασούλα από τον Σάντσις με τα «κόκκινα γυαλιά», τη στιγμή που η φάση έγινε κάτω από το καλάθι και ο Ισπανός ήταν στη σέντρα.
18. Το χτύπημα του Τσατσένκο στον Παναγιώτη Γιαννάκη με τον αγκώνα του. Η παγοκύστη, οι πρώτες βοήθειες, το «δεν το ήθελα» του Σοβιετικού, οι φωνές του κόσμου…
19. Οι δημοσιογράφοι που κάπνιζαν στη διάρκεια του ματς! Σχεδόν όλοι, όμως… Ομοίως και στις κερκίδες. Ευτυχώς τώρα έχουμε κόψει το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους, και απλά ρίχνουμε δακρυγόνα!
20. Η ξαφνική αναταραχή με τον Τζεφ Τέρνερ στην γραμματεία, τη στιγμή που έπεσε από την καρέκλα. Ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς έτρεξε ντυμένος στα άσπρα να δει τι έπαθε ο συνεργάτης του, εκείνος ήταν έξαλλος, δεν ήθελε νερό, δεν ήθελε τίποτα, μόνο να συνεχιστεί το παιχνίδι. Ε, καλά, συνεχίστηκε…
21. Ο Πελαργός. Η καλύτερη μασκότ, η οποία γινόταν ακόμα καλύτερη όταν ένας παίκτης έκανε πέμπτο φάουλ και έπρεπε να βγει από το γήπεδο. Ο Πελαργός καθόταν στον πάγκο κι έκλαιγε. Απόδειξη ότι γραφιστικά μερικές φορές χρειάζεται απλά λίγη φαντασία…
22. Το ΑΔΙΚΟ πέμπτο φάουλ στον Παναγιώτη Γιαννάκη για καθαρό κλέψιμο πάνω στον Βάλτερς. Οι αποδοκιμασίες στον Σαντσίς και το «κλαίει ο αρχηγός» του Φίλιππου Συρίγου, που θα γινόταν λίγο σήμα κατατεθέν στην πορεία των χρόνων.
23. Ο Λιβέρης Ανδρίτσος. Η συνολική του εμφάνιση. Και, φυσικά, η ευστοχία του στις πιο καθοριστικές βολές του τελικού! Χωρίς παρεξήγηση, Αργύρη…
24. Το εκπρόθεσμο καλάθι της ΕΣΣΔ στην κανονική διάρκεια του αγώνα, οι φωνές του Αλεξάντερ Γκομέλσκι στην γραμματεία, ο ψιλοτσαμπουκάς με τον Νίκο Λινάρδο και το ματς οδηγείται στην παράταση.
25. Το low five (δεν το λες και high) του Νίκου Γκάλη με τον Αλεξάντερ Γκομέλσκι πριν ξεκινήσει η παράταση.
26. «Ναι, είναι η ώρα του!!!». Η Ελλάδα προηγείται με 94-89 στα πρώτα λεπτά της παράτασης με τον Νίκο Γκάλη να σκοράρει τους πρώτους τέσσερις πόντους σε προσωπικές ενέργειες και τον Φίλιππο Συρίγο να σιγοντάρει φωνάζοντας εκστασιασμένος.
27. Τα τρίποντα του Βάλντις Βάλτερς που κάνουν το σκορ 95-92 και ο Φίλιππος Συρίγος τον χαρακτηρίζει άνθρωπο της τελευταίας στιγμής, θυμίζοντας τι είχε κάνει ένα χρόνο πριν στο Παγκόσμιο και στην Γιουγκοσλαβία.
28. Ο Γκάλης στον Χριστοδούλου. Ξάνα Γκάλης. Μαθήματα spacing πριν από 35 χρόνια, διπλό σπάσιμο στον αέρα και 98-101!
29. «Όχι τρίποντο. Δεν μαρκάρουν εκεί. Όχι τρίποντο. Όχι τρίποντο!». Ο Γιοβάισα κάνει το 101-101 και μια απότομη σιγή ουρλιάζει σε όλη τη χώρα. Απομένουν 36 δευτερόλεπτα.
30. «Τίποτα, τίποτα δε μας σταματά, το κύπελλο θα πάρουμε με τον τσαμπουκά…». Όλο το γήπεδο φωνάζει.
31. Η επίθεση της Εθνικής ομάδας. Το double team στον Νίκο Γκάλη. Η πάσα στον Ανδρίτσο. Εκείνος στον Ιωάννου. Ο Ιωάννου παίρνει το σουτ. Ο Αργύρης Καμπούρης το επιθετικό ριμπάουντ. Και φάουλ ο Γκομπόροφ.
32. Οι φωνές του Παναγιώτη Γιαννάκη, άγνωστο προς ποιον. Μπαίνει στο γήπεδο και τον τραβάει πάλι πίσω στον πάγκο ο Κώστας Πολίτης.
33. «Η πρόκριση στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα». Αργύρης Καμπούρης. 101-102.
34. Το τράβηγμα της φόρμας του Νίκου Σταυρόπουλου από τον Παναγιώτη Φασούλα. Η αγκαλιά του Νίκου Φιλίππου, ο οποίος είναι έτοιμος να κλάψει…
35. 101-103. Θέλει προσοχή… Είναι το τέλος! Η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης!
